Arama
Osmanlı’da eğitim için padişah isteğiyle hazırlanmış ilk ahlak kitabı: Risale-i Ahlak
Osmanlı, 18. yüzyıl itibari ile Batılı anlamda bir eğitim anlayışına geçerek eğitim sahasında büyük yenilikler yaptı. Mühendishaneler, rüştiye, teknik ve meslek okulları, öğretmen yetiştirme okullarını açtı. Bu okulların açılması, Osmanlı medeniyetini eğitim sistemi üzerine daha ciddi bir şekilde düşünmeye yönlendirdi. Bu sebeple eğitim temelinin atıldığı sıbyan mekteplerinin daha kontrollü, sistemli, ciddi ve devlet tekeline alınmasına dair projeler üretildi. "Nasıl ahlaklı bir çocuk yetiştirilir?" sorunsalı üzerine eğilen Osmanlı, bir ahlak kitabı olan ve içerisinde değerler sisteminin yer aldığı Sadık Rıfat Paşa'nın Risale-i Ahlak kitabını bütün mekteplerde okuttu.
11.Hilekarlık: Anne babasını, hocasını ve diğer kimseleri türlü türlü yalanlarla aldatmaya çalışmak için sözler söylemek ve işler yapmaktır ki gayet çirkin ve kötü bir iştir.
12.Arsızlık ve maskaralık etmek: Aklı eren çocukla için pek kötü şeydir. Mesela; şunu bunu güldüreyim diyerek türlü kıyafetlere girmek ve hokkabaz gibi şeyler yapıp söylemek ve ondan budan bir şey istemek ve utanacak şeylerde utanmayıp diline gelen kötü sözleri söylemek, eliyle diliyle diğer azasıyla ayıp şeyler yapmak.
13.Bed-zebanlık etmek: Dili sakınacak şeydir. Yani ona buna, başkasına kötü çirkin sözler söylemek, küfretmektir. Bu türlü söz söyleyenleri kimse sevmez.
14.Sirkat: Hırsızlık yapmaktır. Bu dahi dince ve akılca en büyük köyü huylardandır. Allah korusun buna alışan her kişinin akıbeti türlü rezalet ve nedamete sebep olur.
15.Tahkir etmek: Küçüklerinin ve dahi büyüklerinin hoşuna gitmeyecek şekilde başkalarına aşağılayıcı bakmak, bu anlama gelecek hareketlerde bulunmak, hakaret etmek, alay etmek.