Natüralizm öncüsü Emile Zola

🔹2 Nisan 1840 tarihinde Paris'te dünyaya gelen Zola yoksul bir ailenin çocuğuydu. Babasını küçük yaşlarda kaybeden Emile Zola College Bourbon'da yatılı eğitim gördü. Öğrencilik çağlarında edebiyata merak salan Zola bulduğu her kitabı okuyordu. 'Adalet ancak gerçekten saadet ancak adaletten doğabilir.' ▪▪▪ 🔹Paris'teki Lycee Saint Louis'de eğitimine devam etmek isteyen Zola imhitanlarda başarılı olamayınca iş hayatına atıldı. İki senelik işsizlikten sonra bir yayınevinde memur olan Zola 1866 senesinde hayatını yazarlığa adayıp bir daha başka bir işte çalışmadı. 🔹İlk romanı Claude'nin İtirafı'nı 1865 senesinde yayınladı. İlk önemli başarısını ise 'Therese Raquin' romanıyla yakaladı. Bu eserin ikinci cildindeki önsözünde 'natüralist' kelimesini ilk kez kullandı. En tanınmış eseleri olan 'Nana', ' Germinal', ' Meyhane' romanlarında 1851 Devlet Darbesiyle başlayıp 1870 senesindeki Sedan bozgununa kadar süren İkinci İmparatorluk Dönmei Fransız toplumunun bir tablosunu yansıtmaya çalıştı. 'Gerçeği yerin aItına gömseniz biIe, o bir gün büyüyerek patIayacak ve her şeyi yok edecektir.' ▪▪▪ 🔹Fransız-Alman Savaşı sırasında Fransız hükümeti ve ordusunun izlediği politikaları ' Çöküş' romanıyla eleştiren Zola, savaş sırasında suçsuz yere mahkum edilen bir Yahudi askeri savunarak halk arasında kahraman oldu. Tarihe 'Dreyfus Olayı' diye geçen bu süreçten sonra son romanını yazan Zola, romandaki hikâyeyi 'Dreyfus Olayı'ndan esinlenerek oluşturdu. Odasındaki şömineden çıkan zehirli gaz yüzünden zehirlenen Zola 29 Eylül'de hayatını kaybetti. Zola'nın bir suikaste kurban gittiği bazı kesimlerce savunulsa da resmi kaynaklara ölümü 'kaza' olarak geçti. Zola'nın cenaze törenine 50 bin kişi katıldı. Naturalizm akımının en usta yazarı olan Zola insan iradesinin önemsizliğini, yaşamı asıl belirleyenin doğa ve toplumsal çevre olduğunu tüm yapıtlarında kanıtlamaya çalıştı. Kitle hareketlerini ve kitlenin ruhsal durumlarını, ele aldığı karakterlerle anlatan Zola çok ses getiren Germinal'de kömür işçilerinin zorlu yaşamını tüm gerçekçiliği ile anlattı. 'Doğalcı roman, yazarın gözlemlerinden yararlanarak insan üzerinde yaptığı bir deneyle uygulamasıdır' diyen Zola insan psikolojisinin, insan fizyolojisinin bir parçası olduğu fikrini benimsemişti. Therese Raquin romanında karakterlerin psikolojik süreçlerini ve ruh dünyalarını işleyen yazar bu romanının yayınlanmasından sonra adını geniş kitlelere duyurmayı başardı. Zola romanlarından insan mizacını mercek altına alarak insanın yaşadığı toplumsal çevreye de dikkat çekti. Yazar natüralizmin etkisiyle tüm tabiatı ve cisimleri olduğu gibi işledi. Okuyucunun bakışlarını, kenar mahallelerde, sefalet, açlık pislik, hastalık ve ahlak bozukluğu içinde zor koşullarda yaşayan insanlara çevirmesini istemişti. Zola, Deneysel Roman adlı yazısında romanı bir deney mekanı olarak gördüğünü ifade ederek 'Romancı incelenen olayların gerektirdiklerinin içinde, olguların birbiri ardı sıra geleceğini göstermek için özel bir hikaye içinde kişileri harekete geçirir .' demiştir. Yazar romanlarından anlattığı konularla aslında bir deney yaparak, belirli koşullar içine yerleştirdiği belirli karakterlerin nedensellik zincirine uygun olarak belirli davranışlar sergilediğini göstermeye çalıştı. Romanlarından gerçek yaşantılarının farkında olan insanlar hayallerinin ulaşılmaz olduğunun bilincinde, iyi karakterler iyi sonlara, kötü karakterler kötü sonlara mahkumdu. Zola ustalık dönemlerinde verdiği eserler ile dünya edebiyatına büyük bir katkıda bulundu. Kısa hikayeyi, dramaturjiyi ve denemeyi oldukça geliştirdi. Eserlerinde natüralist bir bağlılık çerçevesinde doğal bir üslup benimsedi. Özellikle 'İnsan Canavarı', 'Germinal', 'Hayvanlaşan İnsan' gibi kitaplarla ustalığını konuşturdu. Edebiyatta natüralist akımın oldukça başarılı bir temsilcisi olarak tarihe geçti. Emile Zola'nın bazı önemli eserleri; Therese Raquin (1867) Tazı Payı (La Cruée) (1873) Paris'in Karnı (Le Ventre de Paris) (1874) Plassans Papazı (La Conquête de Plassans) (1874) Rahip Mouret'nin Günahı (La Faute de l'Abbé Mouret) (1875) Bir Aşk Hikâyesi (Une Page d'Amour) (1876) Meyhane (l'Assommoir) (1877) Nana (1880) La Joie de Vivre (Yaşama Sevinci) (1884) Germinal (1885) Eser (L'Oeuvre) (1886) Rüya (Le Réve) (1886) Toprak (La Terre) (1887) Hayvanlaşan İnsan (la Béte Humaine) (1890) l'Argent (Para) (1891) Bozgun (La Débâcle) (1892) Doktor Paskal (Le Docteur Pascal) (1893) Les Trois Villes (Üç Kent) (1894) Lourdes (1894) Rome (1896) Paris (1898) Les Quatre Evangiles (Dört İncil) (1899) Döl Bereketi (Fécondité) (1899) Emek (Travail) (1901) Hakikat (Vérité) (1902) Wustice (Adalet) (1902)