Türk lehçelerinde "ev"
Türk gelenek ve göreneklerinde evin değeri, yeri ve önemi bambaşkadır. Eski Türkçeden itibaren dilimizden düşmeyen ve hayatımızın merkezinde olan evler, Türkiye Türkçesi dışındaki diğer lehçeler tarafından da korunmuş ve ortak kelimeden biri olmuştur. İşte Türk lehçelerinde ev sözcüğünün karşılıkları...
ESKİ TÜRKÇE
ESKİ TÜRKÇE
Ev- Eb
◼ Türk dilinin en eski kelimelerinden biri olan "ev", "bir kimsenin veya ailenin içinde yaşadığı yer, konut" anlamına gelmektedir.
◼ Eski Türkçeden itibaren Türk lehçelerimizde görülen bu sözcük, eb > ew > ev şeklinde değişiklik yaşayarak günümüze ulaşmıştır.
➡ "… biz ni ölür teçi kök temiş, türgiş kaganı taşıkmış tidi on ok budum kalısız taşıkmış tırtabgaç süsi bar ermiş ol sabır eşidip kaganım ben ebgerü tüşeyin tidi."
➡ (Bizi öldürecek, demiş Türgiş hakanıdışarı (=sefere) çıkmış. On ok milleti de kalmayıp dışarı çıkmış der. Çinlilerin de (hazır) askeri var imiş. Bu sözüişidip hakanım ben eve (=vatana, yurda) doğru düşeyim dedim.)
Orhun Abideleri