Arama
Mevlana İdris'in en güzel mısraları
Yazmış olduğu şiirlerle dile getirilemeyen bezginlikleri en güzel şekilde ifade eden Mevlana İdris, okuyucuların yakından tanıdığı büyük bir dil ve şiir emekçisi idi. 7 Haziran 2022 itibari ile aramızdan ayrılan şair arkasında Türkçe var oldukça yaşayacak şiirler, eserler bıraktı. Sizler için Mevlana İdris'in en güzel şiirlerinden mısraları bir araya getirdik.
Bu kağıttan gemiyi bırakıyorum
Bu kağıttan denize
Bakıyorum bakıyorum da bitmiyor
Ne çok çizik atmışız yüreğimize
Dünya ne ki dünya ne ki
Beyaz olan her şey biraz mavi
İstesen de istemesen de
Bakarsın bir el tutmuş elini
Bilemez kimse
Allah dilediği gibi serper çiçeklerini
Ve çakar çivilerini dilediği gibi
Bir can olup öylece kaldığımız an
Bir müzik olup sustuğumuz sesinle söyle bana
Bir çocuğun elleri bırakılır mı hiç bırakılır mı
Sana bakıyorum
Çevirme yüzünü ben yabancı değilim
Seninle bakıyorum bu büyük boşluğa
Sana bakıyorum şarkılara bakıyorum
Sis oldu şarkılar elini arıyorum
Kalbim dünyanın ilk aşığının kalbi gibi
Ve ruhum paramparça
Sis oldu şarkılar elini arıyorum
Bilemez kimse beyaz olan herşey
Bazen bir cümleyi bitiremiyorum
En son ölüm gelir
Yine de erken deriz
Mevlana İdris Zengin
Bir yıldızım vardı
Annemin öldüğü gün benim olmuştu
Her gece buluşur
Annemden söz ederdik sessizce
Dün gece görünmedi yıldızım
Söz vermişti geleceğine
Artık daha hüzünlüyüm balıklardan
Daha güçsüzüm
Mevlana İdris Zengin
Git ve defterimi kapat artık ihtiyar süpürge
O çocuk öldü bugün
Destanı yazılmayacak belki Sita'yı sevmedi diye
Ama atlar yavaşlayacak
Bir çiçek toprağa geri dönecek
Hıçkırarak
Rüzgârı beklerdi gece sabırla
Gelsin ve dualarımı alıp götürsün diye
Rüzgâr gelir ve o ağlayarak dua ederdi
Sessiz
Sıcak
Gözyaşlarının döküldüğü küçük avucunda
Şafakla birlikte gelen kuş
Yıkanırdı
Ve öterdi üç kere
Mevlana İdris Zengin
Geçenlerde bir şüphe
Düşüverdi içime
Ya ölürsem bu gece
Bu şüphe kıldan ince
Bir şey koydu içime
Uyumadım o gece
Fakat ben öleceğim
Ne kesin bir gerçek bu
Bana öğretti gece
Mevlana İdris Zengin
Başka kılan bizdik ikimizi
Hani bir akşam durup göğe bakmıştık hayatın ortasında
Ne gördüğümüzü söylememiştik kimseye
Kimse de umurumuzda değildi hayatın o saatinde
Ellerimiz günah içinde kalmıştı
Sonra gidip yıkamıştık Allahın rahmetinde
Nereye gitsek birbirimize varıyorduk hatırla
Yolları kimin çizdiğini öğrenmedik hiç
Ama bilmiyor da değildik
Doğudan batıya ben
Kuzeyden güneye sen
Ne çok güneş vardı hatırla ne çok
Seni gördüğümde ırmak kıyısında
Mevlana İdris Zengin