Arama
Konuşma adabı ile ilgili hadisler
Allah'ın insanlara verdiği birçok nimet vardır. Konuşmak ise insanı diğer canlılardan ayıran vasıfların başında gelir. Her şeyin bir adabı, edebi ve ölçüsü olduğu gibi, konuşmanın da bir ölçüsü ve inceliği vardır. Diğer nimetlerde olduğu gibi, konuşma nimeti de rastgele kullanılmamalı, belirli kıstaslar içerisinde konuşma adabına riayet edilmelidir. Nerede konuşmak, ne zaman susmak, ne söylemek ve neleri söylememek konusunda İslam'da birtakım kurallar bulunur. Konuşma adabı ile ilgili 25 hadisi derledik.
İbn Ömer'den (ra) nakledildiğine göre Resûlullah şöyle buyurmuştur:
🔸 Allah için size sığınan kimseyi koruyun. Allah için bir şey isteyene verin. Davet edenin davetine katılın. Size bir iyilik yapana onun benzeriyle karşılığını verin. Eğer benzeri ile karşılık vermeye gücünüz yetmezse, karşılıkta bulunduğunuza kanaat getirinceye kadar ona dua edin.
Ebû Dâvûd, Zekât, 38
Abdullah b. Amr b. Âs'tan (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle buyurmuştur:
🔸 Allah, sığırın ağzını evirip çevirdiği gibi, dilini ağzının içinde dolaştıra dolaştıra konuşan (gösteriş için söz sarf eden) kimselere öfkelenir.
Ebû Dâvûd, Edeb, 86; Tirmizî, Edeb, 72
Büreyde'den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle buyurmuştur:
🔸 Münafık kimseye "Efendi!" diye hitap etmeyin; zira onu efendi (başkalarından üstün) saymanız (hâlinde), Aziz ve Celil olan Rabbinizin öfkesini çekmiş olursunuz.
Ebû Dâvûd, Edeb, 75
Câbir b. Abdullah'dan (ra) rivayet edildiğine göre, Resûlullah şöyle buyurmuştur:
🔸 Bana en sevgili olanlarınız ve kıyamet gününde meclisime en yakın bulunanlarınız, ahlâkı güzel olanlarınızdır. En sevmediğim ve kıyamet gününde benden en uzak kalacak olanlarınız da, gevezeler, avurtlarını şişirip (küstahça) konuşanlar ve bilgiçlik taslamak için kibirlenerek laf kalabalığı eden kimselerdir.
Tirmizi, Birr, 71
