Timur kimdir? Timur Müslüman mıydı?

Timur, 8 Nisan 1336 yılında Keş (Şehrisebz) yakınlarındaki Hoca Ilgar köyünde doğdu. Babası yöredeki Barlas kabilesinin emîri Turagay, annesi Tekina Hatun'dur. Timur doğduğu sırada Çağatay Hanlığı çökmeye yüz tutmuştu ve hâkimiyet Cengiz Han soyundan gelen hanlardan çok kabile reislerinin elinde bulunuyordu. Batı Çağatay ulusunda beylik Barlaslar ve Celâyirliler'in elinden çıkıp Karaunaslar'ın (itibarı olmayan, melez ve karışık) eline geçmişti. İlk defa 1360 yılında adından söz edilen Timur, Çağataylar ve Moğollar arasındaki çatışmalara katıldı, sık sık saf değiştirdi. Yararı dokunacağını ümit ettiği kimselerle akrabalık bağları kurdu. Kendine müttefikler sağlamak suretiyle on yıllık mücadeleden sonra Mâverâünnehir'e hâkim olarak 9 Nisan 1370'te Semerkant'ta tahta oturdu. Onun başarısının en önemli sebebi bölgede kabileler arasındaki mücadeleler ve ciddi bir rakibinin bulunmaması idi. Kendisinin 'Aksak' veya 'Lenk' diye anılması da bu mücadele döneminde sağ kolu ve sağ bacağından yaralanmasından dolayıdır. Timur hâkimiyeti ele geçirdiğinde İran parçalanmış haldeydi. 1380'de Horasan karışık bir durum arz etmekteydi. 1370-1372'de Fergana vadisine sefer yapan ve nüfuzunu bu yönde yaymaya çalışan, 1373'te Hârizm'e karşı harekete geçen Timur, hemen ardından Horasan'ın içinde bulunduğu bölgenin şartları zaptı için uygun görerek oğlu Mîrân Şah'ı Horasan'a gönderdiği gibi kendisi de arkadan gidip Kertler, Toga Timurlular ve Serbedârîler'in varlığına son verdi. Horasan'a seferleri sırasında İran'ın vaziyetini daha yakından gören Timur 1386'da buraya yürüdü. 1386-1388 yılları arasında gerçekleşen ve 'üç yıllık sefer' diye anılan bu harekât sırasında Mâzenderan, Luristan ve Gürcistan üzerinden Azerbaycan'a giderek Karabağ'a ulaştı. Onun Kuzey İran ve Azerbaycan'ı ele geçirmesi, bölgede çatışmaların yeniden başlamasına yol açtı. Timur'un desteğiyle Altın Orda'da hâkimiyeti ele geçiren Toktamış Han ona karşı gelmeye başladı. Her ikisinin de zengin Azerbaycan'ı kendi istekleriyle terk etmeyeceği açıktı. Toktamış Han, Kahire'ye Memluk sultanına bir elçilik heyeti yollayıp Timur'un İran'da kuvvetlenmesi ihtimaline karşı onunla ittifak hazırlığına girişti. 1387 baharında Toktamış'ın askerleri geri çekildi. Azerbaycan'a sevk ettiği ordunun başarısızlığından sonra Toktamış Han, Timur'un yokluğundan yararlanıp doğuya doğru yöneldi. Timur bu sırada Güney İran'da Şîraz'ı kuşatmakla meşguldü; Toktamış, Siriderya kıyısındaki şehirleri ele geçirmeye kalkışınca Semerkant'a döndü. 