Arama
Divan edebiyatının üstadı Zati'nin beyitleri ve anlamları
Divan edebiyatının önemli şairlerinden biri olan Zati, 16. yüzyılda yaşadı. Üstad olarak anılan şair, döneminin en çok şiir yazan kalemlerinden biriydi. Öyle ki üç divan oluşturacak kadar şiiri bulunurdu. Yahya Bey, Baki gibi önemli şahsiyetlere hocalık yapan Zati, birçok gencin yetişmesine de vesile oldu. İyi bir eğitimi olmamasına rağmen yeteneklerini geliştiren usta şairin hafızlarda yer edinen şiirlerini sizler için derledik.
Tabibüm nâr-ı derdün Zâti'yi bir derde tuş itdi
Saru benzin görenler didiler eyvâ be bu nolmuş
Ey Tabibim! Derdinin ateşi Zâtî'yi öyle bir hale düşürdü ki, onun sarı benzini görenler, "Eyvah be, buna böyle ne olmuş‟ dediler.
Nâr-ı derd: Derdinin ateşi
Şu denlü irdi tîrün zahmı cisme ey kem ân-ebrû
Gören didi be bu ucdan uca ayn-ı ûyûn olmış
Ey keman kaşlı! Okunun yarası cisme öyle bir geçti ki gören; "Bu adam uçtan uça göz göz olmuş‟ dedi.
Kem ân-ebrû: Keman kaşlı
Yoluna cânum revân itsem gere cânâ didüm
Yüzüme bin hışım ile bakdı did cânun mı var?
"Ah sevgilim canımı kurban etmem gerek senin için!" diye bağırdım. Sevgili, bin öfkeyle yüzüme baktı ve dedi ki; "Canın! Senin daha harcanmayan canın mı var?"
Revân: Yürüyen, giden
Gönül murgın tutan şol kim kara zülfeynün agıdur
Eger kim âb-ı hayvânı içersem ansuz agıdur
Gönül kuşunu tutan şu kara saçlarının ağıdır, eğer onsuz hayat suyu içersem bana zehirdir.
Gönül murgı: Gönül kuşu
Ab-ı hayvân: Hayat suyu
