Mehmet Akif Ersoy kimdir? Mehmet Akif Ersoy hakkında bilgiler

Akif'in torunu Selma Ersoy'un aktardığına göre Akif, çok iyi bir babaymış, şefkatli ve çocuklarına çok düşkünmüş. Evde olduğu dönemlerde çocuklara ne öğretmek gerekiyorsa onları öğretmiş. Hepsi çift lisan bilirlerdi. O yoklukta ve çilede çocuklarının hepsini çok iyi yetiştirmiş. Babası doğduğunda Ragîf ismini vermiş. Çünkü bu isim ebced hesabında doğduğu tarihin karşılığıymış. Fakat çevresi bu ismi, telaffuzu zor olduğundan dolayı pek kullanmadığı için ismi Akif olarak değişmiş. İlk dönem yazdıklarında Muallim Naci tesiri görülen Akif'e okuldan bir hocası 'Bizim zaten bir Muallim Naci'miz var, bir ikinciye ihtiyacımız yok. Sen kendin olarak yetiş, kendi kendini yetiştir ve bir an önce Fransızca öğren' demiş. Şair de bu tavsiyeden sonra kendi kendine Fransızcayı anadili gibi öğrenmiş. Mehmet Akif, yalnızca şair yönüyle karşımıza çıkmaz. Akif, aynı zamanda güreşçi, yüzücü ve lisanlara hakim bir entelektüeldir. Fakat şair bu çok yönlülüğünü insanların gözüne sokarak değil büyük bir tevazu içinde yaşamayı tercih etmiş. Öyle ki Mithat Cemal onu ilk tanıdığında Arapça bilen bir şair olarak düşünmüş. Hatta söylediği Fransızca bir kelimeyi anlamadığını zannedip 'Zavallı adam anlamadı mahcup oldu' der anılarında. Ama sonra bakmış ki, Fransızcayı ana dili gibi hatta bir kitabı anında çevirebilecek kadar iyi biliyor; mahcup olmuş. Edebiyatta alanında başarılı olan şair aynı zamanda baytarlık alanındaki başarısıyla da takdire şayan bir duruş sergilemiştir. Güreşe, spora çok ilgili bir genç olan Akif, veterinerlik bölümünü birincilikle bitirmiş… Gençliğinde deniz yarışlarında, yaya koşularında, atlama müsabakalarında da hep birinciliği kazanmış. Akif, Farsça, Arapça, Fransızca ve Türkçe'nin her yerde kullanılan lehçelerini biliyordu. Şair yalnızca Ziya Paşa, Muallim Naci, Namık Kemal, Abdülhak Hamit gibi yerli isimlerden etkilenmemiş aynı zamanda kendi ifadesiyle ' Hugo, Lamartine, Victor Hugo Emile Zola'nın kitaplarını' ana diliyle okumuş. Bostan ve Gülistan'ı ezbere ders verecek kadar iyi bilirmiş. Hem Doğu hem de Batı klasiklerine hakim bir entelektüeldir. Akif'in en sevdiği şiir, 'Ne bana yaradı cismim ne yâre yar oldu, / İlahi, ben bu bir avuç türabı neyleyeyim?' ilahisiymiş. Anadolu'yu karış karış gezen şair, gittiği yerlerde insanların sevinçlerini, hüzünlerini, zaaflarını öğrenmiş, onları yakından tanıma fırsatı bulmuş. Akif'in Türk köylerini, Anadolu'yu karış karış gezmesi, İstiklal Marşı ve Safahat'ı yazmasına zemin hazırlamış. İstiklal Marşı şairimiz yeni kurulan Cumhuriyet sisteminde polis tarafından takip ettirilerek rencide edilmiş. 1935 ortalarında Fransız hakimiyetindeki Antakya'ya giden Akif, orada da peşine bir polis takıldığını ve bu polisin Ankara'dan aldığı emir doğrultusunda yalan yanlış bilgiler topladığını bilmiyormuş. Akif'in, ihtilal hukukuna göre sürekli izlendiği, hakkında rapor tutulduğu, aslı astarı olmayan bilgilerle rencide edildiği anlaşılmış. Akif bu durumu, 'Arkamda polis hafiyesi gezdiriyorlar. Ben, vatanını satmış ve memlekete ihanet etmiş adamlar gibi muamele görmeye tahammül edemiyorum ve işte bundan dolayı gidiyorum.' cümleleriyle üzülerek ifade etmiş. Akif'in hayvanlarla arası da oldukça iyiymiş. Halkalı'da Doru isimli bir at varmış, yalnız o binebilirmiş. Aynı zamanda şair yürümeyi de çok severmiş, Fatih'ten Halkalı Ziraat'e kadar yürüyerek gelirmiş. Ömründe tramvay, otomobil, araba gibi vasıtalara — çok ihtiyaç olmadıkça— binmemiş, daima yaya yürümeyi tercih etmişti. Şairin rahatsızlığı yüzünden yazamadığı bazı şiirler varmış. Hastalığından kurtulup iyi olursa bu şiirleri yazacağını söylermiş. Bu konular milletin çocuklarına yazılacak sade şiirlerden mülhemmiş. Akifi'in şiirine göz attığımızda ilk dikkat çeken unsurlardan biri 'zaman' anlayışıdır.Akif'in şiirindeki zaman anlayışı onu özgün kılan özelliklerinden biridir. Akif şiirinin hayatla bu denli iç içeliği, zaman kavramında saklıdır. Şiirleri yaşanılan anı, 'şimdiki zamanı' baz almaya şairi yönlendirmiştir diyebiliriz. Fakat bu şimdiki zamanda bütün bir doğu medeniyetinin tarih boyunca yaşadıklarının izleri vardır. Yaşadığı dönemdeki hayatı tüm canlı ve gerçekçiliğiyle şiirine taşıyan Akif realist bir şairdir. Fakat Karakoç'a göre, Akif'in şiirini Fransız romancılığındaki realizmden ayıran bir çizgi vardır. Fransız realistleri, realizmi yalnızca bir sanat tekniği olarak kullanırlar. Bu tekniği kullanırken Akif'te olduğu gibi toplumu değiştirme ve dönüştürme çabaları yer almaz. Akif'in şiirinde realizm bir amaç değil araçtır. Topluma ulaşılırken gidilen yolda yalnızca bir araç… Şairin son günlerinde hastanede yattığı vakit onu ziyarete, binlerce kişi gelmiş. Hastane müdürü: 'Bu kadar ziyaretçisi olan hasta, ne bu hastaneye geldi, ne de başkasına gelmiştir!' cümlesini kurmuş. Akif bu ziyaretlerden oldukça memnun olurmuş. Yorulsa da herkese ayrı ayrı kardeşini, işini, annesini, tarlasını, hastasını sorup halleşmiş.

Mehmet Akif Ersoy kimdir? Mehmet Akif Ersoy hakkında bilgiler

Şefkatli ve çocuklarına düşkün çok iyi bir baba