Arama
Kurban ile ilgili ayet ve hadisler
Yüce dinimiz İslam, insanı yaratıcısına yakınlaştırmak, O'na ulaştırmak, Allah ile kulu arasındaki bağı sağlamlaştırmak gibi maksatlarla çeşitli ibadetleri meşru kılmıştır ki namaz, oruç, hac, zekat ve kurban ibadeti de bunlardan bazılarıdır. Allah'a yakın olmaya vesile olan şey anlamına gelen kurban, Allah rızasını kazanmak amacı ve ibadet niyetiyle belirli vakitte, belirli nitelikleri taşıyan hayvanı usulünce kesmek demektir. Peygamberimiz (sav) kurbanı "Hz. İbrâhim'in sünneti" olarak nitelendirmiştir.
Şeddâd b. Evs diyor ki, "Ben iki şeyi Resûlullah'tan (sav) belledim. O şöyle buyurdu: "Allah her işi güzel yapmayı istemiştir. Şu hâlde siz (meşru bir sebeple) öldürürken de, (işkence etmeden) güzelce öldürün. Bir hayvanı kestiğinizde de kesimini güzel yapın. (Biriniz hayvan keseceği zaman) bıçağını bilesin ve kestiği hayvanı rahatlatsın!"
(Müslim, Sayd, 57; Ebû Dâvûd, Dahâyâ, 10-11)
"… Kurban etlerini istediğiniz kadar yiyiniz, kendiniz için ayırınız ve dağıtarak sevabını Allah'tan bekleyiniz. Şunu iyi bilin ki, bu bayram günleri; yeme, içme ve Allah azze ve celle'yi zikretme günleridir."
(Ebû Dâvud, "Dahâyâ", 10)
Hz. Âişe validemiz şöyle anlatıyor: Bir koyun kesilmişti. Efendimiz sordu: "Ne kadarı dağıtıldı, geriye ne kaldı?" "Bize sadece kürek kemiği kaldı." cevabını aldı. Kürek kemiği dışında hepsi dağıtılmıştı. Bunun üzerine o şöyle buyurdu: "(Demek ki) kürek kemiğinin dışında tümü (bize) kaldı."
(Tirmizî, "Sıfatü‟l-Kıyâme", 33)
Câbir b. Abdullah anlatıyor: Resûlullah (sav) bir bayram günü kurban olarak iki koç kesti ve onları kıbleye doğru yatırdığı zaman şöyle dedi: "Ben hanîf (hakka yönelmiş) olarak, yüzümü gökleri ve yeri yaratan (Allah)'a çevirdim ve ben müşriklerden değilim. Şüphesiz benim namazım, kurbanım, hayatım ve ölümüm âlemlerin Rabbi olan Allah içindir. O'nun hiçbir ortağı yoktur. Ben bununla emrolundum ve ben Müslümanların ilkiyim. Allah'ım (bu kurban) sendendir ve Muhammed ile ümmeti tarafından senin (rızan) için sunulmuştur."
(İbn Mâce, Edâhî, 1 Ebû Dâvûd, Dahâyâ, 3-4)
