Arama
Divan edebiyatı şairlerinin gözünden ‘Türk kahvesi’
Menşei Yemen olarak düşünülen kahvenin 16. yüzyıldan günümüze ulaşan bir serüveni var. Kahve üretimi ve tüketimi günümüzde hâlâ popülerliğini yitirmedi. Biz de 5 Aralık Türk Kahvesi Günü hasebiyle geçmişten günümüze sevilerek içilen Türk kahvesinin tarihi sürecini ve Klasik edebiyattaki yerini irdelemek istedik.
"Kendüye bezm-i safâda ısıdur yârânı
Sâkiya kahve-i nâbun ısıcakdur kanı"
Ümîdî
Bezm-i safâ: Safa meclisi
Nâb: Saf
( Ey saki! Saf kahvenin kanı sıcaktır bu sebeple eğlence meclisinde dostları kendisine ısıtır.)
Şair bu beyitte kahveyi sıcak bir dost olarak tasvir eder. Bu beyitte yine kahve ve eğlence meclisi bağdaştırılarak konu edinilmiş. Klasik şiirde saki "şarap dağıtan, sunan kişi"dir. Fakat bu beyitte şair kahvenin kelime anlamından yola çıkarak sakiyi kahve dağıtan konuma yerleştirmiş ve tevriyeli bir anlatım kullanılmış.
"Ne revadur bu ki her meclisi devr ide kadeh
Kahvenün hâk ile yeksân ola fincanları"
Edincikli Ravzî
Reva: Uygun
Yeksân: Bir, beraber, her zaman
(Kahvenin fincanları yerle bir olurken (edilirken) kadehin her mecliste dönmesi uygun mudur?)
Şair bu beyitte kahve yasağını konu edinir. Kahvenin yine şarapla mukayesesi söz konusu olmuştur.