İskender Pala’nın Od kitabından alıntılar

'Doğruluk mu daha büyük meziyettir, yoksa yiğitlik mi?' diye sorar, cevap ne olursa olsun, 'Bütün insanlar doğru olsaydı yiğitliğe lüzum kalmazdı!' derdi. Fikriyat e-kitap uygulamasında yer alan eserlere ulaşmak için tıklayın Biz görmüyoruz diye bu bahçenin bir 'bahçıvanı' yoktur diyemeyiz. Allah yoksa sana bu canı kim verdi, toprağa bu bereketi, suya şu akışı, çimenlere rengi, şu vızıldayan arıya uçma gücünü, insana düşünmeyi, sevmeyi kim verdi? Fikriyat podcat uygulamasından Prof. Dr. İsmail Güleç'in sunumuyla Sesimi kıstıkça sözümün yükseldiğini o vakit keşfettim. Her şeyi bildiğimi zannettiğim zamanlar da artık geride kaldı. Edebiyatımızdaki ünlü şiirler kimlere yazıldı? Eğer hayvani arzular baskın olursa tende... Nefis gülmeye başlar o vakit ve akıl ağlamaya... Aklı hâkim ve duyguları mahkûm olan kişidir uyanık iken de rüya gören. Susuzluk hastasının ölümü sudan olacak madem, bir can korkusu ile sevgiliden kaçar mıyım artık? Irmağın gölden, denizden kaçtığı nerede duyulmuş. Ben göl olmaya, belki denizde kendimi yok etmeye, o denize katışmaya gelmişim, yitmekten korkar mıyım? Bu seferki od da aşk odu, illa ki yanışı hiçbir zamankine benzemiyor. Yakıyor, yakıyor... Uyan ey insan, her şey 'ben'den doğdu hep; benlikten doğdu... Bütün aptallıklar, bütün kötülükler benlikten doğdu. İskender Pala'nın kaleminden 'Kalp' Geceler boyu yalnız ve sessiz beklerken pek çok şeyi yeniden düşünür insan. Kimisi bilmem der, bilir; kimisi bilir bilmezlenir. Kimisi bilmediğini bilmez, bilirim der; kimisi bildiğini bilmiyor zanneder. Yanlış olan, zor olan, hüsrana götüren kulun hata yapması değil, hatada ısrar etmesidir. Allah'ın bir değil, bin tövbe kapısı vardır. Kötülük için de, kötülüğe karşı koymak için de; iyilik adına da, iyileri yok etme pahasına da ölüm kapıda bekliyordu. Anladım ki bu yalan dünyadır; anladım ki evliya da olsa alan dünyadır. Kaçanın kurtulmadığı, şahin de olsa kanatları kıran dünyadır. Sevdiklerimizi alıp bizi ağlatan, Hazreti Süleyman da olsa tahtları viran eden dünyadır. Nefsine ağır geleni sakın kimseye tatbik etme! Düşmanının dahi insan olduğunu unutma. İnsanoğlu için en kutsal ibadet çalışmak, doğruluk ve insan sevgisidir. Nice insanlar yaşamakta şu dünyada! Nice aykırı saplantılara bağlanmış nice insanlar. Sevgiliye ulaşmak imkânsız bile olsa dostluğun gereği, ararken ölmek değil midir? Çevreni saran güvensizlik içinde nasıl çırpınır insan, nasıl korkar, bilemezsin. Kalbini ferah tut; kimsesizlerin de bir kimsesi vardır. Bir defasında öyle olmuştum ki varlığımla yokluğum arasında, vücudumla namevcut olma arasında renkten renge giren hislerle doldum. Umut ki, insanı en son bırakan cevher ve en kıymetli hazinedir. Umut, kırılan ayaklara karşılık verilecek kanattır. Teslimiyet, insan ruhuna en ziyade yakışan haldir çünkü. Kalpler ancak Allah'ı anmakla sükûn bulur, tatmin olurlar. İnsan ruhunu bir su gibi düşünüyordum. Bazıları suyun akışkan halini, bazıları da durağan halini tercih ederler. Mutlu olmak veya iyi kulluk edebilmek için maddenin göstergesi olan beden, eller, ayaklar, kirpikler, gözler ile mananın göstergesi olan düşünce, duygu, iman gibi bahisler birbiriyle dengeli tutulmalıymış. İnsan, bunların her ikisini de eşit kabullenir veya sahiplenirse bahtiyar bir ömür sürermiş. Güneşe bakanın yıldızı göremeyeceği aşikârdı. Bu yıldızın kaybolduğu anlamına mı gelirdi? Belki de asıl mesele buydu. Güneş doğunca yıldızlar görünmüyordu ama kayıpta olmuyorlardı. Gözümüzdeki görme melekesinin boyutunu değiştirebilirsek, belki yıldızları gündüz de görebilirdik. Yani onlar her zamanki yerlerinde duruyorlardı. Mesele yalancı aydınlıklardan kurtulmaktaydı; şüphelerden yani. Kalbime güneş ışığı vurduğu zaman bile yıldızımın yine orada durduğundan emin oldum. Benim ruhum bir ırmak gibiydi, akmak, çırpınmak, devinmek, koşmak istiyordu. Yaşadığımız topraklarda da buna ihtiyacımız vardı. Aldığın her nefes, keseden akmakta olan bir kum tanesi. İskender Pala'nın Od kitabını incelemek ve satın almak için tıklayın. İskender Pala, 1958 yılında Uşak'ta dünyaya geldi. Eğitimini İstanbul Üniversitesi'nde, Edebiyat Fakültesi'nde tamamladı. Pala, 1983 yılında Divan Edebiyatı Bölümünde doktorasını tamamladı ve 1998 yılında da bu alanda profesör unvanını kazandı. Divan edebiyatının daha geniş bir kitle tarafından anlaşılması için birçok çalışma yayımladı. Yazar, yayımladığı makalelerin ve hikayelerin yanında Divan Edebiyatı konulu konferanslar da vererek büyük bir takipçi kitlesi edindi.