Hayatını İslam’a adayan Seyyid Kutub’dan 40 alıntı

İslam; insanlar arasında sınıf ve tabakalar oluşturulmasına düşman olduğu kadar hiçbir şeye düşman değildir. Çalışmak da yiyip içmek kadar gerekli bir ihtiyaçtır. Çalışmak ruhun ve vücudun zekâtıdır. İslam çalışmayı ibadet kabul eder. İşsizlik toplumu yıkıma sürükler. Bu nedenle devlet toplumu işsizlik felaketinden korumak için gereken imkânları hazırlamalıdır. Hiç kimse doğduğu yerden ötürü başkalarından üstün sayılamaz. İslam, ister Müslüman isterse Müslüman olmayanlara karşı yapılmış olsun; her türlü zulmün karşısındadır. Zulüm kime yapılırsa yapılsın zulümdür! İyi biriyseniz; vicdanı kararmış insanlar, sizi kaybeden olarak hatırlar. İnsanları yaratan ve onların doğasını, ihtiyaçlarını ve kalplerinden geçenleri en iyi bilen Allah'dır. Ey Müslüman! Şerefli bir ölüm için çabala, ta ki saadeti elde edesin. Zafer karşısında sabırlı olmak, yenilgi karşısında sabırlı olmaktan çok daha zordur. İslam düşüncesinde toprağın değeri, üzerinde Allah'ın hâkimiyetinin, koyduğu yöntemin geçerli olmasındadır. Eğer talihsizlik insanlığı bir gün Amerika'nın eline düşürürse, Amerika'yı durduracak bir güçte yeryüzünde bulunmazsa vay insanlığın başına geleceklere. Bugün insanlık, cehennemî bir uçurumun kenarında duruyor. 'Din', aslında bir yaşam yolu demektir. İslâm ne bir ırka sunulmuş bir armağandır ve ne de belirli bir vatanın sosyal düzenidir, O ilâhî bir metot ve dünya düzenidir. Bu yol zor bir yol; güller ve çiçeklerle döşeli bir yol değil… Dikenlerle bezeli kanlarla süslenmiş bir yol… Ümmet elbet bir gün doğacak; hiç bir doğum da acısız olmaz. Ya dünyayı kuşatacak zafer! Ya da Allah'a sunulacak şehadet! Acaba Müslümanlar nasıl zevkle yiyip içiyorlar, nasıl rahat uyuyorlar? Din kardeşleri en aşağılık, en rezil insanların ellerinde en kötü işkenceleri görürken, çeşit çeşit zillete layık görülürken? Allah'a giden yolun sorumluluğunu bilen yolcular geri dönmez ve umutsuzluğa kapılmazlar. Allah yolunda yaptığım bir iş için asla özür dilemem. Konuşmak, sürekli konuşmak… Sonra kalkıp bir şey yapmamak… Çoğu zaman içine düştüğümüz abes durumlardan biridir bu… Ya bütünüyle izzet, şeref ve özgürlük olan yüce Allah'a kulluk… Ya da tamamıyla zillet ve mahkûmiyet olan Allah'ın kullarına kulluk… Dileyen dilediğini seçsin! Özgürlüğün yumruğu, zulüm karşısında kanayabilir. Fakat öldürücü darbeler daima onundur. Özgürlüğün hiç şüphesiz bir karşılığı vardır. Esaretin 'esaret' olabilmek için kurbanlar verdiği gibi, özgürlük de özgürlük olabilmek için kurbanlar vermesin mi? Namazda Allah'ın birliğine şehadet eden parmağım, bir tağutun hükmünü asla onaylamayacaktır. Biz ve onlar ayrı yolların yolcusuyuz. Ona bir adım bile uyduğumuz zaman metodumuzun tümünü ve yolumuzu kaybederiz. Gelecek özgürlerindir! Ne kölelerin, ne de ayaklarının altında kölelerin dolaştığı efendilerin! Gelecek özgür yaşayanlarındır. Allah'ın nizamı aslında yararlıdır, kulların düzeni hiç bir zaman Allah'ın nizamı gibi olamaz. İslam davetinin bugün en başta gelen vazifesi, kendilerini Müslüman addeden, gerçekte ise cahiliyeye mensup olan insanları tekrar İslam'a döndürüp yeniden Müslüman etmektir. Allah'ın hükmünü de kendilerine ulaştıran tek bir kaynaktan öğrenmelidirler. Bu tek kaynak da Allah'ın Resulüdür. İşte bu esas, İslam'ın ana temeli olan şehadet cümlelerinin ikincisi olan 'Hz. Muhammed'in Allah'ın Resulü olduğuna şehadet etmek' cümlesinde ifade edilmektedir. İnsanlar kula kulluktan kurtulduktan sonra inanç konusunda zorlama yoktur. Bu dinin hareket metodu uyarınca davranmak onların görevlerindendir. Bu, İslam'ın gücünün sırlarından biri olduğu kadar onlarında güç kaynağıdır. Beşerin emelleri ne olursa olsun sonuçta Allah'ın dilediği olur. Zira dilin söylediği sözler var olan hakikatleri değiştirmez. İslam toplumunu oluşturan her bir fert, fiilen harekete geçmek, faaliyette bulunmak mecburiyetindedir. Bizim vazifemiz, içinde yaşadığımız cahiliye toplumunu değiştirmek için ilk önce kendimizi değiştirmektir. Entrikalara aldırış etmemek, İslam davetçilerinin görevlerindendir. Hareketlerine ve dinlerine yabancı düşen bir metot zorlamasını reddetmek, görevlerindendir. Muhakkak ki, kalem sahipleri çok şey yapabilir. Ancak bir şartla: düşüncelerinin yaşayabilmesi için kendileri ölecekler, bunu göze alacaklar. Düşüncelerini, etleriyle ve kanlarıyla besleyecekler! Hak olduğuna inandıkları şeyi söyleyecekler! Her kelime uğruna kanlarını feda edecekler! Şüphesiz düşüncelerimiz de, kelimelerimiz de hareketsiz cesetler olmaktan kurtulamayacaklardır. Ne zaman ki, biz onların uğrunda ölürüz, onları kanlarımızla besleriz; işte o vakit dirilik kazanırlar, diriler arasında yaşama şansını elde ederler. Bunun başka yolu yoktur. Onlar Amerikancı İslam'ı istiyorlar. Onlar abdesti bozan şeylere fetva veren, ama Müslümanların siyasi, iktisadi ve içtimaı durumlarına fetva vermeyen İslam'ı istiyorlar. Yarısı dünya, yarısı ahiret için çarpan kalple yaşayamam. Şirin görünmek için İslam'ı onlara asla olduğundan başka türlü göstermeyeceğiz. İslam, Batı'nın aradığı fakat bulunca da kabul etmediği dindir!