Rasim Özdenören'in Müslümanca Düşünme Üzerine Denemeler kitabından 20 alıntı

Müslüman çağın gözüyle İslam'a bakmaz, İslam'ın gözüyle çağa bakar. Doğmamış çocukların rızıkları yüzünden uykuların kaçtığı dünyada bir bozukluk olsa gerek. Kafalar, rızk kaygısı ile öylesine doldurulmuştur ki, artık 'her şey' bir meta gibi, bir alım satım konusu halinde düşünülmektedir. Bildikleriyle amel etmeyen birinin, bilmediklerini öğrenme çabasına düşmesi anlamsız olmaz mı? Biz, Osmanlı'yı bütün hatalarına ve her şeye rağmen mücerret bir İslami gayret içinde gördüğümüz için severiz. 'Yarın' diye düşünülen şey artık çoğumuz için öte dünya kaygısı olmaktan çıkmıştır. İslâm konusunda yeterli 'malumat'a sahip olmak, 'Müslümanca düşünmek' için yeter mi? Kültürlü insan, dünyadaki durumunu anlamasına yarayan bilgiyi ve yolları edinmiş insandır. Müslümanın yarına kalmak gibi hastalıklı kaygıları yoktur. O her işini Allah'ın rızasını kazanmak için yapar. İslâmi hayatın zaruri kıldığı sorularda, cevaplar İslâm'dan aranır, başka yerde değil. Hidayet şüphesiz Allah'tandır. Ama hidayet, şimdiki bilimsel anlayışın kalıplarıyla izah edilemeyecek bir fenomendir. Artık kimseden hasbi davranışlar bekleyemez hale getirildik. Kimseye 'Allah rızasından' bahsederek bir ricada bulunamaz olundu. Komşuluk, dostluk ilişkileri bile ucunda bir çıkar olup olmadığına göre bir değer kazanmakta ya da kaybetmektedir. Hatır-gönül, Allah rızası, hasbilik çoğumuz için unutulmuş, uzaklarda kalmış bir hatıradır sanki. İnsanın kafasında oluşmuş olan ölçüler muğlaksa, onun meseleye yaklaşış tarzı da muğlak kalır. Kalp temizliği diye adlandırılan bir olgu her Müslümanın niteliğidir. Fakat bu olgu hayattan kovulmuş soyut bir nitelik diye algılanamaz. Kalp temizliği gereklidir fakat yeterli değildir. İslam, Batı'nın zihin kalıplarına göre anlaşılamaz. Kendisinin dışındaki yorumlarla kendisine yaklaşılmasına müsaade etmez, ancak kendisiyle kaimdir ve ancak Müslüman olan için anlaşılabilir haldedir. Allah'tan başkasından korkmanın, hele bir insandan korkmanın aşağılık bir şey olduğunu fark ediyor. Müslüman, kendisini değerlendirmeye tabi tutmak isteyen 'kıstası' Müslümanca olup olmadığına göre değerlendirir. Eğer kullanılan kıstas 'Müslümanca' değilse, bu kıstas İslam'ı ister göklere çıkarsın, ister yerin dibine geçirmeye çabalasın bir değer ifade etmez. Batı anlayışının zihinlere bulaştırdığı bakışla İslam'ı anlayamayız. İslam'ı bugün öyle kavramak zorundayız ki, kendimizi şimdiye kadar İslam hakkında hiçbir şey bilmiyormuş gibi farz ederek yola koyulmalıyız. Müslüman, birtakım materyalist beklentiler ve umutlar sonucunda mı Müslüman oluyor? Yoksa Allah'ın rızasını kazanmanın dışında ve onun önüne geçebilecek başka hiçbir beklentiye yer vermeden mi Müslüman oluyor? Günlük konuşmalarımızda 'din' diye bir ayrıma yer vermemiz, biz farkında olmasak da, bizim hangi zihniyete göre düşündüğümüzü ele verecek bir kıstastır.