Fatma Bayram Röportajı: İyilik Hem İmanlı Hem Ahlaklı Hem De Zarif Olmaktır
TK Yayınları'ndan çıkan İyiler Yalnız Değildir, Fatma Bayram'ın Bakara Suresi 177. ayet kapsamında, iyiliği ele aldığı önemli bir eser… Çoğumuz aslında iyiliğin tam olarak tanımını yapamıyoruz hatta kime iyi diyeceğimizi dahi ölçemiyoruz. Bunu ölçemezken nasıl iyi olunacağını da haliyle bilemiyoruz. Algısını yitirdiğimiz bu kavram karşısında bazen tüm ahlaki değerlerden yoksun birine "ama iyi insan" diyerek ne kadar çok hataya ve yanlışa sürüklendiğimizi fark edemiyoruz. Bu noktada bu kıymetli eser bizi, iyiliğin çok yönlü yani iman, ibadet ve ahlak boyutlarıyla tanıştırıyor. Tam burada Fatma Bayram ile "iyilik karşısında yanılsamaya düşmemek için" eseri ön plana alarak, bir röportaj gerçekleştirdik.
Özge Özkul: Kur'an-ı Kerim'den Sureler ve Dualar, Bir Vaizenin Okumaları, Bir Vaizenin Günlüğü, En Güzel İsimler 99 Esma Sonsuz Mana, En Güzel Kıssa, Bir Vaizenin Penceresi, Altı Dakika, Elmalılı Hamdi Yazır ile Kur'an Sohbetleri, 15 Dakika ve İyiler Yalnız Değildir… İyiler Yalnız Değildir, 10. kitabınız oldu. Kitaba ilham olan Bakara Suresi 177. ayeti kerimesi çerçevesinde kitabın hikayesini ve bu ayetin iyilik noktasındaki yerini anlatır mısınız?
Fatma Bayram:
Çok uzun süredir üzerinde düşündüğüm ve çeşitli mahfillerde yaptığım konuşmalarda dikkatlere arz ettiğim bir ayetti bahsi geçen ayet... Çünkü iyilik tanımının fazlasıyla sündürüldüğü bir dönemdeyiz ve ayet, yoruma ihtiyaç bırakmayacak şekilde detaylı olarak tarif ediyor, iyiliği… Genel eğilimlere çoğunlukla kuşkuyla bakan bir yapım olduğu için de dikkatimi çekmiş olabilir. Malumunuz günümüzün genel eğilimi, iyilik kavramını inanç ve ibadet boyutundan ayrıştırma yönünde… Melekût âlemiyle bağlantısı kopmuş, üstelik de insanlar arası ilişkilerde sadece görgü ve nezakete indirgenmiş bir iyilik tanımının bu ayete kıyasla ne kadar sığ ve yanıltıcı olduğunu sayısız kere gözlemlemek de bu kanaatimi pekiştirdi. Ayette birine "iyi" dememiz için inanç esaslarını yani Allah'ın üzerindeki hakkını kabul eden, bunun gereği olarak ibadetlerini yerine getiren ve insanlar arası ilişkilerde ahlaka riayet eden biri olmasının gerektiği anlatılır. Bugün çoğumuzun yaptığı gibi bunlardan biri diğerine kurban edilmez. İyi olmak için namaz yeter veya ahlak yeter ibadet gerekmez gibi parçalanmışlıklara prim vermez. Tevhidin sonucu da budur. Bütün boyutlarımızla iyiliği gerçekleştirmemizi ister.
