Arama
Edebiyatta mısralara ekilmiş çiçekler
Baharın gelmesiyle kırlardaki çiçek mesaileri de başladı. Özellikle kırsal mahallelerde yaşayanlar, bahar yağmurlarıyla beraber kendiliğinden yetişen papatyalar sayesinde geçimini sağlıyor. Kimi okul harçlığı için kimi de ev bütçesine katkı sunmak için binbir emekle toplayıp kurutuyor papatyaları. Bu bilgiden hareketle, geçimini topraktan sağlayan bir millet olarak, çiçeklerin edebiyata nasıl yansıtıldığını merak ettik. Sizler için mısralara ekilmiş çiçekleri derledik.
"Büyülenmiş, kendini seyrederken öyle,
Suya damladı gözyaşları,
Bir bulanıklık oldu suyun yüzünde.
Silinip uzaklaşmaya başladı Nergis,
Sağlıcakla kal dedi ta derinden Nergis,
Düştü bitkin başı çiçekli çimenlere.
Nergis'in ölüsü bulunamadı,
Düştüğü suda şimdi safran rengi,
Beyaz bir çiçektir artık adı…"
Melih Cevdet Anday
🌸Klasik Türk şiirinde gül ve laleden sonra en sık kullanılan çiçeklerden biri olan sümbülün klasik Türk şiirindeki temel işlevi; sevgilinin saçı, zülfü, kakülü vs. için doğal bir benzetmelik öğesi olarak değerlendirilmesine dayanır. Sevgilinin saçına, zülfüne ve kakülüne benzetilmesinin nedeni koyu rengi ve güzel kokusu...
"Ana gibi yar olmaz, İstanbul gibi diyar;
Güleni şöyle dursun, ağlayanı bahtiyar…
Gecesi sümbül kokan
Türkçesi bülbül kokan,
İstanbul,
İstanbul…"
Necip Fazıl Kısakürek
🌸Çamurlu noktalarda yetişen nilüfer, aslında dünyanın en temiz çiçeğidir, çünkü kendini temizleme özelliğine sahiptir. Klâsik Türk şiirinde nilüfer, bilhassa şekil ve renginden hareketle, güneş ya da âşığın solan yüzünün sarılığı; hatta gökyüzünün maviliği için benzetilen olur.
