Sezai Karakoç'tan en güzel alıntılar

Monna Rosa, siyah güller, ak güller; Yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer vardır Ya ben bulutları anlamıyorum, Bu kuklaların kukla olmadığı besbelli Sen geldin benim deli köşemde durdun Sen bana yeni yılsın her dakika Ey yeşil sarıklı ulu hocalar bunu bana öğretmediniz Sana baktım yıllarca hep aynı özlem penceresinden Nehirler çekilmiş, kurumuş göller; Aşk kadar nazlı saat kadar gerçek Çocuk düşerse ölür çünkü balkon Anne öldü mü çocuk Bilirim geçmektir bir sevgi Kendinden bir şeyler kattın Gözlerin ne kadar güzel ne kadar iyi Toprağı zindana koyduk biz Annemin bana öğrettiği ilk kelime Yerleşecek yer aramak Biz çocuklarla büyükler arasındaki fark Toprakta bir karış karı görünce Göz seni görmeli ağız seni söylemeli Bir bakışın ölmem için yetecek; Bir ırmağın ortası yoksa Biz mahcup ve onurlu çocuklarız Senin kalbinden sürgün oldum ilkin Her affın içinde bir intikam gelip gider Biliyorum bekliyor uyku beni Doktor istemem Annem gelsin Ekmek ne kadar Allah'ınsa Lili de o kadar Allah'ın Lili Sezai Karakoç 📌 Şiir adı: Lili Sezai Karakoç'un hatıraları Hâtırasız ve geleceksiz bir iç deniz gibi Çocuk dediğin bir eksik yanı olmalı Koştum koştum yetişemedim Güneştir kırmızı ve ben en çömezi bir rengin Birinin elinde fener vardı Ay kesik yol urgan urgan bu gece Ne şehir, ne deniz kokan gemiler: Gül vakitlerinin hükmünü sürdüm Gün de doğar gün de doğar Sen kış güneşi misin Sen benim üstüne titrediğim güzel ve yeni Ah, beni vursalar bir kuş yerine! Ey geçmez gençliğin telaşsız sesi Sen cuma gününün hürriyet kadar kutsal olduğunu onlara anlat Sezai Karakoç 📌 Şiir adı: Kapalı Çarşı Diriliş nesline öğütler Sokak fenerlerine asılmış Bu rüzgâr yüzünden bulutlar yarım; Gelecek zamanlarda Gidelim gidelim Cezayire Kalan ne Ben o çocuklarla yere çarpılan Tramvayın köşeleri sarıdır Evlerinin içi gurur döşeli Gül gelecek Demek bizi bırakıp gidiyorsun Lili Peygamber çiçeğinin aydınlığında ara Artık ölebilirdim Kınama beni ayağa Benim aşkım uymaz öyle her saza, Dondu akrebin zehri damarlarında Biz yangında koşuyu kaybeden atlarız Oruç, ruhun sesi gelir her yıl Aklım yeni bir akıldır çiçeklerden Anne ateşin önünde perişan, Bir kuş fosfor gibi geçer Seni bana getirsin ölüm yatağımdayken Ölümden korkuşun sembolü olan Benim yalnızlığımdan Alkış alkış ölümle barışan İnsan gözleriyle ağlayan sergi Baharı seller götürdü boğuldu yaz Çocuk öldü mü güneş Ey insanlık, ey insanlar Gözlerin kaç kişinin gözlerinde gezinir Bir anının uzak akisleri 'Sinemaya gidiyorum' de annene Sevgili Bir gün gözlerimin ta içine bak: Ruhum seni düşününce ışıdı Ufacık bir taş kırar dişi en nefis bir yemekte Ne şehir, ne deniz kokan gemiler: İlân-ı aşk eden dil balıkları Rüzgâr eser, yağmur yağar, tilkiler üşür; Benim gözlerim yeşildir, onun gözleri kara; Bana sormayın böyle nereye Işıksız ruhumu sallar da durur, Anlatacaktım ölümlerini bir sonbahar eşliğinde Mutlak yerine gelir arzun Soluğu alevdi, kızgın kum çığıydı sesi Öyle baştan çıkarıcıydı ki yüzü Bir mühür, bir damga Cennet'ten Kulağımda ne bir aşk ne de bir kürek sesi Yağmurda şeytan ve şapkası Ben onun sılası, kendimin gurbetiyim Sezai Karakoç 📌 Şiir adı: Pişmanlık ve Çileler 10 Maddede İsmet Özel Bana ne Paris'ten Sen yolunu kaybeden yolcuların üstüne Benim çay bardağımda senin gözlerin olur Bu dünyada olup bitenlerin İyi ki bilmiyor kalabalıklar Odanın tam ortasından kalorifer Babam lâmbanın ışığında okurdu Tarifsiz telâfisi olmayan bir gerilemede mi

Sezai Karakoç'tan en güzel alıntılar

Sezai Karakoç’tan 100 Alıntı