Arama
Kızının gözünden Sultan II. Abdülhamid
Hatırat kitapları hem tarihi açıdan hem de sosyal yaşantı boyutundan önemli bir kaynaktır. Osmanlı Devleti'nin son dönemdeki en büyük hükümdar olan Sultan II. Abdülhamid Han'ın iktidar hayatı ve sonrası resmi evrak ile bir noktaya kadar izah edilebilmektedir. Sultan'ın kızı Ayşe Osmanoğlu'nun 1960 senesinde, vefatından çok kısa bir süre önce yayınladığı "Babam Sultan Abdülhamid" başlıklı eseri; Ulu Hakan'ın karakteri, aile hayatı ve yaşantısına dair en önemli kaynaklardan biridir.
🔹 Kimseye "sen" diye hitap etmediği gibi cariyelerine bile "getiriniz" veya "götürünüz" gibi nazikâne şekilde emir verirdi. Bizlere ya "kızım" veya "sultan" diye hitap ederdi.
Ayşe Osmanoğlu
🔹 Paraların tesliminden bir gün sonra Rasim Bey huzurda iken babama, "Efendim. Bu paraları verdiğiniz halde gösterdiğiniz metanete hayran oldum. Vallahi ben on liramı düşürmüş olsam oturduğum odanın kapısını bulamayacak kadar kendimden geçer, kederimden ne yapacağımı şaşırırdım," demiş. Babam da bu sözlere gülerek, "Rasim Bey! Mal habistir. Bir elden gelir, diğerinden çıkar. Siz benim elimde büyümüş, yetişmiş adamlarsınız. Ben ise nice şeyler görmüş geçirmiş inşa mâruf tabiriyle sakalımı değirmende ağartmadım. Bana bunları Allah verdi. Yine o aldı." cevabını vermiştir.
Ayşe Osmanoğlu
🔹 Babam: "Başlıca eğlencem musiki dinlemek, marangozhanemde çalışmaktan ibarettir. Ancak bunlarla uğraşırken yorgunluğumu hissetmiyorum. Gençliğimde faal bir hayat geçirdiğim halde şimdi muattal yaşıyorum. Uykuyu bile rahat uyuyamadığımdan kitap okutmak bana ninni gibi geliyor. Yarısını dinliyor, yarısını dinlemeden uyuyakalıyorum. Aklım takılıp da uykumu kaçırmasın diye ciddi eserler okutmuyorum" derdi.
Ayşe Osmanoğlu
🔹 Kahveyi pek severdi. Fakat yalnız Yemen kahvesi kullanırdı. Yemeklerden sonra kahve içtiği gibi, arada da ayrıca altı yedi defa içerdi.
Ayşe Osmanoğlu
🔹 Babam, Birinci Umumî Harbin safhalarını büyük bir üzüntü içinde takip ediyor, Rasim Bey ile de konuşup tamamlayıcı malûmat almak istiyormuş. Gazete havadislerini bazen hayret, bazen üzüntüyle okuyor, pek müteessir oluyormuş. "İki gemi için feda olduk. Üç büyük devlete karşı bu harbe girmemiz akıl kârı değil. Vahim bir neticeden pek korkuyorum" diyormuş. Birkaç defa da, "Nasıl olur? Bu bir deliliktir." Demiş.
Ayşe Osmanoğlu