Balzac'tan hayata dair 20 alıntı

Acılar sonsuz oluyor, sevinçlerin ise bir sınırı var. İnce tavırlar, güzel davranışlar yürekten gelir. Kurumuş yürekler görmek mi daha ürkütücüdür, boşalmış kafatasları görmek mi, kim karar verebilir? Başınıza bir dert gelmeyegörsün, her zaman gelip bunu size yetiştiren, elindeki hançeri yüreğinize saplayıp büken, üstelik de sizi hançerin sapına hayran bırakmaya çalışan bir dostunuz bulunur. Birçok mutsuz kişi için 'yarın' anlamsız bir sözcüktür. İşte hayat budur! Hayat olduğu haliyle budur: Büyük iddialar, küçük gerçeklikler. Hayatta yalnız olan insanların bu dünyadan kopuk olduklarını düşünmeyin. Çok acı çeken insan, çok yaşamış demektir. İnsan ölmek için ne acılara katlanıyor. Biz insanlar, sırlarımızı kendimize saklar, en yakınımızla bile paylaşmamayı prensip sayar, kendimizle övünürüz ama zaman olur yeni tanıdığımız birine tüm sırlarımızı açmaktan hiç çekinmeyiz. Bazen dakikalar, mutluluk getirmesi beklenen yüzyıllardır... Manevi acıların mutlak bir ölçüsü yoktur; ruhların duyarlılığıyla orantılıdır bu acılar. Ruhumun derinliklerinde, sakin havalarda görülen ve fırtınanın dalgalarıyla parça parça kumsala atılmış deniz mahsulleri gibi nice nice büyük anılar vardır. Hayatın sabahında kaptığımız izlenimler ne derin çizgiler bırakıyor yüreğimizde. Aslında hayatın en güzel anı; her şeyden vazgeçtiğinde, seni hayata bağlayan birinin olduğunu düşündüğün andır. Erdem bölünmez öğrenci dostum. Ya vardır, ya yoktur. Bilginin efendisi olmak istersen, çalışmanın kölesi olmalısın. Bir sözcüğün insanın yaşamını değiştirdiği ne çok görülmüştür! Durmadan isteyip de istediğine kavuşamamak bıktırıcı şeydir. Küçük insanların en beter taraflarından biri de, kendi küçüklüklerini başkalarında görme eğilimleridir. Mutluluğumuzu borçlu olduğumuz kimseyle her şeyi paylaşmak olağan değil midir? İki insan birbirine her şeyini verince, bu her şeyin içinde bir parçanın lafı mı olur?