Arama
İslam tarihinin ilkleri
İslam tarihinde pek çok sahabi, dünya üzerindeki ilklerin temsilcisi olmuştur. Peygamber Efendimizin risaleti ile İslam dini tebliğ edilmeye başlanmış ve iman edenler, maddi ve manevi anlamda Resul-i Ekrem'i desteklemişlerdir. Peki, İslam tarihinde Müslümanlığı kabul eden ilk kadın, ilk çocuk, ilk hür ve ilk köle kimlerdir? Şehitlik mertebesine erişen ilk Müslümanın ismi nedir? İdari, iktisat, hukuk ve eğitim gibi birçok alanda yaptığı yeniliklerle İslam devletinin ilk kez teşkilatlanmasını hangi halife sağlamıştır?
◾ İslâmiyet'in ilk dönemlerinde dine davet gizlice yürütüldüğünden, Müslümanlar kimliklerini açığa vurmamışlardı. Ancak dinin ilân edilmesi emri gelince ilk Müslümanlar yeni dine girdiklerini açıkladılar. Sümeyye ve oğlu Ammâr, İslâmiyet'i kabul ettiklerini söyleyen bu kişilerden olup bazı rivayetlere göre ilk yedi Müslüman arasında yer alır.
◾ Resûl-i Ekrem (SAV) ile Ebû Bekir (RA) dışındakiler kendilerini koruyacak kimseleri bulunmayan köle durumunda olduklarından İslâm'ın ilk dönemlerinde ağır işkenceler gördüler, üzerlerine demir zırh giydirilip güneş altında saatlerce bekletildiler. Bir gün Mekke'deki Ebtah bölgesinde kızgın güneşin altında işkence gördükleri sırada Resûlullah onların yanına gelerek, "Ey Yâsir ailesi, dayanın! Müjdeler olsun ki yeriniz elbette cennettir" demiş, onlar da bu müjdenin sevinciyle zulümlere sabretmişlerdi.
◾ Sümeyye İslam dininden dönmesi yönündeki işkencelere direndi. Müşrik olan Ebû Cehil tarafından mızraklanarak şehit oldu. Böylece Sümeyye İslâm tarihinde şehitlik mertebesine erişen ilk kadın Müslüman oldu.
◾ Bir köle olarak dünyaya gelen Bilal-i Habeşi (RA), Mekke'de Müslüman olduğunu açıkça söyleyen ilk yedi kişiden biriydi. İslam'ı kabul ettiği için dayanılmaz işkenceler görmüş; ancak o her defasında "Rabbim Allah'tır; O birdir" diyerek bu işkencelere imanıyla göğüs germişti.
◾ Onun kölelikten kurtulmasına Sadık Dost Hz. Ebu Bekir (RA) vesile olmuştu. Bilal (RA), ilk ezanı okumuş, sabah ezanına "es-salâtü hayrun mine'n-nevm" ibaresini o eklemiş, adı müezzinlikle özdeşleşmiş bir isimdi. Peygamber Efendimiz tarafından cennetle müjdelenmişti.
◾ Bilal başta Bedir olmak üzere Peygamber Efendimizin (SAV) bütün gazvelerine katıldı. Bedir'de esir alınan Ümeyye bin Halef'i görünce, "İşte küfrün başı! Eğer o kurtulursa ben ölürüm" diyerek onun öldürülmesini sağladı.
◾ Mekke'nin fethedildiği gün Hz. Peygamber (SAV) ile Kâbe'nin içine girdi ve Resûlullah'ın (SAV) emri üzerine Kâbe'nin damına çıkarak fetih ezanını okudu. Resul-i Ekrem'in (SAV) Kâbe'nin içinde soldaki iki direk arasında iki rekât namaz kıldığını rivayet eden de odur.
◾ Bilal-i Habeşî (RA) hayatı boyunca Peygamber Efendimizin (SAV) yanından hiç ayrılmadı, Veda Haccı'nda da bulundu. Onun abdest suyunu temin etti, sütre olarak kullandığı harbeyi taşıdı, şahsî ihtiyaçlarını karşıladı, savaşta özellikle geceleri korunmasını, gündüzleri ise gölgelenmesini sağladı.
◾ Cennetle müjdelenen on sahabiden biri olan Sa'd bin Ebu Vakkas (RA), 592 yılında Mekke'de dünyaya geldi. Dedesi Vüheyb bin Abdümenâf bin Zühre, Resul-i Ekrem'in (SAV) annesinin amcası olduğu için Resulullah (SAV), Sa'd'a "dayı" diye hitap ederdi. 17 veya 19 yaşında iken İslamiyet'i kabul etmesi üzerine annesi dininden dönmediği sürece onunla konuşmamaya ve yemek yememeye ant içti; fakat Sa'd (RA) dininden dönmeyeceğini söyledi.
◾ İslamiyet'in ilk yıllarında Müslümanlarla alay eden bir müşriki yaraladığı için İslam uğrunda ilk kan akıtan kişi olarak anıldı. Peygamberimizden (SAV) önce Medine'ye hicret etti.
◾ Râbiğ Seriyyesi ile Batn-ı Nahle Seriyyesi'ne katıldı ve Kureyş kervanına ilk oku o attı. Harrâr Seriyyesi'nde kumandan olarak görev yaptı. Bedir Gazvesi'nde müşrik süvari birliğinin kumandanı Saîd bin Âs'ı öldürüp kılıcını Resûl-i Ekrem'e (SAV) teslim etti. Daha sonra Hz. Peygamber (SAV) ile bütün gazvelere katıldı.
◾ Uhud Gazvesi'nde attığı her oku hedefine isabet ettirdiği için Resulullah (SAV) ona atacağı okları birer birer verirken, "Anam babam sana fedâ olsun ey Sa'd, at!" diye iltifat ederdi. Birçok savaşta ve Medine'de düşman baskınından korkulduğu zamanlarda Resulullah'ın (SAV) yanından ayrılmadı.