Arama
İlaçlar hakkında 15 ilginç bilgi
Dünya üzerindeki ilk eczanenin, bundan tam 12 asır önce Bağdat'ta kurulduğunu biliyor muydunuz? Peki ya, "muhtesib" adlı memurların görevlerinin, sadece ilaçların ağırlığını, saflığını ve bozulup bozulmadığını denetlemek olduğunu? Müslüman âlimler, 9'uncu yüzyılda temelini attıkları eczacılığı geliştirmiş, bu alanda birçok yazılı eseri literatüre kazandırmışlardı. Ortaya koydukları eserlerle tıpta adeta bir devrim gerçekleştiren İslam âlimleri, insanlığa asırlar boyu aktarılacak kıymetli bir miras bıraktılar. İlaçlara ve eczanelere dair bilinmeyenleri sizler için derledik.
Zehrâvî'nin Liber Servitoris adıyla Latinceye tercüme edilen Et Tasnif adlı eseri, okuyucuya "bitkisel ilaç" hazırlama ve bunları birleştirerek karmaşık ilaçlar elde etme konusunda bilgiler verir.
Zehrâvî aynı zamanda mürdesenk (kurşun monoksit), beyaz kurşun, kurşun sülfit (yanmış kurşun), yanmış bakır, kadmia, markazit (demir sülfit), sarı arsenik ve kireç gibi maddelerin ve çok sayıda vitriol ve tuzun nasıl hazırlanacağını anlatır.
Ebu Mansur Muvaffak, 10'uncu yüzyılda İlaçların Gerçek Özelliklerinin Temelleri adlı eseri yazarak çığır açtı. Bu kitapta arsenik oksidi açıklayan Ebu Mansur, silisik asit hakkında da bilgi sahibiydi.
Bu maddenin bugünkü kullanım alanlarından bir tanesi, kolay tahriş olan midelerde koruyucu bir zar oluşturan haplardır.
Sodyum karbonat ve potasyum karbonatı birbirinden net olarak ayırt eden Ebu Mansur, bakır bileşiklerinin zehirli olduğuna dikkat çekiyor; bu anlamda özellikle bakır vitriol ve kurşun bileşiklerini vurguluyordu. Deniz suyunun damıtılarak içilmesinden de bahsetmişti.
Eczacıların öncelikli amacı, çok iyi seviyede organize olarak eczane ve hekimlere uygulamada mümkün olan en iyi desteği sunabilmekti.
Bu amaçla, kolay bulunabilmeleri ve kullanılabilmeleri için alfabetik ilaç listeleri hazırlıyorlardı; ayrıca bütün halinde tıp ansiklopedileri ve başka eserler içerisinde farklı tıp uzmanlık dallarını ele alan bölümler hazırlanıyordu.
İlaç konusundaki bu ilk eserler, içerdikleri önemli bilgilerle birlikte Avrupa'ya aktarılmış, St. Amandlı Iohannes ve 1306 ve 1316 yılları arasında İtalya'nın Padua şehrinde profesörlük yapan Pietro d'Abbano gibi 13'üncü yüzyıl Avrupalı eczacılarını etkilemişti.
Avrupa yolculuğuna çıkan bu eserler arasında İspanyalı İbnü'l Vefîd'in Latincede 50 defadan fazla yayımlanan eserleri yer alıyordu.
En önemli eserinin adı Bitkisel İlaçlar Kitabı olup toplamda 500 sayfayı buluyordu ve 25 yıl gibi bir sürede hazırlanmıştı. Latince tercümesi olan De medicamentis simplicibus ise bu kitabın yalnızca bir bölümünü içeriyordu.
İlaçların etkisi, uyku ve banyo yapma gibi konular üzerinde çalışan İbnü'l Vefîd, birbirleriyle çok yakın bağları bulunan tarım, bitki yetiştirme, botanik, kimya ve eczacılık gibi konularda da yazdı.