Arama
Sanat tarihinin büyük birliği: Osmanlı Ressamlar Cemiyeti
Osmanlı Ressamlar Cemiyeti, özellikle resim ve sanat sorunları üzerine düşünce üretmiş ve dönemin kanunlarının verdiği haklarla kurulmuş, dernek statüsündeki ilk sanatçı örgütüydü. Türk resim sanatının kurumlaşma ve çağdaşlaşma çabalarının 'erken dönemi'ni temsil eden bir sanatçı hareketiydi. Osmanlı Ressamlar Cemiyeti'nin plastik sanatlar tarihimizdeki asıl önemi devlet eliyle kurulmamış ilk bağımsız sanatçı grubu olmasıydı ve bağımsızlığı düşünsel yapısına yansımıştı. Yani topluma sanatı ve sanatçıyı sevdirme mücadelesi içerisindeydi. Cemiyet, bir zaman sonra fonksiyonunu yitirdi ve misyonunu tamamlayarak sanat tarihindeki yerini aldı.
Şeker Ahmet Paşa'nın bütün kaynaklarda 27 Nisan 1873 talihinde Dar'ül-Fünün'da açtığı sergi, Türkiye'de düzenlenen ilk sergi olarak geçerse de aslında Paşa, öğretmenlik yaptığı Sultanahmet Sanayi Mektebinde bir yıl önce yani 1872 yılında ilk sergisini açmıştır. 1873 yılında açacağı serginin bir hazırlık denemesi mahiyetindeki bu sergide yer alan bazı resimler daha sonraki sergide de yer aldı.
Dar'ül-fünun'da açılan sergiye ilgi çok büyük olmuştu. Devlet Yönetiminin her kademesinden yöneticiler açılışa katıldı. Özellikle o günün Gayrimüslim ve Türk basını daha sergi öncesinden başlayan yayınları ile sergi bir hakkında önemli kamuoyu oluşmasını sağladılar.
Sanayi-i Nefise'nin açılışına henüz daha on yıl gibi bir zaman varken sanata olan ilginin geniş bir platformda uyanması ile İstanbul'da "Sanayi-i Nefise Mektebi" açılacağına ilişkin gazetelerde yazılar çıktı. Hatta o günlerin önemli gazetelerinden biri olan Hakayik-ül Vekayi'de (9,10,11,12 Rebiülevvel 1290) İstanbul'daki resim satışlarından da bahisle, ilk resim piyasasından söz edildi.
Türkiye'deki ikinci sergi de yine Şeker Ahmet Paşa'nın çabalarıyla uzun bir hazırlık aşamasından ve ertelemelerden sonra 1 Temmuz 1875 yılında açıldı. Yine Dar'ül-Fünun salonunda açılan sergiye ilgi olağanüstü büyük oldu. Otuz sanatçının katıldığı bu sergi ilkinin tersine çoğunluk gayrimüslim ve yabancılardan oluşuyordu. Sergiye eser veren Türk sanatçılar Ahmet Ali Efendi (Paşa), Halil Efendi (Paşa) Darüşşafakalı Ahmet Bedri, Nuri Bey ile Osman Hamdi Bey'dir. Abdülaziz döneminin bu önemli sanat olayı da ilk sergi gibi toplum üzerinde etkili olmuş en azından Türkiye'de resmin niteliksel gelişimini ve ulaştığı nokta açısından önemli sonuçlarını ortaya koymuştur.
Türk resminin erken yıllarının Şeker Ahmet Paşa eliyle gerçekleştirilen sözünü ettiğimiz bu iki önemli etkinliği, döneminde önemli bir sanatsal etki yaratmış ve Türk insanının henüz yabancısı olduğu bir sanat türüne ilgisinin uyanmasını sağlamıştı. Hatta bu faaliyetler, sonraki yıllarda da gerçekleştirilecek, resim-heykel etkinliklerine, yaşanmış bir tecrübe olarak yol gösterici de olmuş ve zamanın aydınları ile yöneticilerinin güzel sanatlar eğitimi konusuna eğilmelerine yol açtı. Ancak takip eden benzer sanat etkinlikleriyle birlikte konumuz açısından esas önemli fonksiyonu, ortak hareket etme ya da beraber olma ihtiyacını hisseden sanatçıların meslek birliği kavramına ulaşmalarına neden olması olmuştur.