Ebu Davud

Ailesi aslen Yemen'in Ezd kabilesinden olduğu için Ezdî ve "Sicistanlı" anlamında Siczî nisbeleriyle de anılır.

Dedesinin adının Bişr veya Şeddâd olduğu, büyük dedesi İmrân'ın Sıffîn'de Hz. Ali'nin yanında yer aldığı ve bu savaşta öldüğü rivayet edilir.

Ebû Dâvûd tahsiline Sicistan'da başladı. Hadis bilgisini artırmak maksadıyla 18 yaşında seyahate çıkarak önce Bağdat'a, daha sonra Basra'ya gitti ve orada uzun süre kaldı.

En çok faydalandığı hocası kabul edilen Basralı hadis hâfızı Müslim bin İbrâhim el-Ezdî başta olmak üzere Tebûzekî, Ârim el-Basrî ve Ebü'l-Velîd et-Tayâlisî gibi muhaddislerden hadis okudu.

Daha sonra diğer önemli ilim merkezlerini dolaşmaya başladı. Çoğu Buhârî ve Müslim'in de hocası olan birçok âlimden istifade etti.

Ebû Dâvûd 21 Şubat 889 Basra'da vefat etti ve Süfyân es-Sevrî'nin kabrinin yanına defnedildi.

Mekke'de, Kûfe'de, Halep'te, Dımaşk'ta, Horasan'da, Belh'te, Mısır'da dönemin en önemli hadis hâfızlarından, ayrıca Ali bin Medînî, Saîd bin Mansûr ve Yahyâ bin Maîn gibi tanınmış muhaddislerden hadis öğrendi.

İbn Hacer el-Askalânî onun 300 kadar hocası olduğunu söyler. Ebu Ali el-Gassânî, Ebû Dâvûd'un hocalarını Tesmiyetü şüyûhi Ebî Dâvûd Süleymân es-Sicistânî adlı risâlesinde bir araya getirmiştir.

Ahmed bin Hanbel'in de ondan bir hadis rivayet ettiği, hatta es-Sünen'i inceleyip beğendiği söylenir. Eğer bu rivayet doğru ise Ebû Dâvûd es-Sünen'i kırk yaşına gelmeden kaleme almış demektir.

Hocaları içinde en çok hadis toplayıp ezberleyen muhaddisin Yahyâ bin Maîn, hadislerin fıkhını en iyi anlayanın Ahmed bin Hanbel, hadislerdeki gizli kusurları (illet) en iyi bilenin Ali bin Medînî olduğunu söylerdi.

Oğlu Abdullah başta olmak üzere Ebû Îsâ et-Tirmizî, İbn Ebü'd-Dünyâ, bir rivayete göre Nesâî, Abdân el-Ahvâzî, Zekeriyyâ b. Yahyâ es-Sâcî, Ebû Bişr ed-Dûlâbî, Ebû Bekir el-Hallâl ve Ebû Avâne el-İsferâyînî gibi muhaddis ve âlimler ona talebelik ettiler.

Ebu Davud, Kur'an-ı Kerim'den sonra sünneti ön planda tutma konusunda Selefiyye'nin metodunu benimsemiştir. Hayat tarzı bakımından Hz. Peygamber'e benzetilen Ahmed bin Hanbel'i kendisine örnek aldığı ve zâhidâne bir hayat sürdüğü belirtilir.

İlmi her şeyin üstünde tuttuğu için -Buhârî'nin de yaptığı gibi- Emîr Ebû Ahmed el-Muvaffak bin Mütevekkil'in, kendi çocuklarına özel olarak es-Sünen'i okutması teklifini reddetmiş, onlar da diğer hadis talebeleriyle birlikte ayrı bir bölmede Ebû Dâvûd'un derslerine devam etmişlerdir.

Es-Sünen: Sahihinden zayıfına kadar İslam hukukuyla ilgili 4800 hadisi topladığı, bunlardan ileri derecede zayıf olanları belirtmeye özen gösterdiği bir eser olup İslam dünyasında büyük rağbet görmüştür. Muhtelif şerhleri bulunan es-Sünen Kahire'de neşredilmiş (1280), daha sonra da pek çok baskısı yapılmıştır.

El-Merâsîl: 544 mürsel hadisi ihtiva eden ve sahasının ilk ve orijinal eseri olan kitap, bilindiği kadarıyla ilk defa Alî es-Sünnî et-Trablusî tarafından senedleri zikredilmeksizin neşredilmiştir (Kahire 1310).

Mesâʾilü'l-İmâm Ahmed b. Hanbel: el-Mesâʾilü'lletî hâlefe ʿaleyhe'l-İmâm Ahmed b. Hanbel adıyla da bilinen eser, Ahmed b. Hanbel'e sorulan bazı soruların Ebu Davud tarafından kaydedilen cevaplarından ibarettir.

İcâbâtühû ʿalâ suʾâlâti Ebî ʿUbeyd Muhammed b. ʿAlî b. ʿOsmân el-Âcurrî: Râvilerin cerh ve ta'dîline dair talebesi Ebû Ubeyd el-Âcurrî'nin sorularına verdiği cevapları ihtiva eden ve Âcurrî tarafından derlenen eser beş cüzden meydana gelmektedir. İbn Hacer'in Tehzîbü't-Tehzîb'den çok faydalandığı belirtilir.

Risâletü Ebî Dâvûd ilâ ehli Mekke fî vasfi Sünenihî. Risâle fî vaṣfi teʾlîfihî li-kitâbi's-Sünen adıyla da anılan risâle, bir müellifin kendi eserini tanıtıp benzerleriyle karşılaştırması ve o devirde pek âdet olmayan bir usulü ortaya koyması bakımından önem taşımaktadır.

Kitâbü'z-Zühd. Mağrib hattıyla yazılmış bir nüshası Fas'ta Karaviyyîn Kütüphanesi'nde bulunur.

Tesmiyetü ihve ellezîne ruviye ʿanhümü'l-hadîs: Tesmiyetü'l-iḫve min ehli'l-emṣâr adıyla da bilinen risâle Dârü'l-kütübi'z-Zâhiriyye'dedir.

Kitâbü'l-Ba's ve'n-nüşûr: Brockelmann bu eserin Dımaşk'ta bulunduğunu söylemektedir.

Kitâbü'l-Kader: Günümüze gelip gelmediği bilinmeyen eser, er-Red ʿalâ ehli'l-kader ve er-Red ʿale'l-kaderiyye adlarıyla da anılır.