Mehmet Akif Ersoy’dan 100 Alıntı

Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker! Irzımızdır çiğnenen, evladımızdır doğranan! Yumuşak başlı isem, kim dedi uysal koyunum? Bir zamanlar biz de millet, hem nasıl milletmişiz: Zulmü alkışlayamam, zalimi asla sevemem; Medeniyyet denilen maskara mahlüku görün: - Eşin var, aşiyanın var, baharın var, ki beklerdin; Rahmetle anılmak, ebediyyet budur amma, On dört asır evvel, yine bir böyle geceydi, Coşar avizeler artık, köpürür kandiller; Şu Boğaz Harbi nedir? Var mı ki dünyada eşi? O zaman işte şu toprak yeniden işlenerek, Kendi sağlam… Hissi ölmüş, ruhu ölmüş milletin! Ah o din nerde, o azmin, o sebatın dini; Cihan altüst olurken, seyre baktın, öyle durdun da, Ben böyle bakıp durmayacaktım, dili bağlı, Ey bâd-i sabâ, uğrayacaksın ya şimale? Gök kubbenin altında yatar, al kan içinde, Yine hicran ile çılgınlığım üstümde bugün... Umar mıydın: Cemâ'at bekleyip durdukça minberler, Doğduğumdan beridir âşıkım istiklale, Baksana kim boynu bükük ağlayan? Öyle sarsın Paşa'mın ömrünü, Hak'tan dilerim, Post üstüne hem kavgaların hepsi nihayet; Eski Dünya, Yeni Dünya, bütün akvam-ı beşer, Dağ mıdır, karşı gelen, taş mı, hep aştım, lâkin, Dolaşsın, sonra, İslam'ın harem-gâhında nâ-mahrem... Ağlarım, ağlatamam; hissederim, söyleyemem; Sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta; Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhîd'i… Bir baksana: Gökler uyanık, yer uyanıktır; Müslümanlık nerde! Bizden geçmiş insanlık bile… Elin evladına yanmaz parasız bir kimse! Sen, başka ·ufuklar bularak, yükseledurdun; Yedi iklimi cihanın duruyor karşına da, Oku, şâyed sana bir hisli yürek lâzımsa; İki üç balta ayırmaz bizi mâzîmizden. Oyuncak sanmayın! Ahlak-i milli ruh-i millidir; Hani, milletlere meydan okuyan kavm-i necib? Beş yüz sene bekler mi? Nasıl bekleyeceksin? Bu nasıl dar, ne kadar basmakalıp bir görenek? «Ne gördün, Şark'ı çok gezdin?» diyorlar. Gördüğüm: Yer yer, İlahî! Söktüm attım, işte hücrem şimdi çırçıplak: Ey millet-i merhume, güneş battı… Uyansan! Yoktur elemimden şu sağır kubbede bir iz; Çehreler başka, lisanlar, deriler rengârenk; İşte Hudâ yaveriniz, hem Nebi. Bizler ki bu müdhiş, bu muazzam cereyanla, Medyûndur o masuma bütün bir beşeriyyet... Gel ey dünyaların Mevla'sı, ey Leyla-yı vicdanım, O ne çok bilmiş adamdır ki: Gider sessizce, Kaç hakîkî müslüman gördümse: Hep makberdedir; Saldırsa da kırk Ehl-i Salîb ordusu, kol kol, Ben Heybeli'den vazgeçerim şimdilik, ancak, Bu hürriyyet, bu hak bizden bugün âheng-i sa'y ister: Kustu Mehmedciğin aylarca durup karşısına; Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın? Dersen ki: Ufuklarda bir aydınlık uyansın; Veriniz başbaşa... Zira sonu hüsran-ı mübin: Coşkun, koca bir sel gibi, daim, beşeriyyet Bir nesîm ister kımıldanmak için canlar bugün; Ne ibret, yok mu, bir bilsen kızarmak bilmeyen çehren? Doğduk, «yaşamak yok size!» derlerdi beşikten; Kanayan bir yara gördüm mü yanar ta ciğerim, Gelin de bayramı Fatih 'te seyredin, zirâ Uzandı keşküle, heyhat, işte aldandı: Bu müdhiş velvelen İran'ı daim inletir sanma. Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin; Yerin altında cehennem gibi binlerce lağam, Afak bütün hande, cihan başka cihandır; Hakk'ın bu veli kulları taş türbeye girmez; Çocuk kadınla beraber çekildi âlemine, Ey, bütün dünya ve mâfîhâ ayaktayken, yatan! Sen! Ben! desin efrad, aradan vahdeti kaldır; Bunu benden duyunuz, ben ki, evet, Arnavudum... Sen ki, İslam'ı kuşatmış, boğuyorken hüsran, Bana hiç bakmayan o gözlerden Dul kaldı kadınlar; babasız kaldı çocuklar; Türk eriyiz, silsilemiz kahraman... Güneşler geçti, aylar geçti, artık gel ki, mihmânım, Toprakta gezen gölgeme toprak çekilince, Ey sürüden arkaya kalmış yiğit! Beraber ağlamazsın, sonra, kör dersin, sağır dersin. İslam'ı, evet, tefrikalar kastı, kavurdu; Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer; Bir nüsha-i kübra idin, oğlum, elimizde: Sen ey biçare dindaş, sanki, bizden hayr ümid ettin; Anlatırlar size bir müşkiliniz varsa eğer. Ey yolcu, uyan! Yoksa çıkarsın ki sabaha: Geçerken, ağladım geçtim; dururken, ağladım durdum; Gür hisli, gür îmanlı beyinler, coşar ancak, Kahraman ecdadınızdan sizde bir kan yok mudur? Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler... Gökten ay parçası halinde, o rahmet güneşi, Kurt uzaklardan bakar, dalgın görürmüş merkebi, Ey şehîd oğlu şehîd, isteme benden makber, Adam aldırma da geç git, diyemem, aldırırım. Allah'a dayan, sa'ye sarıl, hikmete ram ol... Eyvah! Beş on kâfirin imanına kandık; Sana anlatsam eğer şimdi düşündüklerimi,