Rasim Özdenören'in Acemi Yolcu kitabından 20 alıntı

🔸 'Yolculuğumuzun nerede başladığı açıklığa kavuşmuyor; sadece biz yolculuğumuza nerden başlamışsak oraya döndüğümüzü ifade ediyor. Ben bu dünya yolculuğuma acaba nerden başladım? Bir 'yok'luktan mı? Başlangıç noktam bu daire üzerinde bir yok noktasıysa devranımı tamamlayınca gene aynı noktaya, o yok olan noktaya, yokluğun bulunduğu noktaya mı ulaşmış oluyorum? 'Nihayet', yani ulaşabileceğim son, benim başladığım bu nokta olarak mı belirleniyor? Fakat yok'tan (veya 'hiç'ten) başlamak nasıl bir şey ola? İçimden, şairin: 'Yok gibi bir şey ama var, var' diye ısrar eden mısraını tekrarlamak geliyor.' 🔸 'Hakikat biz ondan gafil olsak da varlığını sürdürüyor. Öyleyse beklenen ne? Beklenen, kendini ifşa etmeye tenezzül ettiği takdirde, onunla 'tanışma' yı sağlamaktır.' 🔸 'Her tereddüt onu ihlal eden bir kararla izale ediliyor. Bir bakıma tereddütle karar arasında mekik dokunan bir süreçten geçiyoruz. Belki de tereddütler karar anlarının mola yerleridir.' 🔍 Rasim Özdenören'den yazarlara tavsiyeler 🔸 'Acaba, 'sıradan insan otobüse biniyor' derken bunları mı düşünmüştüm? Böyle bir şeyleri mi anlatmaya niyetleniyordum? Yoksa şimdi unutmuş olduğum bambaşka şeyleri mi? Böylece kim bilir, hafızamızda ne kadar çok şey saklıyoruz ve yitiriyoruz? Sakladıklarımız ve yitirdiklerimiz bizi kim bilir ne kadar yoksullaştırıyor ve yoksullaşırken de bir yandan kim bilir başka neler kazanıp zenginleşmenin yolunu buluyoruz? Bu insan tuhaf bir mahlûk diyorum da, kimse inanmıyor.' 🔍 Rasim Özdenören'den insanlığa dair 70 alıntı 🔸 'Yeniden insanlar arasına karışanlarda, ulaştıkları yüksekliklerin ve yüceliklerin bahsini ettiklerine de rastlanmıyor. Onlar yolculuklarının macerasını, nasıl bir yolculuk yaptıklarını bir sır olarak kendilerine saklıyorlar. İnsanlar, sadece onların bir sır sakladığını fark ediyor. Onlar söylemese de, bir sırrın saklandığı hissediliyor. Bu da (bir sırrın saklanıyor olması keyfiyeti), o sırra verilen değere atıfla izah ediliyor. Çünkü sırrı öğrenmeye layık olmayanların ona vakıf olmaları sırrın hikmetine zulüm sayılıyor. Öte yandan sırrın bütün insanlardan gizlenmesi de o sırra vakıf olmaları gerekenlere zulüm olurdu, deniyor. Böylece insanlarla sır arasındaki denge sağlanıyor. Ne sırrın, ne insanın zulme uğramasına meydan veriliyor.' 🔸 'Her şeye rağmen insan merak ediyor: bırakılan ne idi, kazanılan ne oldu? Hatta daha ileri giderek bırakılan bir şey var mıydı, diye bile sorulabilir. Vuslat ânına kadar safha safha terk edilen neydi? Terk edilenler terk edilmeseydi vuslat gene de vaki olur muydu? İnsan bütün bu soruların boşluğunu görüyor, çünkü olan biten, terk edilmesi gerekenlerin terk edilmesiyle vaki olmuştur.' 🔸 'Bir yolculukta değişmek istiyorsan (kendini değiştirmek istiyorsan) kendini yanına alma! Başka bir ifadeyle söylersek, daha yolculuğun başında, eski benini bırak, terk et!' 