1391 yılı başında bozkırı aştı ve Haziran 1391'de Kundurca (Kunduzca) mevkiinde Toktamış Han'ı yenilgiye uğrattı. Ardından daha önce boyun eğdiği halde yeniden muhalefete kalkışan İran'daki bazı yerli hükümdarlara karşı yürüdü ve 1392 yılı Haziran ayında 'beş yıllık sefer' denilen (1392-1396) sefere çıktı. Bağdat kapılarına dayandı. Bu sırada Anadolu'da ve Suriye kesiminde Memlukler dışında kendisine ciddi rakip olabilecek bir güç yoktu. Osmanlılar Anadolu'da henüz tam anlamıyla hâkim durumda değildi. Sivas-Kayseri bölgesinde Kadı Burhaneddin, Osmanlılarla savaş halini sürdüren Karamanoğulları, Doğu Anadolu'da Erzincan Emirliği ve Karakoyunlular, Maraş dolaylarında Dulkadiroğulları ve kuruluş aşamasındaki Akkoyunlular bulunuyordu. Hâkimiyetleri Malatya'ya kadar uzanan Memlukler, Anadolu'daki siyasî gelişmelerde söz sahibi durumundaydı, fakat iç mücadeleler bu devleti de yıpratmıştı. 1393 yılı Ağustos ayında Timur'un Bağdat'a inmesi karşısında Osmanlı, Memluk, Altın Orda ve Kadı Burhaneddin devletlerinde bazı tedbirler alınırken Anadolu beyliklerinde sevinç havası esmeye başlamıştı. 29 Ağustos 1393'te Bağdat'ı ele geçirdikten sonra kuzeye doğru hareket ederek Tikrît'e ulaşan Timur Erzincan emiri, Karamanoğlu, Dulkadiroğlu, Karakoyunlu ve Akkoyunlu beyleriyle Kadı Burhâneddin'e haber gönderip itaat etmelerini istedi, Memluk sultanına da bir elçilik heyeti yolladı. Ancak gelecek cevapları beklemeden kuzeye yöneldi; Musul, Mardin ve Diyarbekir'i aldı, Van gölü kuzeyindeki Aladağ'a ulaştı. Bu sırada Memluklere gönderdiği elçilerin öldürüldüğü haberini alınca Suriye'ye yürüme kararı aldı. Bu durumda tehlikeyi hisseden Kadı Burhaneddin ona karşı cephe kurmaya çalıştı. Yıldırım Bayezid, Memluk Sultanı Berkuk, Altın Orda Hanı Toktamış ve Kadı Burhaneddin arasında bir ittifak kuruldu. Timur bu ittifakı parçalamak amacıyla Sivas'a doğru ilerledi ve Erzurum'a ulaştı, ancak Toktamış'ın hareketini duyunca onun üzerine yürüdü. Timur'un amacı kuzeyde Toktamış ile güneyde Memluk Sultanlığı arasındaki bağı kesmekti. Zira 1394 ve 1395 yıllarında Toktamış Han bütün gayretini Berkuk ile sağlam münasebetler kurmaya sarf etmiş, Timur'un kendileri için aynı derecede tehlikeli olduğunu belirterek yardım istemişti. Timur önce Gürcistan'da fetihlerde bulundu. 1394 yılı güzünde Kuzey Azerbaycan'da Şeki'de iken Altın Orda kuvvetlerinin Derbend'i geçip Şirvan yöresini yağmaladığı haberini aldı. Bunun üzerine Toktamış Han'a karşı yürüdü. 15 Nisan 1395'te Terek ırmağı kıyısında yapılan savaşı kazandıysa da Toktamış'ı ele geçiremedi. Toktamış'ın kuvvet toplayarak yeniden mücadeleye girişmesinden çekindiği için Özü (Dinyeper) ırmağı taraflarına gidip Toktamış'la iş birliği yapmış olan bazı kabileleri cezalandırdı; onları Balkanlar'a doğru sürdü ve kuzeye Ten (Don) ırmağına yöneldi. Moskova yakınlarına ulaşarak etrafı yağmaladı ve dönüş yolunda zengin şehirler olan Azak, Hacıtarhan (Astarhan-Ejderhan) ve Berke Sarayı'nı yağmalayıp yaktı. Berke Sarayı'nda yapılan kazılarda bu yangının izlerine rastlanmıştır. Timur'un amacı bu seferle Altın Orda'ya kesin bir darbe indirmekti. Böylece Altın Orda Hanlığı'nı parçaladı. Ayrıca bu sefer Orta Asya, Güneydoğu Avrupa, Baltık ülkeleri ve Rusya bakımından önemli sonuçlar doğurdu; Ruslar'ın güçlenmesinin önü açılmış oldu. Timur 