Arama
Ömer Seyfettin'in Türk hikayeciliğine yaptığı katkılar nelerdi?
Hikayeciliğimizin, günümüzdeki aşamaya ulaşmasında Ömer Seyfettin'in payı ve katkıları inkâr edilemez. Ömer Seyfettin basamağı olmadan, Edebiyat-ı Cedide hikayeciliğinden Cumhuriyet dönemi Türk hikayeciliğine geçişi düşünmek olanaksız. Ömer Seyfettin hikayeciliğimizin gelişme tarihinde başlı başına bir evre, bir dönemdir. Peki, Maupassant tarzının ülkemizdeki temsilcisi Ömer Seyfettin'in hikayeciliğimize yaptığı katkılar nelerdi?
Birinci Dünya Savaşı sırasında Harbiye Nezâreti'nin cephedeki askerin ve halkın moralini yükseltmek için yazdığı hikayelerinin bir kısmı, milli bir edebiyat ortaya koymasına katkı sağlamıştır.
Çok fazla konu edilmese de Ömer Seyfettin'in eserlerindeki ironi, hikayelerinin temelini oluşturur. "Kurbağa Duası", "Perili Köşk", "Keramet", "Nezle" gibi hikâyelerinde toplum hayatının bönlük, cehalet ve taassuptan dolayı gülünçleşen taraflarını ortaya koyar.
Toplumda açıkgöz, şarlatan kimselerle ilgili "Karmanyolacılar" ile Efruz Bey tipi etrafındaki hikâyelerinde de ince alay ve nükte biçiminde bir mizah anlayışı vardır. Hikayeye ironik unsurları koyması bakımından dikkat çekicidir.
Yazar, idealize edilen kahraman tipi açısından da öncüdür. Karakter ve tip yaratmada da başarılı olan yazar, "Ferman", "Kütük", "Vire", "Teselli", "Pembe İncili Kaftan", "Başını Vermeyen Şehid", "Kızılelma Neresi?", "Büyücü", "Teke Tek", "Topuz", "Diyet" gibi hikâyelerinde Türk tarihinden aldığı ve ideal insan olarak işlediği kahraman tipini ortaya koyar.
"Hürriyete Lâyık Bir Kahraman", "Asilzadeler", "Bilgi Bucağında", "Tam Bir Görüş", "İnat", "Sivrisinek" gibi hikâyelerinde II. Meşrutiyet sonrası fikrî ve siyasî yönelişlerdeki olumsuzlukları göstermek üzere Efruz Bey adıyla çizdiği şarlatan tipini; "Mermer Tezgâh", "Tütün", "Dama Taşları", "Makul Bir Dönüş", "Acaba Ne idi?" gibi hikâyelerinde ise gündelik hayatın içinde yaşattığı iddiasız, ârif, babacan Câbi Efendi tipini canlandırmıştır.