Arama
Örnek bir baba olarak Peygamber Efendimiz (sav)
Her konuda Müslümanlara ve tüm insanlığa örnek olan Allah Resulü gerek eş gerek baba gerekse dede olarak aile hayatının nasıl olması gerektiğini yaşayarak gösterdi. "Ben, aileme karşı en hayırlı olanınızım." sözünü yaşantısıyla doğruladı. O, aile reisi olarak bir Müslümanın aile fertlerine nasıl davranması gerektiğini emir ve tavsiyeleriyle ifade etti. Kısacası Efendimiz (sav) bu özellikleriyle, geçmiş ve gelecek tüm insanlar içinde "en mükemmel baba" sıfatına sahipti.
Her ailede zaman zaman yaşanması muhtemel birtakım anlaşmazlıklar konusunda, kızına ve damadına aynı anlayış ve nezaketi gösteren yönüyle de günümüz babalarına örnekler sunmuştur Efendimiz…
Söz gelimi, bir ziyaretinde evde damadını bulamayınca kızından nerede olduğunu sormuş; Hz.Fatıma da bir konuda tartıştıklarını ve eşinin küserek evi terk ettiğini ifade etmişti. Hemen konuyla ilgilenen ve araştırmaya başlayan Resûl-i Ekrem (sav) Efendimiz, Hz.Ali'yi, mescidin bir köşesinde toza toprağa bulanmış bir şekilde uyuyor vaziyette bulmuş ve yanına yaklaşarak şefkat dolu sesiyle, "Kalk ey Ebû Türâb, kalk bakalım!.." diye seslenmiş ve ellerinden tutarak kaldırmış; bir taraftan da üstündeki tozu toprağı silkelemeye çalışmıştı.
Peygamberimizin kendisiyle böylesine içten bir davranışla ilgilendiğini gören Hz. Ali'nin gönlündeki buzlar erimiş ve Hz.Fatıma'yı bir daha hiçbir şekilde üzmemek üzere kendisine söz vermişti… Hatta Efendimizin, toza toprağa bulanmış halini bile severek ona "Ey Ebû Türâb! (Ey Toprağın Babası/ Ey Toprak Baba)" diye hitap etmesinden çok hoşlandığını da hep söyleyip durmuştu sonraki zamanlarda…
Kızını ve damadını barıştırıp dönerken öylesine mutluymuş ki, etrafındakilerin dikkatlerinden kaçmayan bu sevincini şu sözlerle tamamlamıştı, Sevgili Peygamberimiz:
"Allah, beni çok sevdiğim iki insanın barışmasına vesile kıldı çünkü…"
Resûl-i Ekrem (sav) Efendimiz, tutulduğu ateşli hastalığın artması üzerine, son günlerini Hz.Aişe'nin yanında geçirmekteydi. Bir an olsun biricik babasının yanından ayrılmak istemeyen ciğerparesi, o gün Efendimizin çektiği acının daha da fazlalaştığını hissederek,
"Vâh babacığım! Ne kadar da acı çekiyorsun!" demiş ve gözyaşlarını tutamamıştı.
Bunun üzerine Sevgili Peygamberimiz,
"Üzülme kızım. Baban artık sıkıntı çekmeyecek", diyerek teselli etmişti biricik evladını…
Sonra kendisine yaklaşmasını istemiş ve kulağına bir şeyler söylemiş ama Hz.Fâtıma'nın ağlaması daha da artmıştı. Tekrar yaklaşmasını isteyerek yine kulağına bir şeyler fısıldamış, bu defa yüzünde tebessüm çiçekleri açmıştı ciğerparesinin…
Meğer, ilkin artık Mevlâ'ya kavuşma ânının yaklaştığını haber vermiş, ikincisinde ise ailesi içinden O'na en önce kavuşacak kişinin Hz.Fâtıma olacağını müjdelemişti kendisine…
Sonraki saatlerde ise, şehâdet parmağını semaya kaldırarak "Allah'ım! Beni Refîk-i A'lâ'ya ulaştır" diyerek ruhunu teslim etmişti, Mevlâ'sına…
Derlenen kaynak: Prof. Dr. Mehmet Emin Ay, Kızlarının şefkatli babası: Sevgili Peygamberimiz (sav) - Bir baba olarak Peygamberimiz (sav)...