Arama
Edebiyatımızda "dedim-dedi" geleneğini yaşatmış ozanlar...
Gelenek, geçmiş ile gelecek arasına kurulan köprüdür. Aşık edebiyatı da bu köprülerden birisidir. Bu köprünün ayaklarından biri olan dedim-dedi geleneği ise halk şiirinde yaygın olarak kullanılan bir biçim olup, karşılıklı söyleşme anlamına gelir. Asırlık edebiyat yolculuğuna baktığımızda halk, sevincinde, üzüntüsünde, düğününde, töreninde gezici aşıkları ve şairleri dinler, onlarla vakitlerini dolu dolu geçirirlerdi. Edebiyatımızda "dedim-dedi" geleneğini yaşatmış ozanları sizler için derledik.
Dedim yanağında bir gül dalı var
Dedi ahmak mısın işte alıver
Dedim dudağında bir şeftali var
Dedi kaynamadı kan sana vah vahDedim bir ikrarlık dudu dilinden
Dedi boşa alıkalma yolundan
Dedim mecnun oldum senin elinden
Dedi tesella ver sen sana vah vahDedim geçenlerde kaş etmedin mi
Dedim sırlarımı faş etmedin mi
Dedim Ruhsati'yem işitmedin mi
Dedi kurban olsun can cana vah vah
Taşlama ve güzellemeleriyle tanınan Ruhsati'nin asıl adı Mehmet'tir. Sivas'ın Deliktaş bucağında 1835 yılında doğmuş ve ömrünün hemen hemen tamamını burada geçirmiştir. Değirmencilik, sıvacılık, duvarcılık gibi işlerde çalışmıştır. Şiirlerinde Ruhsat Baba, Aşık Ruhsat, Ruhsat ve çoğunlukla Ruhsati mahlaslarını kullanmıştır. Ruhsati, saz çalamayan bir aşıktır. Ömrü boyunca birçok aşıkla karşılaşmış ve atışmıştır. Ruhsati, şiirlerinin çoğunu hece vezni ile yazmıştır. Ömer, Dertli, Emrah, Seyrani gibi aşıklara uyarak aruz vezni ile yazdığı da olmuştur.
Dedim ay kız bir ok vurdun bu cana
Dedi âşık benden aman diliyor
Dedim layık mısın vezire han'a
Dedi vezir değil sultan diliyor
Aşık Zülali Kars ili Posof ilçesi Suskap köyünde bugünkü adı (Aşık Zülali Köyü) 1873 yılında doğmuştur. 1956 yılında ölen âşığın mezarı Eskişehir Çifteler ilçesindedir. Aşık Zülali'nin on beş yaşından itibaren saz çalıp şiir söylemeye başlamış, yoğun bir aşıklık geleneği yaşayan Kars yöresinin usta ve yetenekli ozanlarından birisi olmuştur.