Arama
Toplumsal izolasyonu yaşam biçimi haline getiren şizoid kişilikler
Şizoid kavramı ilk kez İsviçreli psikiyatr Eugen Bleuler tarafından "kendi iç dünyasına yönelen insanları" tanımlamak için kullanılmış. Şizoid kişilik bozukluğu veya şizoid kişilik, sosyal ilişkilere ilgi azlığı, duygusal soğukluk, içe dönüklük ve yalnızlığı yaşam biçimi haline getirme ile karakterize edilmiş bir kişilik bozukluğudur. Koronavirüs sebebiyle toplumsal izolasyon yaşadığımız şu günlerde, bu durumdan zevk alan ve toplumsal izolasyonu bir yaşam biçimi haline getiren insanların kişilik özelliklerine göz atmak ilgi çekici görünüyor. O halde şizoid kişiliklerin "izole" edilmiş kapalı dünyalarına adım atmaya var mısınız?
Sayısı tam bilinmemekle birlikte genel toplumun %7,5 kadarının etkilendiği düşünülmektedir. Erkeklerde iki kat daha fazla görüldüğünü belirten çalışmalar vardır. Şizofreni veya şizotipal kişilik bozukluğu olanların akrabalarında şizoid kişilik bozukluğu oranı daha yüksek olabilir.
Çocukluk çağında kişilik formları, kalıtsal eğilimlerin ve çevresel faktörlerin etkileşimi ile şekillenir. Çocukluk çağında dış dünyayı nasıl gördüğünüz, nasıl anladığınız ve tanımladığınız genetik faktörlerin yanında daha çok aile tutumu ile şekillenir. Çocukluk çağındaki soğuk, fiziksel temastan uzak aile iletişim ve etkileşimleri ilişkileri yanlış tanımlamaya sebep olabilir. Buda sizi diğer insanlardan ayıran ve kişiliğinizin bir parçası olan ilişki tutumunuzu, duyguları ifade etme şekillerinizi yanlış inanış ve formlar doğrultusunda oluşturmanıza sebebiyet vermiş olabilir.
Hastalığın temel nedeni ailesel sorunlardır. Aile içinde yaşanan soğukluk ve alakasız davranışlardan kaynaklanmaktadır. Bu sebeple şizoid kişiler sürekli aktivite ve yeni insanlarla tanışmaktan kaçınırlar.
Bunun yanında aileden alınan sosyal ipuçlarının doğru olmayan bir şekilde yorumlamak ve zihinde oluşan sorulara uygun cevap verememek konusundaki genetik eğilimlerde, ilişki ve ifade formlarını şekillendiren kalıtsal sebepler arasındadır.
İlk çocukluk çağlarında annesinden sonrasında dış dünyadan yeterince sevgi göremeyen bireyler, ilerleyen yıllarda kendisine dış dünyadan bağımsız izole bir yaşam oluşturur. Bireyleri şizoidliğe iten sebeplerin başında sevgi nesnesiyle tatmin olmayan ilişki biçimi yatmaktadır.
Dış dünyanın gerçekliğinden kendi iç dünyasına yönelen şizoid kişilikler, bir müddet sonra kurmuş oldukları fantezi dünyasında yaşamaya başlarlar. Gündelik hayatta cesaret etmediği pek çok eylemi düş ve fantezilerinde gerçekleştirmeye çalışırlar. Yalnızlığı tercih ettikleri için çoğunlukla hayal kurmaya ve hayvanlara ilgilidirler. Fantezi, hayaller şizoid bireyin hala hayatta olduğuna inanmak için kurduğu bir bağlantıdır aynı zamanda.