🔍 Rasim Özdenören'in Ansızın Yola Çıkmak kitabından alıntılar 🔸 'Oku!' buyruğu neyin okunmasını öngörüyordu dersiniz? Buyruğu verenin kendi zatının ve o zatın halk ettiği ayetlerin (işaretlerin) okunmasını değil mi? Belli bir düzlemde harfsiz, hecesiz, kelimesiz ve sessiz bir halde bulunan bu evren, onu okuyan tarafından dile getirildiğinde (tercüme edildiğinde) ancak harflerin ve seslerin dolayımma sığınmak zorunda kalmıyor mu? Ve böylece gene evrenin bir halinden başka bir haline geçilmiş olmuyor mu?' 🔸 'Her yolculuk -uzun veya kısa- bir dünyanın, o dünyaya ait alışkanlıkların ve aslında o dünyaya ait her şeyin geride, arkada bırakılması anlamına geliyor. Önündeyse bilmediğin bir dünya ve bilmediğin bir istikbal duruyor. Bir gerçek terk edilirken, bir mümküne doğru yol almıyor. Terk edilen gerçeğin senin tarafından istenilir olup olmadığı önem taşımıyor; o gerçeğin bir başına değeri olup olmadığı da önemli sayılmıyor; önemli olan, o gerçeğin biliniyor olması; oysa istikbalde karşılaşılacak olan gerçekse tümüyle meçhul bir halde bulunuyor. Sanıyorum gerginliğin ve kaygının zeminini bu meçhul oluşturuyor.' 🔍 Rasim Özdenören'in kaleminden 20 alıntı ile 'Kafa Karıştıran Kelimeler' 🔸 'Uyku ve uyanıklık, hayat ve ölüm, ölüm ve rüya, rüya ve hayat arasındaki alışveriş birbiriyle öylesine yakın ilişki içinde bulunuyor olmalı ki, her yeni kuşak bu ilişkiyi yeniden keşfediyor ve ilk kez kendisi keşfediyor gibi bir duyguya kapılıyor. Ölüm mü gerçek hayattır, hayat mı rüyadır, rüya mı uyanıklıktır, uyanıklık mı ölümdür ve insan hangisinden kalkıp hangisine doğru yolculuğunu sürdürmektedir, kimi zaman anlaşılmaz hale geliyor. Biz, böyle bir yolculuğun neresinde duruyoruz? Biz bu yolculuğun başlangıcında mıyız, yoksa sonunda mı? Yoksa bu yolculuk bizim için daha başlamamış mıdır? Başlamamışsa, bu yolculuğun ne zaman başladığını kabul edeceğiz? Daha önemlisi, biz bu yolculuğun başlayıp başlamadığını nasıl anlayacağız? Anlayabilecek miyiz?' 🔸 'İnsanın bu dünyadaki nasibi de kendine mahsus tarihini oluşturup durmaktır. O arayacaktır. Tereddüt edecektir. Çünkü o hayattadır, yani yaşamak üzere bulunmaktadır. O, kör kurt gibi, mağarasına çekilip nasibini bekleyemez. Şayet mağarasına çekilip nasibinin ayağına gelmesini beklemeye karar vermişse, bu da bir karar sonunda elde edilir ve dolayısıyla onun da sonuçlarına katlanılır. Çünkü insanın nasibi sorumluluktur. O, giriştiği eylemin sorumluluğunu da yüklenir.' 