Arama
Cemil Meriç'in perspektifinden edebiyatımızın önemli simaları
Bir kitaba sığacak düşünceleri tek cümle ile ifade edebilen yazardır Cemil Meriç. Derin bilgi ve birikimiyle yazın dünyasının ruh tahlillerini ortaya koyar. Düşüncelerini, anılarını ve engin kültürünü yansıttığı Jurnal adlı eserinde kendini, yakınlarını, içinde bulunduğu dünyayı yalın bir şekilde değerlendirir. Bu yapıtında Meriç, Doğu ve Batı'dan birçok önemli yazar ve düşünce adamlarını anlatarak onlar hakkında tahliller yapar. Cemil Meriç'in Jurnal'de bahsettiği 7 yazara ve değerlendirmelerine yakından bakalım.
🔸 Cemil Meriç için önemli isimlerden biri de Süleyman Nazif'ti. Nabi'ye, Fuzuli'ye, Nedim'e olduğu kadar Nazif'e de hayrandı.
🔸 Ona olan hayranlığını "müpheme, kavranılamayana karşı duyulan garip bir sevgi" olarak tanımlardı.
🔸 Esasında Meriç, Süleyman Nazif'i Tarık Mümtaz vasıtasıyla tanıdı. Bunu "Kitaplarından önce, efsanesiyle karşı karşıyaydım" diyerek anlattı Jurnal'de. Tarık Mümtaz'ı ise Nazif'in avam için yapılmış bir baskısı olarak gördü. "Daha sığ, daha tek boyutlu. Bir nevi cep baskısı."
(x) 📚 Fransızlara 100 yıl önce inen tokat gibi yazı: Kara Bir Gün
🔸Cemil Meriç, yazı üslubuna yön veren isimlerden biri olarak gösterdi Süleyman Nazif'i. "Türk nesrine haysiyet ve asalet kazandırmak için ruhunun bütün melekelerini seferber eden o gümrah kalemden zamanımızın zavallı zekâlarına kalan tek miras üç beş nükteden ibaret. Nazif'i anlatmak, kime ve niçin?"
🔸Ona göre Nazif, Türk nesrinin en büyük ve en uğultulu sesiydi. "Türkçenin Türkçe olmaktan çıktığı bir zamanda" dünyadan ayrıldı. O devirden sitem ederken Meriç, Nazif'in edebiyata ve yazarlara olan katkısını şöyle anlattı:
"Bir zamanlar Türkiye'de bir edebiyat cumhuriyeti vardı. Medeniyet demek, mertebeler dizisi demek. İnsanlar birbirini severlerdi. Nazif için, Abdülhak Hamit, Türk şiirinin, Türk düşüncesinin, bir kelime ile soyumuzun yetiştirdiği en büyük insandı. 1927'lerde Nazifperestler de az değildi. Cenap'tan Tarık Mümtaz'a, Fazıl Ahmet'ten Ahmet Haşim'e kadar bir sürü yazar Batarya ile Ateş müellifine hayrandılar. Çünkü edebiyat diye bir değere inanıyorlardı."
◼◾▪ Meriç'e göre günümüz gençliği 'Nazif'leri anlamadığı için zayıftır.
🔸 Cemil Meriç, Refik Halit'i henüz liseye giderken Şam'da çıkan "Musavver Sahra" adlı dergiden tanıdı. Ona göre Karay, nesir sanatının gerçek temsilcisiydi. "Refik Halit, hecenin en usta şairleri kadar ahenkli yazıyordu: Tazeydi, samimiydi ve mükemmeldi. Nesrin de, edebiyatın gür ve ihtişamlı bir kolu olduğunu Refik Halit'ten öğrendim. Refik Halit, kaynaktan fışkıran bir su gibi berraktı."
🔸 Dilin güzelliğini de ondan öğrendiğini belirtir: "Günün birinde, "Sakın Aldanma, İnanma, Kanma" karşıma çıktı. Yasak bir içkiyi yudumlar gibi okudum sonuna kadar. Ana dilimin bu kadar güzel olabileceğini düşünmemiştim. Sonra Musavver Sahra'nın Susamış Yolcu'suyla tanıştım. O da bir başka üslup sihirbazı idi. Daha yapmacık, daha şatafatlı, daha sıkıntılı bir üslup. Edebiyat hocam da aynı dünyanın adamı idi. Kader, bu bir avuç insanı beni yetiştirsinler diye imparatorluğun ücra bir köşesine sürüklemişti sanki."
