Sezai Karakoç'un İnsanlığın Dirilişi eserinden akılda kalanlar

◽ Tekrar kapısını vurmalı kalbin ve ruhun... Sezai Karakoç ◽ Ey insan! Şah damar nerede kaldı? Şah damardan daha yakın olma nerede kaldı? Sezai Karakoç ◽ Düşünceler, sistemler, doktrinler eskir. Eskimeyen hakikattir! Sezai Karakoç ◽ İnsanoğlu durmadan hakikati arıyor. Buluyor, adeta bulduğuna inanamıyor ve yine arıyor. Kaybediyor, yine arıyor. Sezai Karakoç ◽ İnsanoğlu durmadan hakikati arıyor. Buluyor, adeta bulduğuna inanamıyor ve yine arıyor. Kaybediyor, yine arıyor Sezai Karakoç ◽ Kaybolarak var olmak... Sezai Karakoç ◽ Ruh, ölüm dikkatinde yaşar. Sezai Karakoç ◽ Gurur öldürücüdür, alçakgönüllülük diriltici Sezai Karakoç ◽ Özgürlük diriliş insanı için, bir sorumluluktur. Sorumluluk da bir özgürlük. Sezai Karakoç ◽ Tabiatın israfı insanın israfıdır. Tabiatın çarpılışı bizim çarpılışımız, tabiatın tükenişi bizim tükenişimizdir. Sezai Karakoç ◽ İnsanlık gittikçe vahimleşen bir bunalıma sürüklenmekte. Sezai Karakoç ◽ İnsan çağımızda gönül tarlasına durmadan put dikiyor. Sezai Karakoç ◽ İnsan doğar doğmaz ölmeye başlar... Sezai Karakoç ◽ Çağın dikkati bulanık ve kirlidir... Sezai Karakoç ◽ Diriliş, geçmişin tekrarı değil yeni bir oluştur. Sezai Karakoç ◽ Evet bunalımla değil, ruhların delinmesi, yarılması, çatlaması ile karşı karşıyayız. Sezai Karakoç ◽ İnsanlık uyanmaya başlıyor ve Batıdan hesap sorma gücüne ermeğe çalışıyor. Görünüşte Batılılaşıyor, gerçekteyse Batıyla hesaplaşabileceği bir eşit güç düzeyine ulaşmak istiyor. Roma'ya başkaldıran köleler gibi. Sezai Karakoç ◽ Bütün mesele, insanlığın gelecek zamana ait ana rahmine bu diriliş tohumunun düşmesinde. Tohumları çürümekten, toprağın ve zamanın kahrediciliğinde kavrulmaktan kurtarıp filiz verme şartlarına erdirme alınyazısının mutlu açılımında, bütün umut, tek umut. Sezai Karakoç ◽ ...insanoğlu kendini zaman zaman ortaya çıkan bahanelerle aldatmaktan hoşlanmaktadır. Belki de böyle bir aldanmaya ihtiyacı vardır. Sezai Karakoç ◽ Seni yok sayacaklar. Sen daha çok var olacaksın. Sezai Karakoç