1396 yılı güzünde Derbend, Azerbaycan ve İran üzerinden Semerkant'a döndü. Başşehrini dünyanın en büyük şehri haline getirme düşüncesiyle fethedilen ülkelerden getirdiği mimar ve ustalara Semerkant'ın imarını emretti. Beş yıllık seferden sonra Hoten ve Çin taraflarına yönelme düşüncesiyle torunu Muhammed Sultan'ı hazırlık yapması için doğuya gönderdi. Ancak fikrini değiştirerek Hindistan'a gitmeye karar verdi. Bunun sebebi tam bilinmemekle beraber ileride yapmayı tasarladığı seferlerine maddî kaynak sağlama amacı taşıdığı söylenebilir. Nihayet 'kâfirler ve putperestlerle cihad' adı altında Mart-Nisan 1398'de Semerkant'tan hareket etti. O sırada Pencap ve Sind bölgeleri, merkezi Delhi olmak üzere Tuğluk Hükümdarı II. Mahmud Nâsırüddin Han'ın hâkimiyetindeydi. Timur yolu üstündeki Hindulara ağır kayıplar verdirdi; ardından Delhi yakınında Tuğluk hükümdarı ile karşılaştı ve onu yenilgiye uğrattı, Delhi'de büyük bir yağma ve katliamda bulundu. Bol ganimet ve fillerle 29 Nisan 1399'da Semerkant'a döndü. Timur'un Anadolu'dan çekilip Toktamış Han'ı yendikten sonra Hindistan'a yönelmesi kendisine karşı oluşturulan dörtlü ittifakın çözülmesine yol açtı. Timur, Toktamış'ı ikinci defa mağlûp ettiği sırada Şirvan'da iken Yıldırım Bayezid'e bir mektup göndererek Berkuk ile Kadı Burhâneddin'e haddini bildireceğini yazmış, zımnen ona ittifaktan ayrılmasını ihtar etmişti. Fakat ittifak üyeleri arasındaki bağlar gevşeyince müttefikler, Timur'u Anadolu ve Suriye üzerine yürümeye teşvik eden veya onunla iş birliği yapanlarla mücadeleye girdiler. Bu arada Karakoyunlular ve Celâyirliler de eski yurtlarını elde etmek için Timurlular'la mücadeleye başlamışlardı. Kadı Burhâneddin'in 1398 yazında Timur'a taraftar olan Akkoyunlu Beyi Karayülük Osman Bey tarafından öldürülmesi bölgede sağlanan iş birliğinin sonunu getirdi. Yıldırım Bayezid'in Anadolu'da Karamanoğulları'na karşı giriştiği mücadele neticesinde Konya, Lârende ve Aksaray gibi şehirleri ele geçirmesi, Kadı Burhâneddin'in öldürülmesiyle önce Amasya'yı, ardından Sivas'ı kendi topraklarına katması, 1399'da Memluk sultanının vefatı üzerine Fırat bölgesine inerek Malatya, Darende ve Divriği'yi işgal etmesi söz konusu ittifakın tam anlamıyla çökmesi demekti. Timur bu durumdan faydalanacaktı. Hindistan seferinin ardından bir süre Semerkant'ta kalan Timur İran'a yöneldi. Kafkasların güneyindeki Gürcü ve Ermenilerin yeniden etrafa saldırılarda bulunduklarını öğrenmiş, daha önce Hülâgû Han tahtına gönderdiği oğlu Mîrân Şah'ın uygunsuz davranışlarından haberdar olmuştu. Kadı Burhâneddin ile Berkuk'un art arda ölümleri, Berkuk'un yerini çocuk yaştaki Ferec'in alması ve Memlük Devleti içindeki mücadeleler, Bayezid'in Anadolu'da birliği silâh zoruyla sağlamasının yarattığı hoşnutsuzluk Timur'un büyük bir güçlükle karşılaşmayacağını gösteriyordu. Timur, 10 Eylül 1399 tarihinde 'yedi yıllık sefer' diye adlandırılan (1399-1404) batıya doğru son seferine çıktı. 