Arama
Cemil Meriç ünlü edebiyatçıları nasıl eleştirdi?
Cemil Meriç için kitaplar, uygarlığa yol gösteren ışıklardır. Balzac'ı edebiyatta ilk isim olarak kabul eder. Türk ve dünya edebiyatındaki birçok yazarı takip etmiş, ilgi duydukları hakkında yazılar yazmıştır. O, gerektiğinde ele aldığı edebiyatçıları acımasızca da eleştirmiştir. İşte, Cemil Meriç'in kaleminde yer alan o isimler…
Edebiyatımızın en büyük sorunlarından birisi olarak edebi şahsiyetlerimizin bütün yönleriyle incelenmemesi olarak görülür. Birçok edibimiz sükût suikastına uğramış, birçoğu da gerekli ilgiyi görmemiştir. Nazım Hikmet, bu olumsuz şartlar içerisinde edebiyatımızın üzerinde en çok konuştuğu, araştırdığı ve okunduğu şanslı ediplerdendir.
Ahmet Haşim, Fecr-i Âti edebiyatının en önemli ediplerinden olup şiirlerinde melânkoli, gizem, bilinmezliğe duyulan özlem, renk ve musiki hissedilir. "Usta, beklenmediklerle dolu, sıcak ve lezzetli bir nesrin nefis örneklerin yazarı olan Haşim, hem nazımda hem nesirde büyüktür."
Cemil Meriç, üslûpta ilk ceddi olarak gördüğü edebiyat, kültür ve sanata yönelik kanat çırpışları olan Göl Saatleri şairinin görüşlerini şöyle anlatmıştır:
"Önünde Fransızca bir dergi duruyordu. Göz ucuyla baktım: Mercure de France. Kılavuzumun suallerini büyük bir dikkatle dinledi Haşim. 'Bugünkü sanat dünkü sanattan pek de farklı değildir' diye söze başladı. 'Tek fark kabiliyet ve samimiyet.' Servet-i Fünun edebiyatı, umumî fikir hayatımıza göre hâlâ çok ilerdedir."
Cemil Meriç, Peyami Safa'dan titiz, ciddi bir fikir ve edebiyat adamı olarak bahseder. Hatta Meriç'in, Peyami Safa ile ortak bazı yönleri bulunur. Bunların başında kendi kendilerini yetiştirmeleri, yabancı dile vakıf olmaları sayılabilir.
Peyami Safa, geçim kaygısı ve Server Bedi takma adıyla yazdığı eserlerinde basite düşmeyen bir psikolog kadar insanı ve ruhu tanır.
Cemil Meriç'e göre; fetret devrinde yetişen bir gazeteci olan Peyami; "Acılarıyla tecessüsleriyle yalnız. Sevdiklerinin anlayışsızlığı yüzünden, sevmedikleriyle yol arkadaşlığı yapmak zorunda kaldı. O coşkun zekâ, herhangi bir kilisenin, herhangi bir izm'in emrine girmeyecek kadar serazattı. Ömür boyu hakikati aradı. Çağının ve çevresini aşan dev bir tecessüs"tü.