Üstad Necip Fazıl'ın hayatında öne çıkanlar

SULTANU'Ş ŞUARA'NIN HAYATI ◾ 1904 senesi Türk edebiyatının duayenlerinden biri olan Necip Fazıl'ı İstanbul'da karşılayacaktır. Ailesinin, hayatına derin etkilerinin olduğunu ve yaşantısına dokunduğunu bir konuşmasında dile getiren usta şair, ilk eğitimini dedesi Maraşlı Kısakürekzade Mehmed Hilmi Efendi'nin dizleri dibinde aldığını söyler. ◾ Eğitim hayatında Fransız, Amerikan mekteplerinde de tahsil eden Kısakürek, 1916 yılında Mekteb-i Fünun-u Bahriye-i Şahane'ye başlar. (X) Necip Fazıl Kısakürek'ten 100 Alıntı ÇOK YÖNLÜ BİR ŞAİR ◾ Necip Fazıl'ın fikir dünyasında büyük yankılar uyandıran sene hiç şüphesiz 1918'tir. Bu yılda Darülfünûn'a giren şair, oradan Paris Üniversitesi'ne geçer. ◾ Öğrencilik yaşantısından sonra kendini mücadele sahasına atan usta kalem, her alanda çalışma fırsatı bulur. O hem çok iyi bir politikacı hem çok iyi bir öğretmen hem de gazetelerde muharrirlik yaparak içindeki düşünce deryasını diri tutar. Muharrirlik ne demek? Arapça kökenli 'tahrir' yani 'güzel yazmak' kelimesinden türeyen sözcük, 'yazılı, yazılmış, tahrir edilmiş' manalarına gelmektedir. YURT DIŞI HAYATI ◾ Küçük yaşta iyi bir eğitim alan Necip Fazıl; Lord Byron, Oscar Wilde ve Shakespeare gibi dünya klasisizminde büyük ses getirmiş yazarların eserlerini orijinal dilinde okur. O zamanlar yabancı dili iyi olan yazar, yurtdışına gidip kendisini geliştirmek ister. ◾ Böylece yurtdışı macerası o daha çok gençken başlar. 20 yaşında Paris Sorbonne Üniversitesi'nde Felsefe bölümünde öğrenim görür. İstanbul'a döndükten sonra ise ilk şiir kitabı 'Örümcek Ağı'nı yayınlar. (X) Necip Fazıl Kısakürek şiirleri HAYATININ III EVRESİ ◾ Usta şairin hayatını üç kısma ayırmak ve bu minvalde incelemek isabetli olacaktır. İlk eğitim aldığı ve öğrencilik yılları; 'bohem dönem', 30'lu yaşlardan sonra yöneldiği ve İslam'ı yaşantısının merkeze aldığı bu doğrultuda da eserler neşrettiği dönem 'terakki ve tekâmül dönemi' olarak adlandırılır. ◾ Son yani III. dönemi ise 1960 sonrası gelişen ve değişen dünya düzeni çerçevesinde kaleminin nihayete ulaştığı evre, 'siyasi mücadele ve aksiyon dönemi' akıllara kazınır. AKSİYONEL KİŞİLİĞİ ◾ Aksiyon ve dava adamı olan Necip Fazıl, Türk edebiyatında Bakî'den sonra II. Sultanu'ş Şuarası olarak kabul edilir. O, milliyetçi ve mukaddesatçı kişilerin arkasından yürüdüğü bir düşünce lideridir. ◾ Yaşantısının son evresi olan 'siyasi mücadele ve aksiyon dönemi' onu mücadeleci bir kimliğe büründürür. Kısakürek, fikirlerini özgürce mitingler aracılığı ile aktarmayı tercih eder. ◾ Hayatında İslam'ı tenzih konusunda hassastır ve bu hassasiyetin gerektirdiği şekilde kendine bir yol çizer. Daha sonra hayatının son evresi ile aksiyonel kişiliği birleştiğinde İslam'a dil uzatan, leke çalmak isteyenlere verdiği cevabı görev bilir. (X) Necip Fazıl Kısakürek Sözleri MİSTİSİZM İLE TANIŞMASI ◾ Necip Fazıl Kısakürek'in hayatında Abdülhakim Arvasi ile tanıştıktan sonra pek çok değişim meydana gelir. Bu değişimlerin sebebi İslamî bakış açısını kazanmasından kaynaklıdır. ◾ Mistisizm ile tanışan şair, doğu batı çatışmalarına eserlerinde daha çok yer vermeye başlar. Çöle İnen Nur, Çile, İman ve Aksiyon, Tanrı Kulundan Dinlediklerim, Batı Tefekkürü ve İslam Tasavvufu, Nur Hamanı, Esselam gibi eserlerini bu fikir ekseninde meydana getirir. ŞAİR OLMASINI