(x) 📚 Edebiyatın onarıcı gücüyle dostluklarını koruyan Refik Halit ve Yakup Kadri
🔸 Günün birinde Refik Halit'in, Cemil Meriç'in okuduğu liseye hoca olarak geleceği söylentisi yazarı heyecanlandırmış hatta kendisine göndermek için bir manzume de yazmıştı:
"Bir ara Refik Halit'in de, okuduğum liseye hoca olarak geleceği söylendi. Gerçekleşmeyen bu haber gecelerce heyecan içinde yaşattı beni. Göndermeğe cesaret edemediğim (iyi ki cesaret edememişim) bu manzume şöyle başlıyordu:
"Ey baht-u tahta yan bakan üstad-ı ruzigâr
Ey rehber-i münevver-i firdevs-i iştihar
Dinle bu gamlı şairi lütfen, tenezzülen
Duydu bu şi'ri yazmağa kalbî bir ıstar"
Refik Halit, defalarca Antakya'ya geldi. Ama hiçbir zaman karşılaşamadık."
🔸 Yıllar sonra Cemil Meriç'in ilk yayınladığı eser hakkında ilk yazıyı Refik Halit kaleme aldı ve kendisinden övgüyle bahsetti.
"Balzac'ın Altın Gözlü Kız adında uzunca bir hikâyesi varmış, ben bilmiyordum. Avusturyalı bir şairin fikrince bu eserde 'esrarın kucağından şehvetin doğduğu' görülürmüş. Fakat ben hikâyeden ziyade kitabın baş tarafına konan ve yetmiş şu kadar sayfa tutan "etüd"ü dikkate değer buldum. Balzac'ı bu derece tanıyarak öven bir fikir adamı elbette tercümeyi de tam yapmış, yapmak için candan çalışmıştır. Onun içindir ki bundan sonra da Cemil Meriç'ten aynı vukufla yapılmış etütler bekleriz."
🔸 Meriç, Yakup Kadri'yi Cumhuriyet devrinin en kaliteli yazarlarından biri olarak görür. Çok okumuş, yaşamış ve hissetmiştir.
"Sodom ve Gomore , Hüküm Gecesi , Kiralık Konak ve "Panorama hepsi de erişemeyeceğimiz kadar yüksek birer üslup, birer bilgi, birer düşünce zirvesi olan bu kitaplar kıskanç, ezilmiş taşra delikanlısını ümitsizliğe düşürdü. Yakup imtiyazlı idi. Ben onun bulunduğu zirveye tırmanamazdım. Hasan Ali, "Edebiyat Tarihimizden" başlığı ile yayımladığı Yakup Kadri biyografisinde, üstadı layık olduğu makama oturtuyordu."
🔸Yakup Kadri, yazdığı eserlere rağmen yaşadığı devirde unutuldu. Çağ onu anlayacak seviyede değildi. "Karaosmanoğlu çölde vaaz veren bir düşünce adamı idi."
🔸 Ayrıca Cemil Meriç'e göre Yakup Kadri, kimliğini bulamayan ve idealleri ile gerçekler arasında bocalayan bir aydın tipiydi.
🔸 Cemil Meriç'e göre Yahya Kemal, beklenen ve alışılanı vermiş bu yüzden de sevilmişti. Başarısı, bilinenin güzelini vermesindeydi.
🔸 Yine Meriç'e göre Yahya Kemal "uçmuyor, yürüyordur". Cemil Meriç, Yahya Kemal'i Fransızca öğrenen Nabi'ye veya Hersekli Arif Hikmet'e benzetirdi. "Yahya Kemal'de kemal var, ihtilal yok. Uçmuyor, yürüyor. Gauthier'nin, Bainville'in, Flauberfin burjuva dediği adam bizde üniversite hocası. Üniversite hocası, Yahya Kemal'de bildiğini, alıştığını ama biraz başkalaşmış olarak, bulduğu için dasitani bir muhabbet gösterisi içindedir. Bu suretle sanata karşı vazifesini yerine getirdiğine kani."
🔸Yahya Kemal'deki ölüm, klasik edebiyatımızdaki ölüm değildi. O, şiirleri günümüzde bile okunan ve okuyucularını tesir altına alabilen ender şairlerden biriydi.