Divan şairlerinden en güzel beyitler

Ger derse Fuzûlî ki güzellerde vefâ var İlâhî! Zâtîyi haşr eyle onunla kıyâmette İmtisâl-ü câhiduû fillah olupdur niyyetim Âvâzeyi bu âleme Davûd gibi sal Ehl-i dildür diyemem sînesi sâf olmayana Ne mihrinden safâ kesb et ne mâhından saâdetum Hele derd ü belâna sabr idelüm Dest-i kudret ile yoğken âlemi var eyledin Bı imtidâd-ı cev-re ki bahtın şitabı var Sanasın bülbül-i bâg-ı cinâna döndi her beytüm Bâğ-ı dehrin hem hazânın hem baharın görmüşüz Yok bu şehr içre senin vasf ettiğin dil-ber Nedîm Gül hâra düşdi sîne-figâr oldı 'andelîb Tîgin adem diyânna râșen tarîkdir Sitem ben hâke hükm-i gerdiş-i eflâkdendür hep Derd-i aşkı gayrıdan sorma ne bilsin çekmeyen Bu şehr-i Sıtanbûl ki bî misl-ü nahâdır Aşk bir şem'-i ilâhîdir benim pervânesi Açılır hulku nesîmiyle gül-i gülşen-i cûd Aşk ile vîrân eden gönlünü ma'mûr istemez Bende yok sabr-ı sükûn, sende vefadan zerre, Fürûg-ı gevher-i idrâke teng imiş bu cihân Cebhesi gülşen-i İslâma meh-i ferverdin N'ola tâcum gibi başumda götürsem dâ'im Beni cândan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı Şikâyet kılma zulmünden nazar kıl ol hat ü hâle Çıkalı göklere âhum şereri döne döne Urınup farkına bir tâc-ı mücevher sünbül İnsâf değildir onu dünyâya değişmek Bûy-ı zülfin ki ala havsala-i bâd-ı Bihişt Sakın terk-i edebden, kûy-i mahbûb-i Hudâ'dır bu Sırrını âşık olan şöyle nîhan etsin kim Tabibüm nâr-ı derdüň Zâtî'yi bir derde tuş itdi Amelden ücret umunca gurûr-i tâat ile Kalmasa ger per-i şâhân-i hayâlinde mecâl Gel ey fasl-ı bahârân mâye-i ârâm u hâbımsın Kan ağlasın bu dide-i dürbârım ağlasın Tâlib-i dünyâ-yi dûndan ehl-i dil ummaz vefâ Evvel kademde başunı vir yâra ey gönül Tulundı mihr-i cemâli bozuldı dîvânı Günehkârım, sefihkârım, siyehkârım, tebehkârım Cihânda kimden edersün ümîd-i hân-ı kerem Kesmezem ağyâr cevri ile cânândan ümit Sermaye-i şairan tükenmez Nebiler serveridir çün Muhammed Benem deryâ-yi eşkinde vücûdı ayn-ı nûn olmış Dil-hûn eder insânı Emîrî bu temâşâ Bir safa bahşedelim gel şu dil-i nâ-şâda Gök nakşı ayan oldu cihân âyinesinde Pür olup bûy-ı vefâ ile meşâm-ı bülbül Nâbî ile ol âfetin ahvâlini naklet Aşk derdiyle hoşem el çek ilâcımdan tabîb Bu gül-sitânede bir gün eser semûm-ı âdem Nush ile yola gelmeyeni etmeli tekdir Ne tende cân ile sensiz ümmid-i sıhhat olur Baş egmezüz edânîye dünyâ-yı dûn içün Açılır elbet nesîm-i nevbahar essin hele Bir şey mi var cihânda mahlûk-ı Hak değil Gönül kâküllerinden oldı gam-gîn Gülüm şöyle gülüm böyle demekdir yâra mu'tâdım Ey muhît-i keremin katresi ummân-ı kerem Şu denlü irdi tîrün zahmı cisme ey kem ân-ebrû Zülfüni şâm-ı garibân gördi şeyhi dolaşıp Ahmedî der Yâ ilâhî! Sana şükrüm çok-durur Nâz ile güftâre gelmezse helâk eyler beni Cevr içün Nâilî-i zâra olur âmâde Gadr ede reâyâsına vâlî-i eyâlet Âh kim düştü gönül bir şeh-i âli câha Kime yâr olam cihân içinde yârim var iken Cihânın cânısın sensiz vücudumda hayat olmaz Emvât-ı nebâtı yine ol Hayy-i tüvânâ Gülistândan nümâyan ol çü ma'nâ-yı bülend ey serv Saçma ey göz eşkden gönlümdeki odlare su Ne ol bî-rahm sermest ü ne çeşm-i bî-emândadur Âsâf'ın mikdarını bilmez Süleyman olmayan Bir lebi gonca yüzi gül-zâr dirsen işte sen İzn alub Cum'a namazına deyû maderden Çekti Hayâlî sînede her dâğa bir elif Zâhide anma hûbı ki âyîneye Dest-i kudret ile yoğken âlemi var eyledin Tâb-ı ruhunla sûzunu yazarken Ahmed'in Zafum ol mertebedür kim kalem aldukça ele Ülfet itmez hûriye dîdâr-ı yârından ırak Çihre gül sîne semen çeşm-i mükehhal nergis Baht uyansa hâba varsa dîde-i bîdârımız Dil hânesi pür-nûr olur Envâr-ı zikrullah ile Âdeme âdem gerektir âdem etsin âdemi Tahammül mülkünü yıkdın Hülâgû Hân mısın kâfir Sen ne camın mestisin aya kimin hayranısın Selam verdim, rüşvet değildir deyu almadılar Ser-nâme-i mahabbeti cânâna yazmışam Îyddir çık nâz ile seyrâna kurbân olduğum Nikâbın açtı tâ ol meh cemâli âfitâbından Riya-yı mahz imiş ey Nâilî ibâdet-i halk Görmez cihânı gözlerümüz yâri görmese Âsaf-ı ahd ki ikbâl ü celâlin görene Diyar-ı küfrü gezdim beldeler kâşâneler gördüm Biz bülbül-i muhrik dem-i gülzâr-ı firâkız Olmadım hâl-i cihâna âşinâ Nazm-ı bî-sûzişe mürgân-ı ma'ânî konmaz