1399-1400 yılı kışını Karabağ'da geçirdikten sonra Bingöl'e ulaştı. Anadolu ve Suriye'yi istilâ etmek için siyasal ortam çok uygundu. Timur'un Azerbaycan'a gelmesiyle yurtlarını terk eden Karakoyunlu Yûsuf Bey ile Celâyirli Sultan Ahmed, Timur'un Sivas'a gitmek niyetinde olduğunu işittiklerinden Memluklere sığınmaya karar vermişler, ancak bu gerçekleşmeyince Timur'un Sivas'ı ele geçirmesinin ardından güneye doğru indiğini görüp Bayezid'e sığınmışlardı. Timur ile Yıldırım Bayezid arasında gidip gelen elçiler herhangi bir anlaşma zemini oluşturamadı. Yıldırım Bayezid'in Timur'un müttefiki Mutahharten'in merkezi Erzincan'a yürümesi Timur'a Anadolu üzerine tasarladığı seferi için meşrû bir sebep hazırladı. Fakat Timur, emanla teslim olduğu halde bütün halkını kılıçtan geçirdiği Sivas'ı zapt ettikten sonra önce güneye Memluklere yöneldi. Suriye'de Halep, Hama, Humus ve Dımaşk gibi şehirleri aldı. Memluklere ağır bir darbe indirdi, ardından tekrar Tebriz'e döndü. Bu sırada Yıldırım Bayezid'e gönderdiği tehdit mektubunda kendi başarılarını sayıp döktü ve onun kendisine itaat etmesini istedi. Buna karşılık Bayezid de kendi soyunu ve zaferlerini sayarak savaş için hazır olduğunu bildirdi. Timur bu cevaba karşı aralarında dostluk sağlanması gerektiğini, bu dostluğun kâfirlere karşı İslâm'ın gücünü arttıracağını yazdı; Bayezid'in oğullarından birini rehin olarak göndermesini ve kendisinin yolladığı hil'ati giymesini istedi. Bu açıkça Bayezid'in kendisine tâbi olmayı kabul etmesi anlamına geliyordu. Bu arada ordusunu takviye eden Timur, geride kalan son önemli rakibi Bayezid ile savaşa karar verdiğinden ona kabul edilemeyecek tekliflerde bulunmayı sürdürdü. Önceki talepleri yanında Anadolu beylerinden alınan yerleri eski sahiplerine geri vermesini, Kara Yûsuf'un kendisine teslim edilmesini istedi. Bayezid bütün teklifleri reddetti. Timur böylece Bayezid'i suçlayıp savaşın sorumluluğunu ona yükleme siyaseti izliyordu. 10 Mayıs 1402'de hareket eden Timur Kemah, Sivas, Kayseri, Kırşehir üzerinden gelip Ankara'yı kuşattı. Bu sırada Yıldırım Bayezid de Ankara'ya yaklaşmış bulunuyordu. Savaşın cereyan ettiği saha doğuda Çubuk çayı vadisi (Ankara Esenboğa Çubuk Hacılar köyü); batıda Kuşçudağı, Miredağı, Ova çayı, Kışlacık deresi; kuzeyde Cankurtaran; güneyde Karacaviran, Kuşçudağı arasında kalmaktaydı. Asıl vuruşma, Çubuk çayından itibaren batıya doğru yaklaşık 6 km. kadar uzanan Kızılcaköy deresinde cereyan etti. Tarafların kuvvetleri hakkında değişik rakamlar verilmektedir. Osmanlı ordusunun 70 bin kişi, Timur ordusunun ise bundan daha fazla olduğu bildirilmekteyse de Timur'un ordusunun daha kalabalık oluşu dışında bu rakamlar güvenilir değildir. Timur, Ankara Savaşı'nda Osmanlı ordusunu mağlûp etti. Yeni ele geçirilmiş Anadolu beyliklerinin askerleri Timur'un yanındaki beylerinin tarafına geçmişti. Bozgundan dolayı herkes bir an önce kendi yurtlarına dönmeye bakıyordu. Devlet ileri gelenlerinden her biri bir şehzadeyi yanına alarak kaçmış ve yalnız kalan Bayezid esir düşmüştü. Bu durum Osmanlı Devleti'nde büyük bir krize yol açacak ve Fetret Devri başlayacaktı. Timur, savaşın ardından başta Bursa olmak üzere Anadolu'nun çeşitli yerlerine asker sevk etti; kendisi Kütahya, Denizli, Aydın, Ayasuluk, Tire yoluyla İzmir'e gitti. 