ANNESİ İSTER ◾ Üstad Necip Fazıl'ın şiire başlamasının en büyük sebebi, annesinin ölüm döşeğindeki son dileği olur. Annesi ondan şair olmasını ister. Üstad zamanında buna dair anısını şu cümlelerle ifade etmiştir: 'Annem hastanedeydi. Ziyaretine gitmiştim. Beyaz yatak örtüsünde, siyah kaplı, küçük ve eski bir defter… Bitişikte yatan veremli genç kızın şiirleri varmış defterde. Haberi veren annem, bir an gözlerimin içini tarayıp: -Senin dedi şair olmanı ne kadar isterdim. Annemin dileği bana, içimde besleyip de on iki yaşıma kadar farkında olmadığım bir şey gibi göründü. Varlık hikmetinin ta kendisi… Gözlerim hastane odasının penceresinde, savrulan kar ve ulayan rüzgara karşı, içimden kararı verdim: -Şair olacağım! Ve oldum.' (X) Necip Fazıl Kısakürek'in en sevilen 10 şiiri OYUN YAZARLIĞI ◾ Necip Fazıl Kısakürek denildiğinde aklımıza evvala onun şairlik yönü gelir. Fakat kimse onun tiyatral yönünü çok konuşmaz. O, tiyatroyu özel mahiyete sahip bir sanat olarak görür ve kendini geliştirir ve minvalde eserler kaleme alır. ◾ Tiyatro onun için 1935'ten sonrası rahatça dile getiremediği düşüncelerinin sesi olur. Burdan da, usta kalemin; şiiri, tiyatroyu sanatsal bir gaye olması dışında toplumsal kaygılarında rahatça hakırılabileceği bir alan olarak görmesidir. Tohum, Bir Adam Yaratmak, Reis Bey gibi oyunları sanat camiasında büyük ses getirir ve getirmeye de devam eder. DERGİ TECRÜBELERİ ◾ Sultanu'ş Şuara'nın hayatı yazım serüvenleri ile doludur. Bir dava adamı olarak her alanda ve sanatta bir dokunuşa sahiptir. Bundan ötürüdür ki dergi onun için kendini en iyi ifade ettiği sahalardan biridir. Yeri geldiğinde dostlarıyla Büyük Doğu gibi siyasi, yeri geldiğinde Ağaç gibi edebi dergi çıkarır. Ağaç Mecmuası yayınlanmaya başlamadan önce şunları söyler: 'Adımızı Ağaç koyuyoruz. Düşünüyoruz ki güzel ve sonsuz tabiatta, büyüklüğü, olgunluğu, erginliği, bir kelimeyle perfeksiyonu ondan daha iyi gösterecek bir örnek bulunamaz. Ağaç, madde ve ruh gibi her şeyin bir dış ve bir iç yüzünü toprak üstünde ve toprak altındaki gür ve dolaşık varlığı ile çizgi ve biçime sokmuş bir semboldür.' (X) Necip Fazıl'ın çıkardığı ilk dergi: Ağaç PEYAMİ SAFA İLE DOSTLUĞU ◾ Üstad Necip Fazıl'ın hayatı boyunca devam eden pek çok arkadaşlığı bulunur. Kimi ile dergiler sayesinde bağ kurar kimisiyle mektep sıralarında tanışır. ◾ Usta hikayecimiz Peyami Safa da onun arkadaşlarından biridir. Fakat diğerlerine göre daha yakın hissettiği ve bir bağ kurduğu özel bir kişidir. Usta kalem bu özel dostluğun 'nasıl başladığını' şu satırlarında anlatır: '1923'den 1943'e kadar en sıkı fıkı dostluk çerçevesi içinde tanıdığım Peyami, bakın nasıl yoluma çıktı? Beylerbeyi'nde oturuyorduk. Hayatı boyunca bana fazla bir alâka göstermemiş olan babam, ben daha üniversiteye girmeden ve 33-34 yaşlarında ölmüştü. Ben daima annem ve küçük dayımla beraberim. Bir de, malûm mübarek anneannem...Beylerbeyi'nin yalılar boyu caddesindeki çınarlar arasında ve şiir hummaları içinde gidip gelirken, daima bir gölgeye rastlıyordum. Elleri arkasında, benim gibi koca kafalı, üstelik cılız vücutlu, hep düşünceli spor ceketli ve gri pantolonlu, ihtiyarla çocuk bulamacı bir genç... Onun için, muharrir, romancı demişlerdi. Bir gün Boğaziçi vapurunda, Hasan Âli Yücel, onu bana takdim etti. -Peyami Safa Bey. Ve hemen aramızda büyük bir dostluk tutuştu.'