DUT AĞACINDA KİMLER VAR?

Bahçede küçük bir dut ağacımız var. Saçları yüzünü örten kıvırcık saçlı insanlara benziyor. Minik olduğundan meyvelerine erişmek için uzun boylu olmaya yahut merdiven dayamaya da gerek yok. Bunun için de çok seviyoruz onu. Karadut olsa da adı, biz kararmasına izin vermeden hafif kırmızılaşınca löp löp yutuyoruz meyvelerini.

Annem dedi ki:

"Böyle tek tek toplamakla olmaz, bir bez bağlayalım dalları arasına, silkeleyelim de dökülsün hepsi. Arkadaşlarınızla birlikte yersiniz."

Tam bir koca gün sabrettik olgunlaşsın, kararsınlar diye. Sonra bezi bağladık. Dizildik ağacın etrafına. Aç kedi kasap kapısında hesabı.

Annem "kenardan kenardan silkeleyin" dese de hızımızı alamadık. Emre'yle daldık dalların ortasına. Yüzümüze gözümüze dökülen karadutlarla duş almak güzeldi ama hesap etmediğimiz küçük bir detay vardı: BÖCEKLER!

Meğer bu dutları lezzetli bulan tek canlılar biz değilmişiz. Silkeledikçe örümceği, uğur böceği, tırtılı, karıncası, sümüklü böceği… Ne varsa tek tek çıktılar ortaya. Ağzımızı açıp yukarıdan dökülen dutları kapmaya çalıştığımız sırada kaç böceği öksüz, kaç örümceği dul ve yetim bıraktık hiç bilmiyorum. Düşünmesi bile üzücü ve tabii aynı zamanda mide bulandırıcı.

Elimiz kolumuz, dilimiz dudağımız simsiyah… Tepemizde bir yığın böcekle tamamladık günü.

Fırsatı kaçırmadım tabii, "Kaç tane örümcek yuttun acaba dut yerine?" sorusuyla Mert'in midesini bulandırmayı denedim. Fakat pek de etki etmedi. "Bir insan hayatı boyunca uykusunda ortalama bilmem kaç tane böcek yiyormuş" verisiyle cevap verdi.

Midesi bulanan ben oldum.

Dutları bir tepsiye serdik. Böceklerin terk edip gitmesini beklememiz gerekiyormuş. Tüm meyveleri yıkadıktan sonra yiyoruz ama dut yıkanmadan yeniyormuş. Bir yaşıma daha girdim. Uykumuzda yuttuğumuz bilmem kaç böcekten sonra beni şaşırtan ikinci bilgi de bu oldu. Günü bir günde iki yaş birden büyüyerek tamamladım.

Teşekkürler Emre, teşekkürler minik karadut ağacı.

🖊Gülsüm Sezgin
🎨Zeynep Hafsa Günhan