Necdet Subaşı'nın kaleminden "Zamanın Behrinde Ramazan Hikayeleri"

🔸 Çocukluğumdaki iftarlar, evde bir köşede kendi kendine açılan çiçeklerden yayılan kokuların, ömrümüzü tükettiğimiz odaya ağırdan ağıra sinmesi gibi bir şeydi. Necdet Subaşı 🔸 Nerden bakarsak bakalım birbirimizle konuşma zeminini her zamankinden daha çok kaybetmiştik. Bağırarak konuşuyorduk, kavga eder gibi muhabbet ediyorduk, kolay küsüyor, zor barışıyorduk. Kolay kazanmadığımız dostlukları bir çırpıda yok edip siliyorduk. Necdet Subaşı 🔸 İnsanlık hâlimizde ciddi hasarlar, aşınma ve yaralar vardı. Bunları onarmak tabii ki elimizdeydi. Bizim her şeyden önce gönülden kurulan bağların yaratacağı bir hazza çok ihtiyacımız vardı. Necdet Subaşı 🔸 Konuşmak zorundaydık. En yakınımızdakilerden en uzaktakilere kadar herkesle konuşmamız lazımdı. Sesimizin rengi, tınısı yeniden ayarlanabilirdi. Necdet Subaşı 🔸 Sevdiklerimizi, onlara olan sevgimizi asla sahteliklere kaçmadan açıkça söylememiz gerekecekti. Bizden sevildiğini duymak isteyen kim bilir ne kadar da çok dostumuz vardı. Bizim de bunları duymaya ihtiyacımız yok muydu? Necdet Subaşı 🔸 Bir retorik inşa edecektim. Kavgasız, başkalarını hep hain kendimi hep kahraman saymaksızın, başkalarını hep zalim kendimi hep mazlum bilmeksizin yeni bir dil kuracaktım. Necdet Subaşı 🔸 Fasılasız zikirlerle gidip gelirken aslında ömür boyu kendimi şanslı hissedeceğim bir aidiyete duygularımla dâhil olmanın zevkini yaşıyordum. Necdet Subaşı 🔸 Biliyordum ağıtlarımız bile başkalarına erişmiyor, acılarımızın dili insanın en ortak duyarlılıklarına ulaşmıyordu. Çok kaybeden, çok yıpranan bir toplum olmuştuk. Necdet Subaşı 🔸 Yalnızım, hayatımda ilk kez kendi evimde kendi başıma sahur yapıyorum. Ortalığı düzeltiyorum, kendimi topluyorum. Necdet Subaşı 🔸 Bizim evde seccade de tespih de Kur'an da hep aynı yerde ve açıkta olurdu. Hanemizin temel dekoratif malzemeleri değillerdi ama evimizde onlar olmadan ne bereket olurdu ne tat ne de tuz. Necdet Subaşı 🔸 Zor günler yaşadığımızda din, evin gizli bir ajandası olmazdı. Doğrusu babam bu muhataralı günleri başımıza birer musibet olarak getirenlere karşı da bize nefret aşılamamıştı. Çektiğimiz dinimizden, imanımızdan değildi ona göre. Çektiğimiz şu ya da bu şekilde geçmemiz gereken bir imtihandı, verirsek ne âlâydı! Karnemiz temiz olurdu. Necdet Subaşı 🔸 İnsandık işte biraz oralıydık biraz buralı. Necdet Subaşı 🔸 Çocukken durduğumuz yerle gidilecek yer arasındaki fark yoktu: Hepsi cennetti. Necdet Subaşı 🔸 İftar, iftardan sonra çay; teravih, teravihten sonra çay... Hangi mevsimde olursa olsun oruç gecelerinin muhabbetini hiçbir şeye değişmezdik. Necdet Subaşı 🔸 Bir onarma vaktidir onaracağız; bir telafi vaktidir, kendimizi ihmal etmeyeceğiz. Necdet Subaşı 🔸 Her şeyin bir vakti, bir saati vardı. Necdet Subaşı 🔸 Ramazan basbayağı bir misafirdi. Oruç bize misafirliğe gelirdi ve her şeyden önce o bir 'Tanrı misafiri' olarak muamele görmeyi hak ederdi. Bize düşen onu layık-ı veçhile karşılamak, güzelce ağırlamak, ona iyi davranmak, onu hoş etmek ve vakt-i saati gelince de adabınca uğurlamaktı. Necdet Subaşı 🔸 Uzmanların 'din dili' diye bildiklerine yakın bir şeydi benim aradığım; ama biliyordum ki bu dilin yatağı da mecrası da kalptir. Necdet Subaşı 🔸 İnsan yeter ki direnmeyi seçmesin; bu ahvalde alışamayacağı bir yer yoktu. Necdet Subaşı 🔸 Şimdiki zamana çakılı kaldıkça geçmiş sadece ve sadece nostaljik bir zikir olarak kalacaktı hayatımızda. Necdet Subaşı 🔸 Meğer 'dinî kibir' de varmış meğer başkalarının halka tepeden bakmalarını eleştirenler de pekâlâ halka berr u yaban bir yerden bakabilirlermiş. Necdet Subaşı 🔸 Sahurda dünyanın en güzel nimetleri yenilmezdi, sahurda ne yesek dünyanın en güzel nimeti olurdu. Annem sahurda başka bir anne olurdu yemin ederim, babam oruca niyetlenirken daha da büyük bir adam olurdu; görürdüm. Necdet Subaşı 🔸 Unuttuklarımızı hatırlayalım, yad edelim. İhmal ettiklerimizin gönlünü alalım. Beklemeyelim puma kuşu gibi, gidelim. Necdet Subaşı 🔸 Yalnızdım, kimseye minnetim yoktu ama için için dağlıyordum. Necdet Subaşı 🔸 Oruç onların gizemli iç dünyalarında meğer her şeymiş, şimdi kendilerini parçalanmış ve buruk hissediyorlardı. Onlar için oruç hiçbir zaman 'alt tarafı oruç' olmamıştı, oruç kefareti ödenip geçiştirilecek bir şey hiç mi hiç olmamıştı. Necdet Subaşı