🔍 Rasim Özdenören'in Yeniden İnanmak kitabından 30 alıntı 🔸 'Hakikatin var olup da bir yerlerde saklı durduğunu düşünen insanın, eğer hakikate ulaşmak gibi bir niyeti varsa, onun ardına düşmesi beklenir. Fakat ona nasıl ulaşacaktır? Hakikatin ardına nasıl düşülür? Hakikat muz gibi, kivi gibi hangi iklimde yetiştiği belli olan bir meyve olaydı, ona ulaşmak kolay olurdu. İnsan altı ay bir güz giderek de olsa, dere tepe düz giderek de olsa, gereken meşakkati göze almakla aradığı meyveye ulaşabilirdi. Nitekim eski masallarda, efsanelerde, hakikati aramak üzere yola koyulanlar, elde demir asa, ayakta demir çarık hazır olunca, yola koyulmanın şartını yerine getirmiş sayılırdı. Ama çoğu kez, eldeki maddî malzemenin yeterli olmadığı da bu masalların söyleminde şöyle dile getirilir ve denir ki, elde demir asa, ayakta demir çarık, altı ay bir güz gitti, dere tepe düz gitti, bir de arkasına dönüp baktı ki, bir arpa boyu yol almış!' 🔸 'Hakikati aramak üzere yola koyulmuş olan, zaten, daha baştan hakikatin var olduğu ve onun gizli (saklı) bulunduğu kabulünden hareketle eylemine koyuluyor. Bu macerada onun aradığı aslında bir rehberdir. O, kendisini, hakikate götürecek rehberini aramakla macerasını başlatmış oluyor. Çünkü bir başına kaldığı bir yerde hakikati eline geçirmiş olsa bile onu nasıl tanıyabilir? Öyle bir durumda belki de, soğanın özüne ulaşmak için onun zarlarını soya soya elinde ne soğandan, ne onun özünden hiçbir şey kalmadığını gören adamın şaşkınlığına uğramak da başa gelebilir.' 🔍 Rasim Özdenören'in Eşikte Duran İnsan kitabından 20 alıntı 🔸 'İnsanın, elindeki bir krokiyle gideceği otelin yolunu bulmakta acze düştüğü bir ortamda, krokisiz, rehber- siz, üstelik bir otel gibi adresi tam da bilinmeyen, bilinemeyen bir şey'i nasıl bulabileceği değil, nasıl aramaya koyulacağı bile bir soru konusu olmalıdır.' 🔸 'İnsan, kalbinde ancak hakikate olan talebini saklayarak ve kalbinde ondan başkasına yer vermeyerek, kendisini başka her şeyden yalıtarak ona kavuşabileceğini umarak ve bundan başka bir umuda kalbinde yer vermeyerek belki de çile yoluna girmiş olur. Fakat bu noktada onun yolculuğunun yeni bir safhasının açılmış olduğunu söylememiz gerekiyor.' 🔍 Rasim Özdenören'in dilinden Erdem Bayazıt: Adım Müslüman diyen şair 🔸 'Mağara, yolculuğumuzun uğrak yerlerinden biridir. Kimi zaman yolculuğumuzda bir remz olarak yer tutar, kimi zaman bir istiare olarak kullanılır, kimi zaman da doğrudan kendisi olarak karşımıza çıkar. Ashab-ı Kehf ve Efendimiz (as) için mağara gerçek bir mekân olarak bir sığmak işlevini gördüğü gibi, aynı zamanda bir itikâf yeri olarak da işlev yüklenmiştir. Ashab-ı Kehf'in yerleştiği mağara onlara sığmak olarak hizmet görmüştür. Efendimiz (as)'m uğradığı mağaralardan Hira ona itikâf yeri olarak hizmet vermişken, Sevr sığmak işlevim yüklenmiştir. Fakat mağaraya yerleşmiş veya sığınmış olanlar, oradan çıkışlarında, kendilerini feyizlenmiş olarak yeniden keşfetmişlerdir.' 🔸 'Acaba kendi mağarasının karanlığında yaşamış olan kimsenin bu karanlıkta gördüğü şey ne olabilir? Bunu, şimdiye kadar bize kimse açıklayamamıştır. Bu sırdan bize açıklanabilen ancak şöyle bir şey olmuştur: mağarasından dışarıya çıkan kimse aslında, ilkece, ketum olmayı tercih etmektedir. Ama bu sırdan, dışarıya bir şeyler sızdırmakla vazifelendirilmiş olanlar kendilerini değişmiş olarak gördüklerini ve kendilerindeki bu değişikliği dışarıya (başkalarına) yansıtmak hususunda bir misyonları bulunduğunu ileri sürmüşlerdir.' 