Cengiz Aytmatov'un kaleminden "İlk Öğretmenim"

🔸 Sevdiğimiz insanların izleri neden bir yerde sürekli kalmazlar, neden onları her aradığımızda bulamayız? Cengiz Aytmatov 🔸 Neredesin öğretmenim? Ne olur, yollarda kalma, hemencecik dön köye. İşitiyor musun, öğretmenim, gelmeni dört gözle bekliyoruz. Cengiz Aytmatov 🔸 Yaşam durmuyordu; geçenler gerilerde kalıyor, irili ufaklı kaygılarıyla bizi hep gelecek çağırıyordu. Cengiz Aytmatov 🔸 Aslında geçmişi unutmuş değilim, unutamam da. Yalnız arayı açmış bulundum, o kadar... Cengiz Aytmatov 🔸 Büyüleyici yeşil bir cam kırığı gibi kaldı çocukluğum. Cengiz Aytmatov 🔸 Ah, gülmek ne hoş şeymiş! Cengiz Aytmatov 🔸 Eh ayrılık zamanı geldi. Sana mutluluklar dilerim. Oku, durmadan oku... Cengiz Aytmatov 🔸 Evet, kış bastıracak; ayazlar, kar fırtınaları çıkacak. Ama sonunda gelecek olan gene bahardır... Cengiz Aytmatov 🔸 Her canlı varlığın bir baharı ve güzü oluyor. Cengiz Aytmatov 🔸 Yüreğinizin sıcaklığını esirgemeyin benden; yaklaşın, biraz daha yaklaşın, size öykümü anlatmak zorundayım. Cengiz Aytmatov 🔸 İyi bildiğim bir şey varsa, o da, benim alınyazım; sevinçleriyle, üzüntüleriyle geçecek bütün yaşantım... Cengiz Aytmatov 🔸 Sen de bunlar gibi körpe bir fidansın şimdi. Gel, kendi ellerimizle dikelim onları. Benim ışık saçan yıldızım; dilerim, mutluluğun bilim yolunda olsun. Cengiz Aytmatov 🔸 Ya da değişik bir tablo çiz, adı 'İlk Öğretmenim' olsun. Düyşen'in çocukları tutup tutup dereden karşıya geçirdiği an olabilir. Cengiz Aytmatov 🔸 Ben gücensem gücensem ancak kendime gücenebilirim. Cengiz Aytmatov 🔸 Yüreğimle, aklımla, bütün benliğimle sonsuz bir mutluluk içindeydim. Cengiz Aytmatov 🔸 Bazen de dağları devirecek kadar güçlü hissediyorum kendimi. O zaman, 'Hadi, durma, sarıl fırçana!' diyorum. Geçmişlerini bilmediğin halde çocukluğunda sana tadına doyum olmaz anlar yaşatan iki kavağı, Düyşen'le Altınay'ın kavaklarını çiz. Cengiz Aytmatov 🔸 En yüksek dağın tepesinden seslensen de geri gelmeyecek gençlik çağı. Cengiz Aytmatov 🔸 Bu turnalar nerden gelip nereye gider, niçin böyle dertli dertli öterlerdi? Cengiz Aytmatov 🔸 Bize karşı gösterdiği insanlıktan, yaptığı iyiliklerden, her zaman geleceğimizi düşünmesinden dolayı öğretmenimizi hepimiz seviyorduk. Cengiz Aytmatov 🔸 Mavimsi uzaklıklara baktıkça neler görmezdik ki, neler! Cengiz Aytmatov 🔸 Öğretmenin söylediği her söz, yazdığı her harf kutsal şeylermiş gibi hemen zihnimde yer ederdi. Cengiz Aytmatov 🔸 Yazacaklarımı ne kadar çok insan öğrenirse, duyduğum acı da o kadar azalacaktır. Cengiz Aytmatov 🔸 Götür, su! Aktıkça, bugünlerin kirlerini, pisliğini götür! Beni de kendin gibi tertemiz yap! Cengiz Aytmatov 🔸 Görün beni işte, ne kadar mutlu olduğumu görün! Okula gidip okuyacağım! Arkadaşlarımı da götüreceğim. Cengiz Aytmatov 🔸 Çıktığım uzun yolculuklardan köye her dönüşümde yüreğim özlemle sızlar. Cengiz Aytmatov 🔸 Kimi zaman bir insanın sırtından da baksanız onun ne durumda olduğunu, içinden neler geçtiğini hemen anlarsınız. Cengiz Aytmatov 🔸 Biraz geç oldu ama eğriyi doğruyu biz de anlamaya başladık. Cengiz Aytmatov 🔸 Aradığımı bulmuş sayılmam daha... Sabah sessizliğinde odamda bir aşağı bir yukarı dolaşırken durmadan düşündüğüm bu. Her sabah, her sabah aynı şey ve her gün tablomun henüz olgunlaşmamış bir taslak olduğunda karar kılıyorum. Cengiz Aytmatov 🔸 Ah, yüreğimin oynayışının nedenini bilseler, onlara duyduğum derecesiz mutluluğu anlatabilseydim! Cengiz Aytmatov 🔸 Özgürlüğüm için dövüşe dövüşe ölmek, boyun eğmemek istiyordum. Cengiz Aytmatov