Bizi yoran her şey "Ruhsuzluk"

◾ Modern yaşam düzeni, insanlığın yavaş yavaş ulaştığı bir yaşama kültürü oluşturdu. Toprakla beraber büyüyen insanoğlu, on dokuzuncu yüzyıl ile beraber kapitalist şehirlerle tanıştı. ◾ Üretim ve tüketim dengelerinin birbirine girdiği kapitalist şehirler ise kendi içerisinde belli dinamiklere bağlı bir yaşamsal örgüt olarak öne çıkmaktaydı. Evvela bu durum, insanlığı bir bilinmezlik ve kültürel çıkmaza sürükledi. (x) Kapitalizm klasik üretebilir mi? ◾ Zamanla oturan yeni yaşamsal düzlem, bilhassa yirmi birinci yüzyıl ile beraber yeni dinamikler ve normalleri peşinde getirdi. İnsanların yoğun çalışmaları ve yeni düzenleri ortaya büyük problemler çıkardı. ◾ Bu problemlerden en büyükleri ise sosyal sıkıntılar çekmek, arkadaş edinememek, toplumda var olamamak oldu. Bu sıkıntılı süreçte kapitalizm, oyuna yeni kartı olan psikolojik ilaçları sürdü. (x)Yeni dünya düzeni nasıl kuruldu? ◾ Bugün dünyanın çok ciddi bir kısmı kırmızı reçete ile satılan ilaçlar kullanıyor. Herhangi bir sıkıntı yaşayan insanlar, bozuk olan toplumsal düzenin refahı için adeta uyutuluyor. ◾ Ferahlık adı altında milyonlarca insan, düşünemez, muhakeme yapamaz deyim yerindeyse ot gibi yaşar vaziyete getiriliyor. Çünkü kapitalizm için önemli olan üretimin bekasıdır. (x)Şehirlerinden kan sızan medeniyet: Vahşi Batı ◾ Tektipleşme ise tam olarak burada meseleyi sırtladı. Herkesin benzer düşündüğü, aynı şeyleri yediği, aynı kıyafetleri giydiği yaşamsal bir form ortaya çıktı. ◾ Artık dedeler, nineler gibi maziyi hatırlatan şeyler giymek hatta kelimeler kullanmak dahi ayıplanır oldu. Moda dünyayı hızlıca sardı. (x)Yıkıcı Batı kurucu Doğu ◾ Ülkelerin şehir, şehirlerin ise adeta bir köy halini aldığı çağımızda eski, utanılası bir varlık olarak addedildi. İnsanlık, köylerini unutmaları için kafileler halinde tatile gönderildi. ◾ Bugün insaniyet, yer yer kendisini gösterse de merhamet, nezaket, haysiyet, şeref, yardım gibi güzel hasletler yaşantımızın merkezinden uzaklaşıyor. (x)Batı'nın yeni AVM'si: Retro pazarı ◾ Yeni yüzyılın insanlara en büyük hediyelerinden biri de bir kimlik bunalımı krizi oldu. Geleneksel köklerinden kopamayan ve şehir yaşamını kabullenemeyen insanlar bu sorunla ilk defa karşılaştılar. ◾ Sonraki kuşaklarda aşılan bu büyük problem ortaya köksüz, değersiz ve popülerliğe ait nesiller çıkardı. Bugün bir köy olarak adlandırılan dünya, aynı popüler kültür ile yönetiliyor. ◾ Esasında burada ortaya çıkan düşünce, bir birlik meselesi. Farklılıkları yok ederek bugünlere gelen Batı, ayrışmanın sadece popüler kültürün alt dallarında olmasını istiyor. ◾ Ana akım olarak sadece kapitalist dalların kalmasını isteyen Batı, insanları bile isteye ruhları kaybolmuş cesetlere çevirme yolunu seçiyor. (x)Kağıttan ırmağa: Medeniyetimiz ◾ Lakin kapitalizm her türlü üretime, teknolojik gelişime rağmen insandan vazgeçemez. Modern dünyada insan, artık ruhu olmayan bir varlık olarak kabul edilir. ◾ Çağımızda soyutluk sıfıra inmiş her şey somutluk üzerinden kazanılan bir değerler manzumesine dönüşmüştür. İşte bu sebeplerden İslam, modernliğin tam zıd noktasında duran ilahi bir ikramdır. (x)Modern çağdan çıkış mümkün mü? ◾ Mühim olan para kaynaklarının sürdürülebilir olması ve sistemin en önemli ham maddesi insanın çalışmaya devam etmesidir. Bu zalim düzen, insanın teklemesi halinde sıkıntı yaşayacak ve geri düşecektir. ◾ Bu sebeplerden dolayı insanlar, güzel evlerde mutsuz hayatlar sürüyor. Bilhassa bu çağda insanlık evlenmeme üzerinden bir hayat tasavvur ederek sistemin son güncellemesini ifa ediyor adeta. (x)İyilik mafyası ◾ İnsanlığın asırlara dayanan yaşam kültü ve düşünce bilgisinin baltalanmış, durdurulmuş bir tezahürü olan kapitalist anlayış, tamamen bir zarar paradigması üzerine kurulu. ◾ Bugün caddeler güçlü görünmeye çalışan milyonlarca mutsuz, özgüvensiz insan ile dolu. Sistem artık kendisini insanların mutsuzluğu üzerinden döndürmeye çalışan bir zulüm çarkı haline gelmiş durumda. (x)Bir mutsuzluk hikayesi: Kapitalizm ◾ Tüm bu düzensizlik, kaos ve çirkinlik zulmünden kurtulmanın yolu Allah Teala'nın kelamı olan Kur'an-ı Kerim ve Efendimizin (SAV) sünnetine sımsıkı sarılmaktan geçiyor.