Kur’an’daki ayetlerin fazileti

Ebû Saîd Râfi' b. Muallâ (ra) anlatıyor: Bir gün Resûlullah bana: 'Mescitten çıkmadan önce, Kur'an'daki en büyük sureyi sana öğreteyim mi?' buyurdu ve elimi tuttu. Yürümeye başladık. Mescitten çıkacağımız sırada: 'Yâ Resûlallah, bana Kur'an'daki en büyük sureyi öğreteceğinizi söylemiştiniz.' dedim. Resûlullah: '(Fazileti en büyük olan) O sûre, el-Hamdü lillâhi Rabbil-âlemîn (diye başlayan) Fatiha sûresidir; o, namazda tekrar edilen yedi ayettir ve bana verilen yüce Kur'an'(dan)dır.' buyurdu. (Buhârî, Fedâilü'l-Kur'ân, 9) Ebû Saîd el-Hudrî'den rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle demiştir: 'Bu canı bu tende tutan Allah'a yemin ederim ki, İhlâs suresi, Kur'an'ın üçte birine bedeldir.' (Buhârî, Tevhîd, 1) Bir rivayete göre Resûlullah ashâbına: 'Kur'an'ın üçte birini bir gecede okumaktan acze düşer misiniz?' sorusuna cevaben sahabeler: 'Ya Resûlallah, buna hangimizin gücü yeter?' dediler. Bunun üzerine Peygamber: 'Kul, hüvallâhü ehad. Allâhü's-samed'diye başlayan İhlâs sûresi, Kur'an'ın üçte birine denktir.' buyurdu. (Buhârî, Fedâilü'l-Kur'ân, 13) Ebû Saîd el-Hudrî (ra) anlatıyor: Bir adam, birinin (namazda) İhlâs suresini tekrar tekrar okuduğunu işitti. Adamın okuduğu miktarı azımsayarak sabahleyin Allah Resulüne gelip bunu haber verdi. Bunun üzerine Peygamber: 'Bu canı bu tende tutan Allah'a yemin ederim ki, o sure Kur'an'ın üçte birine denktir.' dedi. (Buhârî, Fedâilü'l-Kur'ân, 13) Ebû Hüreyre'den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah İhlâs suresi hakkında: 'O sûre, Kur'an'ın üçte birine denktir, buyurmuştur.' (Müslim, Müsâfirîn, 261) Enes'ten (ra) rivayet edildiğine göre bir kimse: 'Yâ Resûlallah, ben İhlâs suresini seviyorum.' dedi. Resûlullah da: 'Onu sevmen, seni cennete koyar.' buyurdu. ( Buhârî, Ezân, 106) Ukbe b. Âmir'den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle demiştir: 'Bu gece indirilen ayetler var ya, onların benzerleri asla görülmemiştir. Onlar Kul eûzuü bi-Rabbi'l-felâk ile Kul eûzü bi-Rabbi'n-nâs sûreleridir.' ( Müslim, Müsâfirîn, 264) Ebû Saîd el-Hudrî'den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir: Resûlullah cinlerden, kem gözlerden Allah'a sığınırdı. Nihayet Muavvizeteyn (Kul eûzü bi-Rabbi'l-felâk ile Kul eûzü bi-Rabbi'n-nâs) sûreleri nâzil olunca, bu ikisini okuyarak Allah'a sığınmaya başladı; diğer duaları bıraktı. (Tirmizî, Tıb, 16) Ebû Hüreyre'den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah: 'Kur'an'da otuz âyetli bir sure vardır, (onu çok okuyan) insana bağışlanıncaya kadar şefaat eder. Bu sure Tebârakellezî bi yedihi'l-mülk suresidir.' buyurmuştur. (Tirmizî, Fedâilü'l-Kur'ân, 9; Ebû Dâvûd, Şehru Ramazan, 10) Ebû Mes'ûd el-Bedrî'den (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber şöyle demiştir: 'Kim, Bakara sûresinin sonundaki iki âyeti geceleyin okursa, bunlar ona yeter.' (Buhârî, Fedâilü'l-Kur'ân, 10; Müslim, Müsâfirîn, 255) Ebû Hüreyre'den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah: 'Evlerinizi kabir hâline getirmeyin; (nafile ibadet edin, Kur'an okuyun). Şeytan, Bakara suresinin okunduğu evden kaçar. 'buyurmuştur. (Müslim, Müsâfirîn, 212) Übey b. Ka'b (ra) anlatıyor: Resûlullah bana: 'Yâ Ebâ'l-Münzîr, Allah'ın Kitabı'ndan ezberlediğin âyetlerin hangisinin daha büyük olduğunu biliyor musun?' diye sordu. Ben de 'Allâhü lâ ilâhe illâ hüve'l-hayyü'l-kayyûm' dedim. Bunun üzerine elini göğsüme vurarak, 'İlmin mübarek olsun, yâ Ebâ'l-Münzîr' buyurdu. (Müslim, Müsâfirîn, 258) Ebu'd-Derdâ'dan (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah: 'Kehf sûresinin başından on âyet ezberleyen kimse, Deccâl'in şerrinden kurtulur.' buyurdu. (Müslim, Müsâfirîn, 257) İbn Abbâs (ra) anlatıyor: Cebrail (as.) yanında otururken Peygamber yukarıdan bir ses işitti ve başını kaldırdı Cebrail (as.): 'Bu, bir gök kapısıdır ki, yalnız bugün açıldı, şimdiye kadar açılmamıştı.' dedi. Bu kapıdan bir melek inince, yine Cebrail (as.): 'Bu melek, yeryüzüne ancak bugün inen bir melektir; şimdiye kadar hiç inmemişti.' dedi. Melek, Resûlullah'a selâm verdi ve dedi ki: 'Sana verilen iki nuru müjdeliyorum. Bunlar senden evvel hiçbir Peygamber'e verilmedi. (Bunlardan) biri Fâtiha suresi, diğeri ise Bakara suresinin sonlarıdır. Bunlardan bir harf bile okusan Allah mükâfatını verir.' (Müslim, Müsâfirîn, 254)