İbrahim Tenekeci'nin kaleminden insana ve doğaya dair

📚 Dünya, ölmeden önce içilen bir yudum sudan ibarettir. Bu yüzden, kıymetini bilmek gerekir. İbrahim Tenekeci 📚 Dünya nasip yurdudur. Evvela insanlıktan nasibimizi almalıyız. Diğerleri kolay. Rızık zaten O'ndan. İbrahim Tenekeci 📚 Bizde çocuklar pek öpülmez. Koklanır. 'Gel seni bir koklayayım' derler. İbrahim Tenekeci 📚 Bir de bu memleketin baharı var. Önce erik ağaçları çiçeğe durur, sonra kirazlar. Yerde ise sıralama bellidir: Çiğdemler, ak yıldızlar, çayır papatyaları. Şu anda, gelincik. Artık bunları pek göremiyoruz. Deyim yerindeyse, baharlar, ziyan olup gidiyor. İbrahim Tenekeci 📚 Zaman değil de insan geçiyor gibi. Evvela hevesi, sonra kendisi. İbrahim Tenekeci 📚 Yeni binalar ve başka yüzler. Sanki buradan ilk kez geçiyorum. Ölenler öldü, kalanlar yaşamıyor. İbrahim Tenekeci 📚 Ne var ki, ölüm herkesi eşitliyor, masum kılıyor. İbrahim Tenekeci 📚 Köyler temiz. İnsanlar candan. Ağaçlar cömert. Hepsini bir kelimeyle özetleyebilirim: Bereket. İbrahim Tenekeci 📚 Dünyaya ait her güzelliğin bir sonu var. Doksanlı yılların hemen başında, büyü bozuldu, iklim değişti. Nasıl oldu, kimse bir şey anlamadı. İbrahim Tenekeci 📚 Her geçen gün azalan, hayatımızdan çıkan güzellikler var. Kıymet, genellikle, kaybettikten sonra bilinen bir şeydir. İbrahim Tenekeci 📚 Şehirde doğup büyüyen yeni nesillerin tabiatla ilişkisi, irtibatı oldukça sınırlı. Artık çayırlar ve yamaçlar yok, yeşil alanlar var. Parklara, yol kenarlarına dikilen / dizilen uslu ağaçlar. İbrahim Tenekeci 📚 Su aktıkça, sadece çevresindeki börtü böcek ve kurt kuş değil, yaptıran da yaşıyor. 'Dua almak' bahsini de unutmayalım. 'İnsanların en hayırlısı, insanlar için hayırlı olandır. İbrahim Tenekeci 📚 Yirmi yıla yakın bir zamandır Göynük'e misafir oluyoruz. Burada sayısız inceliğe ve güzelliğe şahitlik ettik. Bazı şeyler ruhunuzun bir parçası olur. Özlenir. Dünya gözüyle görmek, dokunmak, selam vermek istersiniz. Biraz ayrı kalınca, onu merak edersiniz. İbrahim Tenekeci 📚 Kalp kalbi çekermiş. Aramadan da bulurmuş. İbrahim Tenekeci 📚 Hiçbir özel eşya bırakmadan, deyim yerindeyse, dünyaya dokunmadan geçen bu insanların sevgisi de bir başka oluyordu. Sevgi, düşkünlük ve fedakârlık şeklinde kendisini gösteriyordu. İbrahim Tenekeci 📚 Beyaz yürüyüş başlıyor. Birbirimize küsmüş gibiyiz. Demek ki, sözden daha kıymetli bir yere geldik. İbrahim Tenekeci 📚 Küçük sular büyüyor ve dere oluyor. Hemen aklıma geliyor: Bazı insanlar dağlardaki berrak dereler gibidir. Kir tutmazlar. Her ikisi de azizdir: Sular ve iyi insanlar. İbrahim Tenekeci 📚 Ormanda yoğun bir yaban hayatı olduğu görülüyor. Karın üstü, irili ufaklı hayvan izleriyle dolu. Fakat hiçbirinden çıt çıkmıyor. Ara sıra, bir kuşu, gökyüzüyle dostluk tazelerken görüyorum, hepsi bu. İbrahim Tenekeci 📚 Hava açtı birden, gülüşün sandım. İbrahim Tenekeci 📚 Bir kelime olmak isteseydim, herhalde hevesi seçerdim. İbrahim Tenekeci