Arama
Orhan Veli’nin “Efsane” şiirinin öyküsü
Bugün severek okuduğumuz şiirlerin perde arkasında oldukça ilginç hikayeler yatmaktadır. Türk edebiyatının en renkli şahsiyetlerinden olan Orhan Veli'nin sağlığında şiir kitabına almadığı, ölümünden sonra toplu şiirlerinde yer alan "Efsane" şiiri, ilginç öyküye sahip şiirlerden. Bu sebeple Yahya Kemal ile bağlantılı olan Efsane şiirinin çarpıcı öyküsüne dair rivayetleri sizler için derledik.
"Bir gece yine gelmiş ve nasılsa bomboş bulmuş bizim evi. Ertesi gün, bir gezi dönüşü kapımda Orhan Veli'nin o pürüzsüz elyazısıyla bu beyti bulmuştum:
Kapılar, pencereler savletime bigâne;
Ses sada yok, bu değil sanki o devlethâne.
Divan şiirinin iyisini kötüsünü ayırt edemeyenlere bu beytin yapılışındaki ustalığı, yağdan kıl çekme rahatlığı, belâlı bir şiir biçimini dizginleme gücü, deyimlerin seçilişindeki incelik anlatılmaz kolay kolay. Ama Yahya Kemal'e okuduğu zaman hemen kulak kabartmış, 'Vay yezit, vay!' demiş ve bir daha söyletmişti bu beyti bana. O yıllarda Orhan'ın içinden zor çıkılır rubai vezinleriyle yaptığı Hayyam çevirileri de üstadı bir hayli şaşırtmıştı. Ritm duygusu ve bilgisi Orhan'ın sırlarından biriydi."
Haluk Oral'ın Şiir Hikayeleri başlıklı çalışmasında ifade ettiğine göre de Efsane'nin öyküsüne dair Yahya Kemal ile bağlantılı rivayetler vardır fakat bu rivayetler ne yazık ki Orhan Veli ve Yahya Kemal'in edebi çizgilerine bakıldığında tutarlı değildir. Zira Oral'a göre, Orhan Veli ile Yahya Kemal arasında düzeyli bir ilişki söz konusudur ve bu sebeple Orhan Veli'nin Kemal'e "alay olsun diye yazıyorum" cümlesini kurması inandırıcı gelmemektedir.
Aynı zamanda Oral'a göre Orhan Veli, çeşitli zaman aralıklarında yazdığı farklı yazılarında Yahya Kemal'den söz açmış ve şairin şiiri hakkındaki düşüncelerini ortaya koymuştur. Orhan Veli, 12 Eylül 1942 tarihli İnkılapçı Gençlik dergisinde yazdığı sanat görüşleri hakkındaki yazısında, Yahya Kemal ile ettiği sohbeti şu şekilde anlatır:
"Bir gün Yahya Kemal'le konuşuyordum. Bana apartmanları göstererek dedi ki: 'Köşkleri var, arabaları var, halayıkları var. Fakat hiçbir zaman bizi duyduklarımızı duyamıyorlar, bizim düşündüklerimizi düşünemiyorlar. Biz düşünüyoruz, düşünülmüş halde kendilerine anlatıyoruz; yine de anlamıyorlar."
"Bâki'nin bir mısrasını, derviş kendi başına sultan olup gezer mısraını ihtimal onun kadar hiç kimse duymamıştır"
Oral, hele ki Orhan Veli'nin Yahya Kemal'in milletvekili olması ardından 1 Mayıs 1946 tarihli Ülkü dergisinde yazdığı yazıdan hareketle, "alay olsun diye yazdım" cümlesini kati surette kuramayacağını düşünür.
"İstanbul milletvekilliğini Yahya Kemal kazandı. Buna sevinmek mi lâzım bilmiyorum. Çünkü Yahya Kemal şimdiye kadar birçok büyük mevkilerde bulundu. Bu mevkilerin en büyüğü de Yahya Kemallik mevkii idi. Bâki'nin bir mısraını, derviş kendi başına sultan olup gezer mısraını ihtimal onun kadar hiç kimse duymamıştır. Ben Yahya Kemal namına değil, daha çok, milletvekilliği namına seviniyorum."