🔍 İsmet Özel, Sezai Karakoç ve Rasim Özdenören'den unutulmaz alıntılarla İslam 🔸 'Yolların bitmeyeceğini, ulaşılan her menzilin aslında yolculuğun yeni bir başlangıç noktası olacağını bilerek ve onu öyle kabul ederek bu işe giriştiğimi hatırlamam gerekiyor. Bu, bir mola ihtiyacını dile getirmektedir. Her şey, bir otobüs yolculuğuyla başlamıştı. Menzilin sıfır noktasında bulunuyordum. Yolların bitmediği görüldükçe ve bitmeyeceği anlaşıldıkça, dönüp kendimi yoklamam gerekiyordu. Bilmediğim yollardan ulaştığım bilmediğim kentlerde, bilmediğim otellerde konaklamak zorundaydım. O otellere nasıl ulaşabileceğim sorusu, elimdeki derme çatma krokiye göre hareket edecek olsam soru olmaktan çıkıyor, sorunsal olmaya dönüşüyordu. Hangi otellerde konakladığımı ya da konaklayıp konaklamadığımı şimdi bilemiyorum. Hangi menzilden çıkıp şimdi hangi menzilin neresinde bulunduğumu da bilmiyorum. Bildiğim: yolculuk sürüyor. Bir mola ihtiyacı kendini duyuruyor.' 🔸 'Karanlık bir mağarada, zaten ortalıkta zifiri karanlıktan başka bir şey görünmezken ve gözler kapanmışken insanın temaşa edebileceği nesne olarak ortada kendisinden başka geriye ne kalabilir?' 🔸 'Kıble, içinde yaşadığımız dünyanın şartları çerçevesinde gereklidir. İnsan, bu dünyanın şartlarına tâbi olarak yaşıyorsa/yaşadığı sürece, yönünü sabit bir kıblenin mihverinde belirler.' 🔍 Rasim Özdenören'in Müslümanca Düşünme Üzerine Denemeler kitabından 20 alıntı 🔸 Rasim Özdenören, 1940 yılında Kahramanmaraş'ta doğdu. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi'ni ve İstanbul Üniversitesi Gazetecilik Enstitüsü'nü bitirdi. Fikir ve sanat dünyamızın önde gelen kalemleri arasında yer alan Özdenören'in hayatı, sanatı ve eserleri; lisans ve yüksek lisans tezlerine konu oldu. 🔸 Sezai Karakoç ile Nuri Pakdil kitaplarında eserlerine geniş yer verdi. Necip Tosun, Türk Öykücülüğünde Rasim Özdenören kitabını yazdı. Biyografisi belli başlı kaynak eserlerde yer aldı. Öyküleri birçok antolojide yayımlandı. Edebiyat dergisi ile Mavera dergisi kurucuları arasında yer aldı. 🔸 Rasim Özdenören'i öyküleriyle tanıdık. İlk öyküsü 'Akarsu' Varlık dergisinin Ocak 1957 sayısında yer aldı. George Orwell'ın ünlü The Animal Farm (Hayvan Çiftliği) onun ilk göz ağrısı çevirilerindendir. Rasim Özdenören, öykülerinde bizim insanımızı ve onun iç dünyasını dile getirir. 🔸 İki asırdır aslından uzaklaştırılan, bunalmış, tedirgin ve kültürel erozyona uğratılmış insanımızın toplumsal değişme ve çözülmesini, bunların sebep ve sonuçlarını ele alır. Onun öykülerindeki bu çileli insanlar bütün olumsuzluklara rağmen, tevekküllü kişilerdir. 🔍 Kitabı incelemek ve satın almak için tıklayın.