Arama
Şeyhi Divanı'ndan en güzel beyitler
Klasik Türk edebiyatının kurucularından sayılan Şeyhi, kaside ve mesnevide zamanın en ileri gelen şairlerinden biriydi. Köyünde uğradığı saldırı üzerine Harname isimli ünlü eserini yazan Şeyhi'nin klasik edebiyatın gelişimine büyük katkısı olmuştu. Şeyhi Divanı Ahmedî ve Ahmed-i Dâî'nin divanlarından sonra Anadolu sahasında tertip edilmiş en eski divanlar arasında önemli bir yere sahiptir. İşte Şeyhi Divanı'nından en güzel beyitler...
"Seyr iderken hüsni şehrinde gönül yüz can ile
Düşdenegi çâhına hoş didi kel-a'mâ garib"
Hüsn: Güzellik
Çah: Çukur
Garip, senin şehrinde güzelliğini yüz can ile seyrederken kör gibi çene çukuruna düştü ve burası çok hoş dedi.
"Zülfüni şâm-ı garibân gördi şeyhi dolaşıp
Kaldı yıllar dimedi bir gün ki kimsin yâ garib"
Zülf: Saç
Şeyhi sevgilinin saçını gamlı bir akşam gördü ve ona tutuldu kaldı yıllarca; yine de sevgili, bir gün demedi ki ey zavallı sen kimsin?
"Her bir söz ehli nağme-i Dâvûdu sâz eder
Sözün var ise Şeyhî Zebûrundan ezber et"
Ey Şeyhi, her bir söz Davud nağmesinin ehilini saz eder, sözün var ise Zeburundan (kitabından) ezberle.
"Sâzını mutrib düzet Şeyhî sözün âgâz kıl
Sohbeti germ et ki ol lutf ıssı sultân bundadır"
Agaz: Başlama
Germ: Sıcak
Mutrip (ilahi söyleyen) sazını düzelt Şeyhi sözüne başla, muhabbeti arttır ki kerem sahibi sultan bundadır.
