Cengiz Dağcı'nın "Biz Beraber Geçtik Bu Yolu" kitabından alıntılar

◼ Tecrid edilmiş zaman hafızamın aynasında kaldı. Ben her gün görüyorum o zamanı. Cengiz Dağcı ◼ Savaş fırtınası en güzel gülleri yetiştirdiğin bahçenden de geçti ve fırtınanın, yalnızca güllerini değil, seni de ezdiğini düşünüyorum. Cengiz Dağcı ◼ Herkes ama herkes, kendi cennetini kendisinin içinde taşıyordu. Belki cehennemini de. Cengiz Dağcı ◼ Bazı durumlarda en iyi şifa ve ilacı duada bulur insan. Cengiz Dağcı ◼ Sevmek sözcüğünün gerçek anlamını bilenler öldürmezler; bilmeyenler öldürüyorlar. Cengiz Dağcı ◼ Eylemlerin en müşkülü beklemekti. Cengiz Dağcı ◼ Bütün günüm ve gecemin uzun saatleri, seni anımsamayla geçiyor. Cengiz Dağcı ◼ Benim konuşmamı bekleme. Sen konuş. Ben sadece seni dinleyeceğim. Ömrümün sonuna kadar seni dinleyeceğim. Cengiz Dağcı ◼ Varlığının en dipteki katından yüze çıkıp yaşamda insanoğluna layık olan yaşamı yaşayacak mıydı? Cengiz Dağcı ◼ Fırtına diner, suskunluk dağılır, özlem söner. Ama dünya kalır. Sen ister güçlü, ister güçsüz ol, senin için yaşam dediğin yalnızca mesafedir; mesafeden başka bir şey değildir. Cengiz Dağcı ◼ Mucizelerin en büyüğü ve en güzeli sevgidir. Cengiz Dağcı ◼ Benim hayat öyküm zengin ayrıntılarla dolu. Öyle ayaküstü kısa bir bakışla çok bir şey göremezsin. Benim gerçeklerimi görüp anlayabilmen için daha kırk fırından ekmek yemen gerekir. Cengiz Dağcı ◼ Kitaplar çok şeyler söylüyorlardı insana. Kitaplar çok şeyleri unutturuyorlardı insana. Ama her şeyi değil... Cengiz Dağcı ◼ Şimdi uyu. Sen uyurken en güzel çiçekler açacak bahçede. Cengiz Dağcı ◼ Bazen maziyi özler insan. Bazen geleceği umutla bekler. Kendisinden güçlüye ve güzele imrenir. Bazen da bir şeye veya sevdiği bir kimseye kavuşacağı günü bekler hasretle. Cengiz Dağcı ◼ Dünya güçlü olanların dünyasıydı... Cengiz Dağcı ◼ Kendisini kaybetmenin endişesiyle titrediği anlarda kendi ismini tekrarladı. Cengiz Dağcı ◼ Hem mucizelerle değil, uğraşıdan geliyordu mutluluklar. Cengiz Dağcı ◼ Umutlarım buzların üzerine çizilmiş çizgiler gibi eriyip gittiler. Cengiz Dağcı ◼ Yalnızca kendi yurdunda ve kendi insanlarının arasında yaşayan bir insan olabiliyordu aydınlığın insanı, yurdunun uzağındaysa karanlığın insanıydı insan. Cengiz Dağcı