14'üncü yüzyılın ortalarından beri Türklerin elinden çıkmış bulunan İzmir'i ve etrafındaki bazı kaleleri aldı, şehri Aydınoğullarına bıraktı. Buradan Rumeli'ye geçmek niyetinde olduğu anlaşılmaktadır. Nitekim Bizans İmparatoru Manuel Palaiologos'tan Rumeli'ye geçiş için gemi hazırlamasını istemişti. Manuel, Timur'un İstanbul üzerine yürüyeceği ihtimalini düşünerek elçi ve armağanlar gönderip bağlılığını bildirmişti. Fakat Timur bundan vazgeçti, İzmir'den tekrar doğuya döndü. Denizli'den Akşehir'e doğru yöneldiği sırada Yıldırım Bayezid'in Akşehir'de öldüğü haberini aldı (Mart 1403). Bir yıl kadar Anadolu'da kalıp Anadolu beyliklerini canlandıran Timur, Ankara Savaşı sırasında kendi saflarına geçen Orta Anadolu'daki Kara Tatarlar'ın büyük bir kısmını göçtürerek (Temmuz 1404) Semerkant'a döndü ve bu seferindeki zaferlerini kutlamak için toylar, ziyafetler düzenledi. Artık sıra Çin'e gelmişti. Timur'u Çin üzerine bir sefere iten sebepler tam olarak belli değildir. Kendisi bunu müşriklere ağır bir darbe indirmek maksadıyla açıklamıştı. 27 Kasım 1404'te Semerkant'tan ayrılarak Siriderya ırmağını buzların üstünden geçip Otrar'a vardı, fakat burada hastalanarak 18 Şubat 1405'te öldü ve Semerkant'taki türbesine defnedildi. Geriye iki oğlu Mîrân Şah ile Şâhruh kalmış olmakla birlikte kendisi torunu Pîr Muhammed'i veliaht tayin etmiş, fakat buna rağmen kimse onun hükümdarlığını tanımamıştı. Delhi'den Moskova'ya, Çin'den İzmir'e kadar uzanan seferleri ve fetihlerine rağmen ölümünde vârislerine bıraktığı ülke o kadar geniş değildi. Ölümü oğulları ve torunları arasında şiddetli taht mücadelelerine yol açmış, sonunda küçük oğlu Şâhruh hâkimiyeti ele geçirmişti. Büyük bir cihangir olarak tanınan Timur sade görünüşlü, başında kürk başlığı bulunan azametli bir hükümdardı. Oldukça zeki ve kurnazdı. Her şeyden önce göçebe kabilelerin bağlılığını kazanıp zamana ve zemine göre değişen siyasî bünyeyi geliştiren, kalabalık orduları fetihlere yönelten etkili bir devlet adamı, askerî bir taktikçi ve strateji uzmanıydı. Daha başından itibaren durumunu güçlendirip meşruiyet kazanmak için kukla bir hanı tahta oturtup onun adına devleti idare etmek suretiyle bir taraftan Cengiz Han soyunun destekleyicisi tavrını sürdürürken Cengiz Han soyundan bir kadınla (Bîbî Hanım) evlenip 'Küregen' (han güveyisi) unvanını kullanmaya hak kazanmıştı. Müslüman bir çevrede doğup büyüyen Timur eski Türk ve Moğol geleneklerini yaşatmaya çalışmış, bu arada töre/yasayı da ihmal etmemişti.

Timur kimdir? Timur Müslüman mıydı?

TİMUR KİMDİR?