Arama
Kazım Karabekir’in bakımını üstlendiği Gürbüz Çocuklar Ordusu
Doğu Cephesi'nde küçücük yaşlarda öksüz ve yetim kalan binlerce çocuk ve onlara sahip çıkan bir komutan… Kâzım Karabekir, doğuda Ermeni Mezalimi sonucu mağdur olan binlerce yetimin bakımını ve eğitimini üstlenmiş; kolordudaki ustalar onlara sanat, subaylar ise okuma yazma öğretmişlerdi. Daha o yaşlarda askeri üniformayı giyip bir ömür boyu çıkarmayan Gürbüz Çocuklar Ordusu, Türk Silahlı Kuvvetleri'nin belkemiği olmuş; Kazım Karabekir, o tarihten sonra "yetim babası" olarak anılmaya başlamıştı.
🔸 Kolordudaki ustalar sanat, subaylar da okuma yazma ve terbiye öğretmeni olarak görevlendirildi. Sanatkâr olan çocukların bir kısmı kolorduda bırakılıyor, diğerlerinin dışarıda iş bulmasına yardım ediliyordu.
🔸 Zeki olan yetimler ise özel eğitime tâbi tutuluyor ve askerî mektebe gönderiliyordu. Bu çocuklar, daha o yaşlarda askeri üniformayı giyip ömür boyu çıkarmadılar ve Türk Silahlı Kuvvetlerinin belkemiği oldular.
🔸Gürbüz Çocuklar Ordusu, Sarıkamış, Trabzon, Kars, Kağızman, Beyazıt, Iğdır, Ardahan, Artvin, Rize, Sürmene ve Erzincan dâhil olmak üzere 17 alay halinde örgütlenmişti.
🔸Tüm okullar Sarıkamış'ta bulunan teşkilata bağlıydı. Her okulun aynı tarzda bir bayrağı vardı ve bayrak üzerinde alayın numarası bulunuyordu.
🔸Sarıkamış'ta bu okulların haricinde çok sayıda kurs da açmıştı. Açılan ebelik, dişçilik, elektrik, sinema ve fotoğraf kursları ile bölgede ihtiyaç bulunan meslek elemanı yetiştirilmesine çalışıldı. Ücretsiz bir şekilde hizmet veren bu kurslar çok sayıda fakir ve kimsesiz çocuğun meslek sahibi olmasını sağladı.
🔸 Karabekir, yetim Ermeni çocuklarına da aynı hassasiyeti göstermiş, Trabzon'da bir okulu yetim kalmış olan Ermeni çocukları için tahsis etmişti. Kazım Karabekir Paşa bizzat örgütlediği bu organizasyonla bölgedeki yetim, öksüz çocuklara sahip çıktı.
🔸 Sahipsiz çocukları ölümden sefaletten kurtararak onların meslek sahibi olmalarını sağladı ve bu nedenle de "yetimler babası" olarak anıldı.
🔸 Kazım Karabekir'in kızı Timsal Karabekir, 2000 yılında yayımlanan bir röportajında şu sözlere yer vermişti:
"Babamın üç kızı ve yanı sıra binlerce çocuğu vardı. Son nefesine kadar onlarla yazıştı, dertlerine, sevinçlerine ortak oldu. Milletvekilliği sırasında, sokak çocukları ile ilgili kanunu meclisten geçirmeye çalışırken kalp krizi geçirerek yaşama veda etti. Onun çocuklarla ilgili çalışması, bugün yaşadığımız çocuk sorunlarını çözecek nitelikte."