Arama
Fatih Sultan Mehmed'in divanından beyitler
Fatih Sultan Mehmed, muzaffer bir komutan olduğu kadar edebiyata da ismini altın harflerle yazdırmış entelektüel bir şahsiyet ve kuvvetli bir şairdir. Fatih'in şiir metinleri ile ilgili bilinen tek nüsha, bugün Fatih Millet Kütüphanesi'nde kayıtlıdır. Avni mahlasıyla divan kaleme alan Fatih'i doğum yıl dönümünde, gazellerinden seçtiğimiz beyitlerle saygı ve rahmetle anıyoruz.
Kevseri anmaz ol içdüğü mey-i nabi içen
Mescide varmaz o varduği kilisayi gören
*Onun içtiği süzülmüş şarabı içen (artık) Kevser'i anmaz olur,
Onun gittiği kiliseyi gören (artık) camiye gitmez olur.
Bir firengi kafir oldugun bilürdü Avniya
Belde zünnarını boynunda çelipayı gören
*Ey Avni, onun bir frenk (ve) kafir olduğun bilirdi,
Belindeki zünnarı ve boynundaki haçı gören herkes.
Ağlasa derd-i derûnum çeşm-i giryânım sana
Âşikâr olurdu gâlib râz-ı pinhânım sana
*(Sevgili!) İçimdeki dertler ile, yaş dolu gözlerim senin için ağlayacak olsa, (gönlümdeki) gizli sırlarım (gözyaşlarıma) gâlip gelir ve (sırlar) sana aşikâr olurdu.
Mesned-i hüsn üzre sen ben hâk-i rehde pâymâl
Mûr hâlin nice arz ede Süleyman'ım sana
*Sen güzellik tahtında (oturuyorsun) : bense yolunun toprağında pâymâl (ayaklar altında) kalmışım. Hâl bu iken a Süleyman'ım, sana bir karınca (denli âciz olan) durumumu nasıl arz edeyim? '
Şem'i gör kim meclisinde ağlayıp başdan çıkar
Hoş yanar yıkılır ey şem'-i şebistânım sana
*Muma da bak! Senin (bulunduğun) meclisinde ağlayıp baştan çıkmakta. Ey odamı aydınlatan! O mum senin için ne de hoş yanıp yıkılıyor.