Puslu Kıtalar Atlası'ndan hayata dair 30 alıntı

Gerçek olan biri beni düşlüyor. O gerçek, ben ise bir düş oluyorum. Bu dünyada insanların korktuğu tek şey öğrenmekti. Eğer bu dünyadaki en büyük amacın bilmekse daha öğreneceğin çok şey var. Bilmek ve şahit olmak en büyük mutluluktur. Macera ise büyük bir ibadettir. Benim için kutsal bir şey varsa o da bilgidir. Gerek bu dünyanın, gerek öte dünyanın bilgisi. Ah! Keşke dünyayı da senin gibi seyredip, senin ona baktığın gibi bakabilseydim! Oysa ben ona bir güç malzemesi olarak bakıp onda kendi karanlığımı gördüm. Muhtemel en kötü durum ne ise hakikat de odur. Dünya bir düştür. Evet, dünya... Ah! Evet, dünya bir masaldır. Sana karşı hissettiklerimi anlatmama imkân yok. Bir duygu, anlaşılamıyorsa, duygu değildir zaten. Biz hareket etmenin karşıtının durma olduğuna inanırız. Oysa onun karşıtının karşı hareket olduğunu biliyorum. Hata yaptığı anda servetini, hatta canını kaybedebilecek olmayan insanların fikrine güvenilmez. Çünkü malı, canı, sevdikleri tehlikede olmayan biri doğru düşünemez. Dünyaya şahit olmanın yolu ise maceranın kendisinden başka bir şey değildi. Yaşanılanlar, görülenler ve öğrenilenler ne kadar acı olursa olsun, macera insanoğlu için büyük bir nimetti. Çünkü dünyadaki en büyük mutluluk, bu Dünya'nın şahidi olmaktı. Aslında seni görüp duymaktan da öte, hem seni, hem de içinde yaşadığın dünyayı düşünüyorum. Aslında seni görüp duymaktan da öte, hem seni, hem de içinde yaşadığın dünyayı düşünüyorum. Sana izin veriyorum, git. Git ve benim göremediklerim gör, benim dokunamadıklarıma dokun, sevemediklerimi sev ve hatta, bu babanın çekmeye cesaret edemediği acıları çek. Dünyadan ve onun bin bir halinden korkma. Tehlike doğru düşünmeye mecbur kılar insanı. Ateş dediğimiz güç nasıl ki odunla beslenirse akıl da bilgiyle beslenir. Uyku nasıl bir şeydi? Hepsinden önemlisi rüya diye bir şey gerçekten var mıydı ve insanlar onu sahiden görebiliyorlar mıydı? Çok eğlenceli olduğu kesindi. Mutlu yazar azdır. Belki de yoktur ama mutlu okur vardır. Bilgi bilmeyene tehlikeli gelir. 'Atlasımı sana emanet ediyorum' dedi.'Daima yanında taşı ve atıldığın bu macerada yolunu kaybedecek olursan bu düş atlasının sayfalarını karıştırabilirsin. Hem gerçeği söylemek hem de söylediğinin yalan olduğuna inandırmak istiyordu. Kalplerinde ve kafalarındaki son duygu kırıntıları da silinmişti. Ey kör! Aç gözünü de düşlerden uyan. Simurgu göremeden de bari küçük bir serçeyi gör. Bu duyguyu tanımlamak güçtü. Sevgiyle nefret arası bir şey, belki de her ikisiydi. Ama herhalde en doğrusu, insanoğlunun o güne kadar hissettiği bütün duyguların bir karışımı, bir çamuruydu. Zaten görülen ve görülmeyen bütün düşler, bu karanlığın ta kendisi değil miydi? Gülleri ve bülbüller göremeyip gün boyu evinde oturan adam Dünyanın kendisini hiç görebilir mi? Oysa benim sana, düşlerimden başka verebilecek bir şeyim yoktu. Sen benim zihnimde bir düş, bir düşüncesin. Bana şu anda dokunuyorsun. Ama ben sana dokunamıyorum. Çünkü düşlere dokunmak mümkün olabilir mi? Fakat bilme tutkusu onun yakasını bırakacak gibi değildi.