Arama
Avucumuzun içindeki tehlike çanları
Posta güvercinleriyle, haftalarca beklenilen mektuplarla daha da eskiye gidersek dumanla haberleşmeyi sağlayan insanlık tarihi, bir alo sesini uyduğu an ne kadar da heyecanlanmıştı. Şimdilerde avuç içi boyutunda bir cihazda dünya elimizin altında. Peki, bu durum ihtiyacı mı bağımlılığı mı getirdi? Cep telefonu sağlığımızda etkili olmaya başladı. Bizler bunun ne kadar farkındayız?
Bina içinde, pencereye yakın durup, telefonu pencereyle aramıza alarak konuşmalıyız (telefonun yayın ya da çalışma gücü azalacağından bize etkisi de azalacaktır ve elektromanyetik radyasyon başımızdan önce, telefondan geçecektir).
Telefonda görülen sinyalin en yüksek olduğu yerler seçilmeli (baz istasyonuna yakın yerlerde telefon daha az güçle çalışacağından kişiye etkisi az olacaktır).
Çoğumuz oturduğumuz yerlere yakın baz istasyonu olsun istemiyoruz. Ancak, baz istasyonu bize uzaktaysa, telefonumuz daha büyük güçle çalışmak zorunda kalacak ve bizi daha çok etkileyecek. Yakınımızdaki bir baz istasyonunun yaydığı radyasyonun bize etkisi, ölçümlerle saptandığı gibi, telefonunkinden çok daha az.
Telefonda bağlantı kurulurken telefon baştan biraz uzakta tutulmalı, konuşurken kulağa yapıştırılmamalı araya parmağımızı koyarak etki azaltılmalı.
Cep telefonlarının en fazla manyetik dalga yaydığı zaman ilk çalmaya başladığı veya ilk bağlanmaya çalıştığınız süredir. Bu süre boyunca telefonu vücuttan uzak tutmak gerekir.
Telefonu göz, göğüs, (hamilelerde karından) ve üreme bölgelerinden uzakta tutmalı, kemerde ve pantolon cebinde değil, arka cepte ya da el çantasında taşımalı.
Cep telefonları, insulin pompası, kalp ve kulak aletlerinden en az 25 cm uzaklıkta kullanılmalı, hastanelerde, uçaklarda (özellikle uçakların kalkış ve inişlerinde) kullanılmaları zaten yasak durumda.
(Derlenmiştir.)