Karamsar düşünür üretken edebiyatçı Stefan Zweig’ın Satranç’ından 25 alıntı

''Dar karenin içinde özel ustalar yaratır satranç.'' ''Bir kitaba dokunmanın hayali bile parmaklarımı karıncalandırmaya yetmişti...'' 'Yeryüzünde beni sorgulamayan, bana işkence yapmayan bir insan var mıydı gerçekten?' ''Muhtemelen kitabı hemen elime alıp okuduğumu düşüneceksiniz. Kesinlikle hayır! Önce bir kitabım olmasının sevincini yaşamak istiyordum.'' 'İyilikle gülümseyebilen insanlar vardı hâlâ.' ''Görünen o ki insan beyninde istenmeyen hatıraları gün yüzüne çıkarmayı engelleyen mekanizmalar var.'' ''İnsan bekler, bekler, bekler, şakakları zonklayana denk düşünür, düşünür, düşünür. Hiçbir şey olmaz. İnsan yalnız kalır.'' ''Bizler umduklarıyla değil, bulduklarıyla yetinmesi gereken kişileriz.'' ''Sonunda yalnızdım ve artık asla yalnız olmayacaktım!'' ''Başlangıcı ve sonu neredeydi bu oyunun?'' ''Cehalet, bütün alanlarda ortak olmak üzere evrenseldi.'' ''Bir şekilde rahatlamaya ihtiyacım vardı fakat içimi dökebileceğim tek kişi yine kendimdi.'' ''Sözcüklerle anlatılamayacak bu durum dört ay sürdü. Eh, dört ay, yazması kolay: Altı üstü birkaç harf! Söylemesi de kolay: dört ay, iki hece! Çeyrek saniye içinde dudaklar böyle bir sesi çabucak uyduruvermiş: dört ay!'' 'Bütün çevreme ve hatta kendi bedenime bile tümüyle hiçlik egemendi.' ''Bize hiç bir şey yapılmadı, yalnızca tam bir hiçliğin içine koyulduk, çünkü bilindiği gibi dünyada hiçbir şey insan ruhunu hiçlik kadar baskı altına alamaz.'' ''Aslında satrancın çekici yanı, stratejisinin birbirinden farklı iki beyinde ayrı ayrı gelişmesidir.'' ''Dünyadan kopuk yaşayanlar, özel yapıları içinde karınca gibi, dünyanın tuhaf ve eşi benzeri olmayan bir maketini kurarlar.'' ''Her hamlesini çoktan ezberlediğim oyunları tekrar tekrar oynamanın ne anlamı vardı ki?'' ''Bunun adı, düşünebilecek en ustaca izolasyonu sağlamak. Bize hiçbir şey yapmadılar sadece bizi en mutlak anlamda hiçliğin içerisine yerleştirdiler, bilindiği gibi dünyada hiçbir şey insan ruhu üzerinde hiçlik kadar ağır bir baskı uygulayamaz.'' ''Bana gülümsedi. Evet bana gülümsüyordu. Hala nazik bir şekilde gülümseyen insanlar vardı..'' ''Düşüncelerimin hiç sonu gelmiyordu, bunun nedeni de yalnızlığın bana çektirdiği o haince işkenceydi.'' 'Savunmak yerine bütün gücünüzle saldırın!' ''Savaşacağım tek şey yine içimdeki diğer bendi.'' 'Ama en kötüsü sorgulama değildi. En kötüsü, sorgulamadan sonra hiçliğime geri dönmekti; aynı masanın, aynı yatağın, aynı leğenin, aynı duvar kağıdının olduğu aynı odaya.' 'Çünkü bir insan kendini sınırladığı ölçüde sonsuzluğa da yaklaşmış demektir.'