Arama
Mevlana İdris'in en güzel mısraları
Yazmış olduğu şiirlerle dile getirilemeyen bezginlikleri en güzel şekilde ifade eden Mevlana İdris, okuyucuların yakından tanıdığı büyük bir dil ve şiir emekçisi idi. 7 Haziran 2022 itibari ile aramızdan ayrılan şair arkasında Türkçe var oldukça yaşayacak şiirler, eserler bıraktı. Sizler için Mevlana İdris'in en güzel şiirlerinden mısraları bir araya getirdik.
Bir yıldızım vardı
Annemin öldüğü gün benim olmuştu
Her gece buluşur
Annemden söz ederdik sessizce
Dün gece görünmedi yıldızım
Söz vermişti geleceğine
Artık daha hüzünlüyüm balıklardan
Daha güçsüzüm
Mevlana İdris Zengin
Git ve defterimi kapat artık ihtiyar süpürge
O çocuk öldü bugün
Destanı yazılmayacak belki Sita'yı sevmedi diye
Ama atlar yavaşlayacak
Bir çiçek toprağa geri dönecek
Hıçkırarak
Rüzgârı beklerdi gece sabırla
Gelsin ve dualarımı alıp götürsün diye
Rüzgâr gelir ve o ağlayarak dua ederdi
Sessiz
Sıcak
Gözyaşlarının döküldüğü küçük avucunda
Şafakla birlikte gelen kuş
Yıkanırdı
Ve öterdi üç kere
Mevlana İdris Zengin
Geçenlerde bir şüphe
Düşüverdi içime
Ya ölürsem bu gece
Bu şüphe kıldan ince
Bir şey koydu içime
Uyumadım o gece
Fakat ben öleceğim
Ne kesin bir gerçek bu
Bana öğretti gece
Mevlana İdris Zengin
Başka kılan bizdik ikimizi
Hani bir akşam durup göğe bakmıştık hayatın ortasında
Ne gördüğümüzü söylememiştik kimseye
Kimse de umurumuzda değildi hayatın o saatinde
Ellerimiz günah içinde kalmıştı
Sonra gidip yıkamıştık Allahın rahmetinde
Nereye gitsek birbirimize varıyorduk hatırla
Yolları kimin çizdiğini öğrenmedik hiç
Ama bilmiyor da değildik
Doğudan batıya ben
Kuzeyden güneye sen
Ne çok güneş vardı hatırla ne çok
Seni gördüğümde ırmak kıyısında
Mevlana İdris Zengin
Çocuktum her şeyi anladığımı sanıyordum
Sonra büyüdüm
Bombaların ve bankaların dağlardan ve ırmaklardan
Fazla olduğunu gördüm
Bahçıvanlar generallerden
Menekşeler mermilerden daha azdı
Yenilmişti dünya
Duanın özgürleştiren rüzgarı çekilmişti yüzlerden
İnsanlar doğa değil yönetmelik kokuyordu
Nükleer artıklar ve çok uluslu yalanlarla
Kirlenmişti yüzümüz
Teknolojinin o yok edici
O gri gölgesi düşmüştü yüzlere
Yenilmişti yüzümüz
Ve görüntü aynıydı bütün aynalarda
Herşey çok açıktı
Herkes kimsesiz
Herkes birşeyin yoksuluydu
Hepimiz aynı anda yenilmiştik
Ve şarkılarımız kederliydi
Yanlış bir zamanda mı yaşıyordum
Çekip gitsemi idim
Ne yanlış bir zamanda yaşıyordum
Ne de çekip gidecek bir yer vardı
Heryer aynıydı, kaldım
Sürekli çağıran ve ayırım yapmayan toprak
Nasıl olsa beni de çağıracaktı
Masal dünyanın bittiği yerde başlar
Biliyorum eski zamanlarda değiliz artık
Ve masallar böyle anlatılmaz
Biliyorum ben hiç masal yazmazdım
Dünya sisteminin hepimize anlattığı masal
Kötü olmasa bu kadar
Biliyorum bir karınca türküsünden
Daha hafif olacak sesim
Biliyorum insanların birbirine olan
Yabancılığı büyüyecek dünya küçüldükçe
Biliyorum telefonlar oldukça
İnsanlar birbirini görmeyecek
Biliyorum birbirimizi hiç görmeden öleceğiz
Her şey için tek şey diliyorum
Allahın gülleri yakamızı bırakmasın
Mevlana İdris Zengin