Arama
Maddelerle tarihteki evlilik gelenekleri
Gündelik hayatımızın bir parçası olan evlilik ritüellerinin tarihi kökenlerini merak ettiniz mi? Alyans takma geleneğinin ilk ne zaman ortaya çıktığını, gelinlerin başlarına neden buğday serpildiğini, sağdıçların düğün esnasında ve sonrasında üstlendiği değişik rolleri biliyor muydunuz? İşte maddeler halinde tarihteki evlilik geleneklerine dair birtakım detaylar...
Romalı şair ve filozof, Şeylerin Doğası Üzerine yazarı Lucretius pastaların gelinin başında ufalandığı bir tür törenden söz eder. Ve yine bir bereket sembolü olarak çiftten, pastanın kırıntılarını yemeleri istenirdi, buna da beraber yeme anlamına gelen confarreatio adeti denirdi. Pastalar bitince bu sefer konuklara avuç dolusu, yemişlerden, kurutulmuş meyvelerden ve ballı bademlerden oluşan şekerlemelerden ikram edilirdi. Küçük düğün pastalarının kırıntılarından yeme adeti Batı Avrupa boyunca yayıldı.
Fırlatılan yiyeceğin, çoluk çocuk açısından bolluk ve bereketi sembolize ettiği düğün pastası töreni, Ortaçağ başlarındaki yokluk zamanlarında şekil değiştirdi. Gelin yeniden çiğ buğday veya pirinç yağmuruna tutulmaya başlandı. Bir zamanların süsleme amaçlı yapılan pastaları, yenilecek basit bisküviler, çörekler halini aldı. Ayrıca konuklar merasime kendi pişirdikleri pastaları getirme yönünde teşvik ediliyordu. Kalanlar ise fakirlere dağıtılıyordu.
Bisküvi ve çörek dağıtma gibi sade bir gelenek Fransız bir şefle birlikte değişime uğradı. Efsaneye göre, İngiliz düğün törenlerinde çörekler, bisküviler ve pişirilmiş diğer şeyler kocaman bir dağ oluşturacak şekilde bir yere yığmak gelenek haline gelmişti. Bu yığınak, ne kadar yüksek olursa o kadar iyiydi. Zira yükseklik, çift için refaha işaretti. 1660'larda Kral II. Şarl döneminde bir Fransız şef Londra'yı ziyaret etti ve orada bu pasta yığma merasimine şahit oldu. Rastgele üst üste yığılan ve sonrasında yıkılan pastaların görüntüsünden şefin aklına, bu yumuşak bisküvi dağını kremalı, çok katlı pastaya dönüştürme fikir geldi.
Günümüzde "gelinlik" olarak adlandırdığımız düğün elbiseleri de geçmişte evliliğe adımın önemli parçalarından biriydi. Eski Roma'da gelinin düğün elbisesi için sarı renk tercih edilir ve gelinin yüzünü alev sarısı bir tül kapatırdı. Kullanılan bu örtü veya tüller kimi zaman zarafetin ve entrikanın, alçakgönüllülüğün ve yas tutmanın sembolü olmuştur.
Kuzey Avrupa ülkelerinde sadece kaçırılan gelinler örtü takardı. Renginin bir önemi yoktu, önemli olan onun aracılığıyla gizlenmekti. M.Ö 4. yüzyıla kadar Yunanlıların ve Romalıların düğünlerinde ince, transparan duvaklar revaçtaydı. Bunlar saça iliştiriliyor ya da kurdelelerle tutturuluyordu. Ayrıca duvak ve gelinlik için sarı renk tercih ediliyordu.