Rasim Özdenören'in "Kuyu" eserinden alıntılar

◼ Mehtap gibi aydınlık yüz gülümsüyor... Rasim Özdenören ◼ Hemşehrim bu yol nereye çıkar? Gideceğin yere bağlı ahbap Rasim Özdenören ◼ Çünkü sevgi olmasaydı diye düşünmek, bir balığın su olmasaydı hayat nasıl olurdu tasavvuruna benzer. Rasim Özdenören ◼ O, şimdi kendinden kaçmayı yaşıyordu. Rasim Özdenören ◼ Ağrıyan bedeni değil ruhu. Rasim Özdenören ◼ Mecaz olanla hakikat olanı karıştırma!.. Denenemeyecek olanı denemeye kalkışma!.. Rasim Özdenören ◼ Giydiği elbiselerden belliydi kendisinin bile kendisine dar geldiği... Rasim Özdenören ◼ Bütün bunları her şeyi ölümü ve ölümsüzlüğü... Arkasında bırakarak geçip gidiyordu ömür... Rasim Özdenören ◼ İnsan nedir, var olmak nedir sorusu kafasını kurcalayıp duruyordu. Rasim Özdenören ◼ Aşk düz bir mantıkla açıklanabilecek bir olgu değildi, o, düz mantığı her zaman aşmıştır; aşk denklik falan gözetmiyor, o, hiçbir şey gözetmiyor; o, ortaya çıkıyor ve varlığını dayatıyor, o kadar. Rasim Özdenören ◼ Ona şu da öğretilmişti: zulüm, bir şeye hakkı olan şeyi vermemektir! Rasim Özdenören ◼ 10 kilitli kapıdan daha güvenlidir babanın evde oluşu. Rasim Özdenören ◼ Kuyudan çıkması gerekiyor, öyle mi? Öyleyse ağırlıklarını bırakması mı gerekiyor? Ağırlıkları? Ağırlıkları ne olabilir? Bundan kolay ne var, ne olacak? Ağırlığı, bizzat nefsinden başka ne olabilir?.. Rasim Özdenören ◼ Sen çaba göstereceksin, o zaman mesafeler kalmaz, dağlar ve tepeler aşılır... Rasim Özdenören ◼ Efendim, hakikat aramakla bulunmaz, ama onu bulanlar arayanlardır. Rasim Özdenören ◼ Aşk denklik falan gözetmiyor. O, hiçbir şey gözetmiyor. O, ortaya çıkıyor ve varlığını dayatıyor. O kadar! Rasim Özdenören ◼ Yol alıyordu bir yerlerde bir güneşlerin doğduğunu ve bir güneşlerin daima doğmak üzere bulunduğunu biliyordu Rasim Özdenören ◼ Boşa koysa dolmuyor, doluya koysa almıyordu. Onun kuyusu da buydu belki. Rasim Özdenören ◼ Böyle olacağını beklemiyordu. Her şeyin kolaycacık, kendiliğinden olup biteceğini ummuştu. Rasim Özdenören ◼ Sevmenin hazırlığı mı olurmuş? İnsan, sevmeye başlar ve bitirir... Rasim Özdenören